Oplosbare elektronica

Er zijn oplosbare siliciumplaten en -sensoren ontwikkeld door onderzoekers van de universiteit van Illinois. Dan moet ik meteen denken aan de speurtocht naar afbreekbare kunststoffen. Net zo vreemd. Dan heb je een duurzaam materiaal en dan wil je dat het wordt afgebroken. Ik zou zeggen: maak geen wegwerpproducten. Maar goed, die oplosbare elektronische circuits leken me bijzonder. Waarom wil iemand dat soort dingen oplosbaar maken. We gaan op onderzoek. Ah, ik zie het al: medische toepassingen, zogeheten elektroceutica. De implantaten verdwijnen zonder kwalijke stoffen achter te laten na gedane arbeid. Leuk idee? De onderzoekers gaan er in ieder geval mee op een beurs staan in november.

Onderzoeker John Rogers is, natuurlijk, heel enthousiast. “Er is een veelbelovende toekomst voor deze nieuwe technologie.” Als toepassingen moeten we denken aan inwendig toe te passen zaken die ontsteking bij operaties voorkomen of aan tijdelijke implantaten in, bijvoorbeeld, de hersens. Ook gerichte medicijnafgifte zou een toepassing zijn. Na gedane arbeid zouden de implantaten netjes verdwijnen zonder een extra chirurgische ingreep. Echter ook toepassing in normale elektronica, die dan groen genoemd wordt, zou een mogelijkheid zijn. Dan moet je er natuurlijk wel voor zorgen dat die elektronica niet in het water valt (of is dat dan juist de bedoeling. Wat betekent dat trouwens oplosbaar? Dat het silicium verandert in waterglas? Ik zou eigenlijk op onderzoek moeten, maar is de sop de kool wel waard? Het doet me toch te veel denken aan het mijns inziens stomme idee van afbreekbare kunststoffen, maar misschien mis ik iets heel belangrijks.

Bron: Alpha Galileo