Nanoneus ruikt ziektes

Een nanoneus voor ziektes

De 13 nanosensoren op een veldeffecttransistor zouden met 80% zekerheid zeventien ziektes kunnen detecteren (afb: ACS Nano)

De adem van zieke mensen verraadt vaak hun ziekte. Vroeger schenen artsen wel eens aan de adem van hun patiënten te snuffelen om te ruiken welke ziekte ze hadden. In een niet al te grijze verleden werden wel proeven met honden gedaan, maar honden praten wat moeilijk. Nu schijnt er een nanoneus te zijn ontwikkeld, die bedoeld is om als diagnostisch instrument te worden gebruikt. Ze maken een ‘ademafdruk’ die vergeleken wordt met ademafdrukken van bepaalde ziektes. Met 13 nanosensoren lukt dat bij 17 ziektes, met een scoringspercentage van 80%.
Uitgeademde lucht bevat naast stikstof, koolstofdioxide en zuurstof kleine hoeveelheden van meer dan honderd vluchtige stoffen. Welke stoffen en in welke hoeveelheden is afhankelijk van de gezondheidstoestand van de ademer. Hippocrates vertelde zijn studenten in 400 voor onze jaartelling al aan de adem van zieken te ruiken om er achter te kunnen komen met welke ziekte ze te maken hadden. Dat gaat natuurlijk niet op voor alle ziektes, bij lange na niet, maar wel bij aandoeningen als suikerziekte (zoete geur).
Er zijn wel ademanalysatoren ontwikkeld, maar die richten zich vaak op een bepaalde ziekte zoals longkanker. Hossam Haick van het Technion-instituut in Israël en zijn medeonderzoekers wilden een diagnostisch apparaat ontwikkelen dat breder toepasbaar is.

Zeventien

Ze ontwikkelden een reeks nanosensoren waarmee een onderscheid gemaakt kan worden tussen gezonde adem en adem die wijst op zeventien verschillende ziektes zoals nierkanker en de ziekte van Parkinson. Om de verschillende bestanddelen en concentraties te bepalen, de feitelijke ademafdruk dus, gebruikten ze massaspectrometrie, een techniek die stoffen onderscheid op basis van hun molecuulmassa. Hun nanoneus is elektronisch ‘gemonteerd’ op een veldeffecttransistor (nauwkeuriger een siliciumnanodraadveldeffecttransistor oftewel SiNW FET).
Zo vonden ze dat elke ziekte een andere ademafdruk gaf als je dertien verschillende stoffen mat. Ook ontdekten ze dat de aanwezigheid van een ziekte niet de ontdekking van andere maskeerde, hetgeen belangrijk is voor een bruikbaar, niet-invasief, diagnostisch instrument dat bovendien nog goedkoop moet zijn en hanteerbaar (liefst draagbaar).
Hier houdt het persbericht op.

Bron: EurekAlert

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.