Een hartversterkertje lijkt in het vervolg niet langer in borrel te zijn, maar een dosis vitamine D. Tenminste als het klopt wat onderzoekers van de universiteit van Leeds (hebben ze daar een universiteit?) gevonden hebben. In een studie van vijf jaar met patiënten met chronisch hartfalen, zou een dagelijkse dosis vitamine D3 de hartfunctie hebben verbeterd.   De resultaten van het onderzoek zijn gister gepresenteerd op een Amerikaans cardiologencongres in Chicago.

“Dat is doorbraak”, zegt onderzoeker Klaus Witte bescheiden. “Dit is het eerste bewijs dat vitamine D3 de hartfunctie kan verbeteren van mensen met een hartspieraandoening, bekend als hartfalen. Dat zou een belangrijk verschil kunnen maken in de zorg voor hartfalenpatiënten.” Vitamine D3 wordt in ons lichaam aangemaakt met behulp van zonlicht, maar patiënten met hartfalen hebben daar vaak een tekort aan, zelfs tijdens de zomer. Dat komt omdat die patiënten vaak ouder zijn (meeste patiënten zijn ouder dan 75) en die maken minder vitamine D3 aan dan jongeren. In het onderzoek werden 160 patiënten gevolgd die al met de gebruikelijke behandelingen voor hartfalen achter de rug hadden, zoals het innemen van betablockers, ACE-remmers en hartgangmakers.
De patiënten kregen dagelijks een dosis vitamine D of een placebo en dat een jaar lang. Uit die proef bleek het genoemde resultaat. De hartfunctie werd gemeten met ultrageluid (een hartecho). Daarmee wordt de percentage bloed gemeten dat het hart per slag door het lichaam pompt. Bij hartfalen is die hoeveelheid ondermaats. Bij een gezond iemand is dat 60 toto 70%, bij iemand met hartfalen veel lager. De onderzochte patiënten hadden een gemiddelde van 26%.
Bij de 80 proefpersonen die D3 slikten steeg dat percentage naar gemiddeld 34%, bij de controlegroep veranderde die niet. Dat zou betekenen dat patiënten met hartfalen geen of minder behoefte zullen hebben aan middelen als een implanteerbare defibrillator. Witte: “Die zijn duur en bovendien moet je daarvoor opereren. Als we dat kunnen voorkomen dan is dat goed voor de patiënt en voor de zorgkosten.”