“Voynichmanuscript eindelijk ontcijferd” Alweer?

Het Voynichmanuscript

Een bladzijde uit het manuscript (afb: der Spiegel)

Het is mooi verhaal, al heb je er verder niks aan. Al tijden proberen  onderzoekers het zogeheten Voynich-manuscript te ontcijferen, maar dat lukte maar niet. Zo’n anderhalf jaar terug dachten de onderzoekers de sleutel te hebben gevonden van de 240 bladzijden met tekeningen in een onbekend schrift. Dat moet Britse wetenschappers rond Gerard Cheshire van de universiteit van Bristol ontgaan zijn of zij hielden het voor onzin, want zij denken te weten waar het over gaat. Er bestaat nog steeds de mogelijkheid dat het hier om een grap gaat, een buitengemeen geslaagde… Lees verder

Is het Voynichmanuscript na eeuwen eindelijk ontcijferd?

Voynichmanuscript

Een pagina uit het manuscript. De plaatjes hielpen ook niet echt bij de ontcijfering (afb: WikiMedia Commons)

Het is net een jongensboek. Al heel lang wordt er gezocht naar de ontraadseling van het vijftiende-eeuwse Voynichmanuscript, vernoemd naar een Poolse boekhandelaar uit de 19de/20ste eeuw. Al eeuwenlang proberen slimmeriken en wetenschappers dat manuscript te ontcijferen, maar dat is nog steeds niet gelukt. Nu zeggen Canadese onderzoekers dat ze beweren de code gekraakt hebben. Het manuscript zou in het Hebreeuws geschreven zijn geschreven in alfagrammen. Lees verder

Blind oog

Hoe komt het toch dat ook deskundigen blind blijven voor een oplossing die vlak voor hun neus ligt, vroeg de Engelse psycholoog Gordon Rugg zich af en schreef er samen met journalist en schrijver Joseph d’Agnese een boek over, “De blinde vlek” (Blind spot). Mensen, ook deskundigen niet, zijn niet goed in redeneren. Ze maken fouten. Een zelfs als ze goed redeneren is het nog de vraag of ze de juiste vragen stellen. Rugg ontwierp, samen met anderen, vier gereedschapskisten met methoden om die fouten op te sporen: kist 1 in de gegevensverzameling, kist 2 in de presentatie van de informatie, kist 3 het opsporen van fouten in de redeneringen en kist 4 om fouten, zo veel mogelijk, te voorkomen. De zoekverbeelder (search visualizer) is een product van dat project en met dat simpele middel schijnt Rugg al tot aardige conclusies te zijn gekomen door teksten door te vlooien over, om maar wat te noemen, geslachtsafhankelijk taalgebruik bij Shakespeare.
Zijn gereedschapskisten toetste hij aan een intrigerende noot die al meer dan 100 jaar niet te kraken bleek: een boek dat in een onbekend letterschrift is geschreven en dat in handen kwam (?) van de Poolse revolutionair en antiquair Wilfrid Voynich en die in 1912 met het naar hem genoemde mysterieuze manuscript op de proppen kwam. Het zou een, naar datering van het perkament waarop het geschreven is, vijftiende-eeuws boek zijn. Talrijke ook beroemde codedeskundigen zoals de Amerikaans-Russische cryptograaf Wolf/William Friedman beten hun tanden stuk op het manuscript. Was het een taal, was het code of gewoon flauwe kul? Niemand heeft tot nu toe een antwoord op die vragen kunnen geven. Met zijn gereedschapskisten had Rugg al na een paar weken door, meldt hij trots, dat wat op een complexe constructie leek, simpelweg te doen was met een stuk papier, een pen en een pennenmesje (zie plaatje). De conclusie ligt dan voor de hand dat het boek tijdvretende kul is, misschien wel van de hand van Vojnitsj zelf. Wie zal het zeggen.

Met zoekverbeelder zijn simpel patronen te herkennen in het VoynichmanuscriptMet ‘search visualizer’ zijn simpel complexe patronen te herkennen in het Voynichmanuscript

Leuk, maar niet echt de oplossing van een wereldprobleem. Kan hij ook ‘aardser’ zaken te lijf met zijn gereedschapskisten? Hij heeft er een heel boek over geschreven, dus er moet meer zijn dan het Vojnitsmanuscript, maar hij noemt vast al als aankeilertje de herbeoordeling die Sue Gerrard schreef over de manier waarop deskundigen kijken naar autisme. Ik ben benieuwd hoe de rest van Ruggs gereedschapskisten er uit zal zien. Toch niet een tweede (?) Voynichmanuscript?

Bron: Alpha Galileo