Tag archieven: verstrengeling

Verstrengeling van macrodeeltjes verwezenlijkt

Geplaatst op door
Beantwoorden
Macroverstrengeling

Links de ’trommelvelletjes’ van aluminium, rechts het siliciumbalkje (afb: Mika Sillanpää/Aalto-univ. en, R. Riedinger et al)

Onderzoekers zijn er in geslaagd trommelvelachtige structuren en inkrimpende en uitzettende siliciumbalkjes met elkaar te verstrengelen. De trommelvelletjes en microbalkjes zouden met het blote oog waarneembaar zijn (vooropgesteld dat die in goede conditie zijn), in ieder geval met een vergrootglas.  We hebben het dan over het verschijnsel dat Einstein ooit spookachtig noemde. Verstrengeling lijkt niet alleen in de wereld van elektronen en atomen voor te komen. Dat biedt mogelijkheden. Lees verder →

Nieuw verstrengelingsrecord bij kwantumbits gevestigd

Geplaatst op door
Beantwoorden
Verstrengel- en regelbare kwantumchip

Een kwantumchip met 20 regelbare en meervoudig te verstrengelen kwantumbits van de uni van Wenen (afb: univ. va n Wenen)

Laten we nog maar even aannemen dat kantumcomputers wondermachines zijn, maar vooralsnog kampen onderzoekers op dit terrein met grote problemen, waarvan instabiliteit lang niet de enige is. Nu zou het onderzoekers gelukt zijn een kwantumchip met maar liefst twintig kwantumbits te hebben gemaakt, waarbij kwantumbits onderlinge, meervoudige verstrengeling vertoonden. Het zou de grootste kwantumchip zijn met stuurbare kwantumbits, waarbij meervoudige verstrengeling is aangetoond.  Lees verder →

Komt kwantumcommunicatie er aan?

Geplaatst op door
Beantwoorden
Lancering van de Micius-satelliet

De lancering vorig jaar van de Micius-satelliet (foto: BBC)

Verstrengeling, de kwantumeigen-schap dat deeltjes tot op grote afstand aan elkaar gekoppeld zijn, is en blijft een raar fenomeen. Nu blijkt dat, als je trucs gebruikt, die verstrengeling zich niet door afstand laat beperken. Chinese onderzoekers maken melding van een succesvolle overdracht van verstrengelde atomen tussen de nabije ruimte en aarde over een afstand van 1200 km, waarbij de fotonen verstrengeld waren over een afstand van 100 km. Ze denken al aan een heel nieuw kwantuminternet. Een andere onderzoeksgroep zou vanaf de aarde kwantumtoestanden gemeten hebben op 38 000 km van onze blauwe planeet. Komt kwantumcommunicatie er aan? Lees verder →

Wordt de atoomkwantumbit het hart van de kwantumcomputer?

Geplaatst op door
Beantwoorden
atoomkwantumbit

Een foto van een atoomkwantumbit (afb: Debnath&Edwards)

Het vordert met de traagheid van een slak, het onderzoek dat uiteindelijk moet leiden tot die ‘almachtige’ kwantumcomputer. Het lijkt er op dat er nu twee elkaar rivaliserende technieken naar voren komen: een die het houdt bij het ‘vangen’ van ionen, de ander gebaseerd op conventionelere techniek (waarbij ook supergeleiding wordt gebruikt). Wat ook een groot voordeel van deze ontwikkeling vergeleken bij het recente verleden is, dat in beide stromingen de kwantumcomputers programmeerbaar zijn. Het gaat dan overigens nog steeds om computers met maar weinig kwantumbits. Het grote werk moet nog beginnen. Lees verder →

