De omzetting van digitaal in dna-taal (afb: Science)
DNA is niet alleen voor medici en genetici een begeerlijk onderzoeksdoel, maar ook voor informatici. DNA is met zijn vier ‘letters’ een geweldig opslagmedium. Onderzoekers van de Amerikaanse Columbia-universiteit en van het New Yorkse genoomcentrum hebben DNA gebruikt om een besturingssysteem en een korte film op te slaan. Ze stellen dat de opslagdichtheid honderd keer groter is dan in een eerder ontwikkelde methode. Lees verder
Meer dan 10 TB aan gegevens zou kunnen worden opgeslagen in deze hoeveelheid DNA (roze spul) (afb: univ.v. Washington)
Onderzoekers kijken al jaren verlekkerd naar de mogelijkheden van DNA als gegevensopslag-medium. Vorig jaar zou al aannemelijk zijn gemaakt dat gegevensopslag op DNA ‘het eeuwige leven’ heeft. Nu zeggen wetenschappers van de universiteit van Washington en Microsoft een compleet DNA-geheugen te hebben gebouwd om gegevens op te slaan die er ook weer van af te halen zijn. Grote voordeel van DNA-geheugens is de indrukwekkende gegevensdichtheid. Ik heb zo mijn twijfels over de snelheid waarmee je je gegevens van het DNA-geheugen kan halen. Lees verder
Een DNA-multiplicator is een van de apparaten die dienst zouden kunnen doen bij een DNA-geheugen
Digitale gegevens worden opgeslagen in magneetveldjes, elektrische ladingen of in patronen van minuscule stipjes die lichtbundels weerspiegelen. Veilig en langdurig is het idee, want ‘onverwoestbaar’ materiaal. Er zijn al vaker ideeën geopperd om DNA te gebruiken als materiaal om digitale gegevens op te slaan, maar DNA is een organisch materiaal en organisch materiaal heeft de on(?)aangename eigenschap om relatief snel te vergaan. Nu hebben onderzoekers de universiteit van Washington, in samenwerking met Microsoft, en van de universiteit van Illinois aannemelijk gemaakt dat alle digitale informatie op deze aarde op dit moment is op te slaan in negen liter vloeistof met DNA. Die informatie zou in dat DNA-geheugen zeker duizend jaar veilig en zeker zijn, denken die onderzoekers. Er zijn nog wel wat vlekjes weg te werken. Lees verder
De onderzoekers toonden aan dat er per cel vier verschillende energieniveaus zijn te onderscheiden, waardoor per cel meer dan 1 bit is op te slaan (afb: Nature Photonics)
In de informatica lopen er zo wat lijntjes naar de toekomst. De kwantumcomputer is er zo een, maar ook licht mag er zijn. De snelheid van de gegevensstromen wordt nu bepaald door de snelheid waarmee elektronen door geleidend materiaal kunnen bewegen, maar lichtdeeltjes zijn veel sneller. Dat vergt een heel andere elektronische infrastructuur, ook van de geheugens. Het lijkt er op dat onderzoekers van het Karlsruher instituut voor technologie (KIT), samen met die van de universiteiten van Münster (D), Oxford (Eng) en Exeter (Eng) een vast geheugen hebben ontwikkeld dat werkt met licht. Door met bepaalde materialen te werken is het ze zelfs gelukt meer dan een bit per cel op te slaan. Lees verder
Linksonder de plasmonische nanoantennes met goud bedekt (afb: univ.v.Illinois)
Onderzoekers van de universiteit van Illinois zouden voor het eerst muziek optisch gecodeerd hebben vastgelegd op een zogeheten plasmonische nanostructuur. Het opslagmedium maakt geen gebruik van magnetisme en zou een vervanger moeten zijn van de huidige analoge opslagmedia zoals magneetbanden of microfilms. De nano-antennes zouden echter ook digitaal gebruikt kunnen worden. Deze nanostructuur zou dat 5600 keer compacter doen dan de bestaande analoge opslagtechnieken.
Lees verder
De koelkast bestelt melk bij Appie…
Het ziet er allemaal zo vrolijk uit, dat mooie kastje met beeldscherm aan je muur die je hele binnenklimaat in de gaten houdt. Vette kans is dat dat kastje onderdeel uitmaakt van het internet-der-dingen, internet waarbij niet mensen verbonden zijn of mensen met webkonterfeitsels als webwinkels, -stekken, -zoekmachines, maar machines met machines. Elektriciteitsmaatschappijen willen je graag aan de slimme meters. Ja hoor, internet-der-dingen. Het zal niet bij de slimme thermostaten stoppen. Koelkasten, cv’s, hele huizen, ze zullen aan elkaar geknoopt worden via internet. Zo handig. Lees verder
IBM-onderzoeker Scott Spangler laat zien dat Watson verbanden in kennis kan vinden (foto: IBM)
Mensen griezelen al eeuwen over het moment dat de machines en robots de macht overnemen. Op een paar ondergeschoven terreinen is dat al gebeurd. Machines kunnen al een tijdje beter schaken dan de beste menselijke schaker, moest grootmeester Genni Kasparov tot zijn eigen schande in 1997 toegeven. IBM heeft nu supercomputer Watson. Drie jaar geleden versloeg Watson mensen-van-vlees-en-bloed in het vraag-en-antwoordspelletje Jeopardy. Nu stelt IBM Watson, tegen betaling, beschikbaar als ‘ontdekkingsreiziger’ op het gebied van moleculaire biologie voor bedrijven en onderzoekorganisaties. Voorlopig is Watson nog vrij beperkt. Lees verder
De ‘hersenchip’ van IBM. Rechts een ‘kern’ met 256 cellen. Links de hele chip met 4096 ‘kernen’ (foto: IBM)
IBM bouwt al enige jaren aan een chip, TrueNorth, die geïnspireerd is op de (gedachte) werking van de hersens. De chip, die nu 1 miljoen ‘hersen- cellen’ bevat, is op gebouwd uit kernen van elk 256 cellen, die elk weer met 256 andere cellen zijn verbonden. De vorderingen van hun onderzoek van 200 manjaar hebben de IBM-onderzoekers beschreven in het serieuze wetenschapsblad Science. De neurale chip heeft de afmeting van een postzegel. Volgens onderzoeker Dharmendra Modha is de neurale chip de ‘machine’ van een nieuw tijdperk. De vorige maand kondigde IBM aan € 2,2 miljard uit te trekken voor een zoektocht naar de opvolger van de transistorsiliciumchip (die werkt met enen en nullen), waarvan men vrij algemeen aanneemt dat die in de buurt is gekomen van zijn laatste levensfase. Lees verder
In een ferrimagneet (links) zijn evenveel spins naar boven als naar beneden gericht, maar de grootte is verschillend. Dat resulteert in magnetisatie. In de synthetische ‘ferrimagneet’ (rechts) is dat ferrimagnetisme in feite nagebootst. Door laagjes ijzer met verschillende dikte en/of magnetisatierichting te combineren krijg je een synthetische ‘ferrimagneet’ (afb: Radboud-universiteit)
Onderzoekers van de Radboud-universiteit in Nijmegen hebben een synthetisch ferrimagnetisch materiaal gefabriekt, waarmee het opslaan van optische gegevens een stuk dichterbij zou zijn gekomen. Lees verder