Pure chocola schijnt het ‘wondermiddel’ resveratrol te bevatten.

Af en toe word je er wel eens moe van, van die ‘orders’ en ’tegenorders’. Dit is goed voor dat en dat voor dit, waarna een paar jaar later dan weer blijkt dat dit helemaal niet goed voor dat is of dat voor dit. De gunstige uitwerking van rode wijn zou al vele malen breed uitgemeten zijn, maar ook weer tegengesproken. Het heilzame (?) middel in rode wijn (eigenlijk de druivenschil) resveratrol, zou nu ook (?) helpen Alzheimer te temmen. Je vindt het spul ook in pure chocola en andere vruchten zoals frambozen, maar als het al werkt: met een paar glaasjes of repen per dag kom je er niet.

Resveratrol wordt op internet veelal aangeprezen als middel tegen veroudering, maar ook tegen kanker, suikerziekte en neurologische problemen. Tot nu toe zijn de meeste ‘bewijzen’ daarvoor afkomstig uit labs en beproefd bij dieren. Er is weinig onderzoek dat bij mensen gedaan is. Zeer caloriearme diëten verlagen leeftijdsgerelateerde ziektes bij labdieren. Dat zou het gevolg zijn van de activering een groep enzymen, sirtuïnes, die een effect schijnen te hebben op de genexpressie (-activiteit) en beschermen tegen stresseffecten, ook als gevolg van een armzalig dieet. Het idee is dat resveratrol die heilzame enzymen zou activeren met de hoop op dezelfde gunstige effecten als bij dat armzalige voedselregime, zoals vertraging van veroudering en bijkomende ziektes, zoals die van Alzheimer, maar er zijn experimenten die aannemelijk zouden hebben gemaakt dat de tragere veroudering bij caloriearmoe helemaal niks met sirtuïnes te maken heeft.
Hoe het ook zij, Scott Turner en zij medeonderzoekers van de universiteit van Georgetown (VS) wilden wel eens weten hoe de vork werkelijk aan de steel zit. Om te zien of resveratrol effect heeft op de ontwikkeling van Alzheimer gaven ze 119 mensen met een lichte tot matige vorm van Alzheimer twee keer per dag 1 gram resveratrol of een neppil. In de placebogroep bleef de ziekte voortschrijden met een daling van het eiwit beta-amyloïde in het bloed, dat zich in plaques ophoopt in de hersens. De proefpersonen met, synthetisch, resveratrol vertoonden weinig of geen verschil in de beta-amyloïdespiegels in hun bloed.
Daaruit mag je niet te veel conclusies trekken. De proef was eigenlijk opgezet om te bekijken of het toedienen van relatief hoge doses resveratrol kwaad kan. Om werkelijk aan te tonen dat het ‘druivenmiddel’ die uitwerking heeft, zal de proef op grotere schaal moeten worden herhaald. De vraag is natuurlijk ook of beta-amyloïde een goede indicator is voor het voortschrijden van de ziekte. Veroorzaakt dat eiwit de ziekte of is het een gevolg? Een ander punt is dat de hoeveelheid resveratrol die gebruikt is, moeilijk uit het voedsel te halen valt. Volgens Turner zou je ongeveer 1000 flessen rode wijn per dag moeten drinken om aan die 2 gram per dag te komen, als het meezit. Natuurlijke supplementen zijn ook problematisch. Planten produceren resveratrol in reactie op een aanval door, bijvoorbeeld, schimmels. Het niveau ervan in een plant varieert enorm. Dat betekent dat het middel praktisch gezien alleen synthetisch gemaakt kan worden. “De natuur heeft resveratrol niet ontworpen om Alzheimer te bestrijden. Het is er om iets anders.” zegt James Hendrix van de Amerikaanse Alzheimer-vereniging. Resveratrol zou als uitgangspunt genomen kunnen worden om een Alzheimermedicijn te ontwerpen, is dan het idee, maar eerst moet nog maar bewezen worden dat de stof enig effect heeft op de kindsheid.

Bron: New Scientist