Is kwantumwereld toch minder maf dan gedacht?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Deeltje en/of golf: een interferentiepatroon (Tim Claxton / Alamy Stock Photo)Het schijnt te maken te hebben met de ideeën die de in 1992 overleden Amerikaanse natuurkundige David Bohm 64 geleden had ontwikkeld. Zijn ideeën over de kwantummechanica lagen ergens in een hoekje van de natuurkunde te verstoffen, maar het lijkt er op dat hij meer gelijk had dan tot nu toe erkend is. Recente proeven lijken Bohms visie te onderschrijven.Als dat de nagelvaste waarheid blijkt te zijn dan zal moeten worden aangenomen dat de wereld over onwaarschijnlijke afstanden is verstrengeld. Lees verder →

Het is nu bewezen: de wereld is een kwantumwereld

Geplaatst op door
Beantwoorden
kwantumbewisj dat we in een vreemde (kwantum)wereld leven

De proef in schematische voorstelling. Onderaan de gebouwen op het TUD-terrein waar de bestookte diamantjes en detectoren zich bevonden

Dingen die ver van elkaar verwijderd zijn beïnvloeden elkaar niet (nauwelijks) en dingen verdwijnen niet als je er niet naar kijkt. De kwantumwereld is een rare wereld, die zich alleen op het niveau van de elementaire deeltjes afspeelt, maar het schijnt nu door onderzoekers van de TU Delft bewezen te zijn dat dat niet klopt. Ook de ‘echte’ wereld voldoet aan de kwantumwetten. De (kwantum)wereld is vreemd. Lees verder →

Wetenschap telt vele Doornroosjes

Geplaatst op door
Beantwoorden
Doornroosje van Edward Burne-Jones

De schone slaapster van Edward Burne-Jones

Doornroosje is de prinses die zich prikte aan een spintol en in een langdurige slaap viel, tot ze wakker gekust werd door een koningszoon. Na 100 jaar. Zo lang hoeven de Doornroosjes in de wetenschap meestal niet te wachten. We hebben het dan over wetenschappelijke artikelen die bij hun verschijnen nauwelijks enige aandacht krijgen. Het belang er van wordt pas (veel) later ingezien. Onderzoekers van de universiteit van Indiana bekeken dat fenomeen en kwamen tot de conclusie dat sommige onderzoeken (-ers) hun tijd (ver) vooruit zijn en dat Doornroosjes helemaal niet zo zeldzaam zijn als tot nu toe gedacht werd. Lees verder →

Rijstenkorrellaser een nieuw stukje kwantumtechniek

Geplaatst op door
Beantwoorden

Kwantumchips in de maak (nou ja…)

Geplaatst op door
Beantwoorden
Fotondetector

De ‘gekleide’ fotondetector van het MIT (afb: MIT)

De kwantumcomputer is, ondanks het rekentuig van het Canadese bedrijf D-Wave Systems, nog steeds toekomst. Hoe krijg je die zich verdomd vreemd gedragende minuscule deeltjes in het gareel? Dat is het grootste probleem. Het minste of geringste brengt de kwantumdeeltjes uit hun evenwicht. Onderzoekers van het MIT in Cambridge (VS), wie anders, zeggen met detectoren die vrij goed afzonderlijke fotonen (lichtdeeltjes) kunnen waarnemen een belangrijke stap te hebben gezet op weg naar kwantumchips. Lees verder →

Met vast licht snuffelen aan onoplosbare problemen

Geplaatst op door
Beantwoorden
kwantumnabootser

De kwantumsimulator die werkt met ‘vast licht’ (afb: Phys. Review X)

Een kop moet de aandacht trekken. Dat zou bovenstaande kop zeker moeten doen, want er staat eigenlijk iets idioots. Hoezo vast licht en snuffelen aan onoplosbare problemen lijkt weinig zinvol. Toch hebben onderzoekers van de universiteit van Princeton (VS)  en de Technische hogeschool in Zürich (ETHZ) iets dergelijks gedaan. Ze hebben fotonen (lichtdeeltjes) opgesloten. Dat is het ‘vaste licht’. Met dat ‘vaste licht’ zouden allerlei leuke toepassingen en materialen te bedenken zijn(zoals het ‘rekenen’ aan onoplosbare vraagstukken (in afwachting van een echte kwantumcomputer). Lees verder →