Een walvishaai. Overbevissing is de laatste 100 jaar voor ten koste van de grotere vissen gegeaan.

De laatste 100 jaar is zo’n tweederde van de grotere vissen uit de oceanen en zeeën verdwenen, zo zou onderzoek van, onder meer, het Franse instituut IRD hebben uitgewezen. De achteruitgang zou ook nog eens steeds sneller gaan: meer dan de helft (54%) verdween de laatste 40 jaar (gerekend in biomassa). Veertig jaar geleden begon de mens op industriële wijze te vissen. Kleinere vissoorten als sardientjes en ansjovissen profiteren van die ontwikkeling.
De onderzoekers bekeken de gegevens van 200 modellen, die de ecosystemen in de oceanen zouden vertegenwoordigen, van 1880 tot 2007. Die modellen bevatten gegevens over leefgebied, ecologie en voedselomstandigheden van meer dan 3000 vissoorten. Daaruit hebben ze gegevens afgeleid over de visstand gerekend in de hoeveelheid biomassa op diverse plaatsen in de oceanen. Aan de hand van zo’n 68 000 schattingen hebben ze de ontwikkeling van die 3000 soorten beschreven in ruimte en tijd. Uit hun schattende berekeningen zou zijn gekomen dat de afgelopen eeuw de stand van de grote roofvissen is ingestort. Volgens de onderzoekers komt dat door overbevissing. Mensen houden kennelijk van grote vissen, van tonijn, tandbaarzen, roggen, haaien, van zwaardvissen. Een aantal van deze hevig bejaagde grote vissen loopt het gevaar uit te sterven.
Het wegvangen van de roofvissen heeft gevolgen voor de vissoorten verderop in de voedselketen. Prooivissen profiteren. Soorten als ansjovis en sardientjes zouden in aantal zijn verdubbeld in de afgelopen 100 jaar. Het betekent dat de visactiviteiten van de mens de ecologische structuur van het dierenleven in de oceanen danig op zijn kop heeft gezet. Dus toch ook goed nieuws? Nee, zeggen de onderzoekers, omdat kleinere vissen korter leven en die zijn ook nog eens gevoeliger voor de veranderingen van de ecologische omstandigheden.

Bron: Alpha Galileo