Longkankercellen

Ondanks dat er over de hele wereld veel onderzoek gedaan wordt naar het ’temmen’ van kanker en ondanks de vele ‘doorbraken’ op dat gebied, is het nog steeds behelpen met de middelen die ingezet worden tegen die ziekte. Er zijn vorderingen en er komen wel nieuwe middelen op de markt, maar volgens een recent artikel van onderzoeker Peter Wise dragen de nieuwe ‘medicijnen’ die de laatste tien jaar in omloop zijn gekomen weinig bij aan de overlevingskans van volwassenen met kanker.

Tot voor kort was Peter Wise adviseur bij het Charing Cross-ziekenhuis in Londen. Hij vraagt zich af of het gepast is een zescijferig bedrag te besteden om het leven van mensen een paar weken of maanden te verlengen. In 2015 werd wereldwijd volgens hem een bedrag van bijna 100 miljard euro uitgegeven aan kanker’medicijnen’. Hij vindt dat de gezondheidsautoriteiten wat beter naar de toelating van nieuwe middelen moeten kijken “om te zorgen voor een ethische behandeling en om de behandelingskosten te drukken”.

De overlevingskans van kankerpatiënten is de laatste decennia wel degelijk toegenomen. In de VS, bijvoorbeeld steeg de kans op een overleving met vijf jaar in 40 jaar bij volwassenen van 49% naar 68%. De vraag is echter, stelt Wise, hoeveel van die verbetering is toe te schrijven aan nieuwe geneesmiddelen? Veel nieuwe kanker’medicijnen’ die het laatste decennium zijn toegelaten, verlengen de overleving met maar een of twee maanden.
“Het goedkeuren van medicijnen met maar zulke kleine positieve effecten geeft aanleiding tot ethische vragen met inbegrip van de vraag of de patiënten daarvan op de hoogte zijn. Zijn die hoge kosten gerechtvaardigd? Geven de klinische proeven de juiste informatie?”, vraagt Wise zich af. Hij wil dat er meer aandacht komt voor de beperkingen van klinische proeven met kanker’medicijnen’. Het zou best wel eens zo kunnen zijn dat de marginale effecten in klinische proeven niet gelden voor het overgrote deel van de patiënten.

Hoop

Er is hoop. Zowel in Engeland als in de VS ziet hij ontwikkelingen waardoor er meer aandacht voor dit probleem komt bij de gezondheidsautoriteiten. “De lage lat voor de toelating van deze dure middelen leidt tot het negeren van het ethische principe van eerlijkheid en gelijkheid”, schrijft hij in zijn artikel. Hij vindt dat het dure geld dat aan die ‘marginale’ medicijnen wordt besteed beter kan worden gebruikt voor andere noden in de gezondheidszorg, al of niet gerelateerd aan kanker. Hij denkt ook dat de patiënten beter zouden moeten worden ingelicht. Nu krijg je slechtgeïnformeerde patiënten met overspannen verwachtingen, stelt hij.
“Goed kankerzorg vraagt om accurate en onpartijdige informering van de patiënten, zowel bij klinische proeven als bij de behandeling in ziekenhuizen.” Eerst en vooral zal de drempel voor toelating van nieuwe kanker’medicijnen’ omhoog moeten, vindt hij, waarbij betere en zinvollere criteria moeten worden gehanteerd voor risico, baat en kosten.

Bron: EurekAlert