Het is een zware bevalling geworden en het eindresultaat is niet helemaal smetteloos, maar het is dan toch uiteindelijjk een boek geworden. Een boek over een lastig, maar intrigerend onderwerp: synthetische biologie. Iedereen zou het moeten lezen, omdat het onderwerp iedereen aan gaat, maar dat is, laten we de werkelijkheid niet uit het oog verliezen, te hoog gegrepen. Even los van mijn eigen belang: Laat nu die discussie rond dit thema eens LOSBARSTEN. Om er nog maar eens een platitude tegenaan te gooien: Synthetische biologie is te belangrijk om aan synthetisch biologen over te laten. Als alles goed gaat, zal begin volgend jaar bij Springer Spektrum een Duitse versie van het boek uitkomen; niet alleen een papieren, maar ook een digitale. Amerika (ook Springer) staat nog in de wacht evenals Frankrijk... .
(Zie ook blog van Gert Korthof, de recensie op Kennislink en de bespreking in Stentor.

Dat heeft nog knap lang geduurd, maar uiteindelijk ben ik er toch in geslaagd een boek gedrukt te krijgen. Gewoon op papier en het ziet er schitterend uit. Het is een biografie van Hugo de Vries geworden. Niet meteen een favoriet van me, maar wel een wetenschapper met een opmerkelijke (en destijds opgemerkte) loopbaan. Begin twintigste eeuw was hij een wereldster, omdat hij een degelijke theorie had bedacht hoe nieuwe soorten ontstaan. De Vries wilde daarmee de gaten dichten in de evolutietheorie van zijn grote idool Charles Darwin. De Vries' mutatietheorie maakte grote furore in de wetenschappelijke wereld en Erwin Schrödinger, die van de gelijknamige vergelijking, plaatste in 1943 De Vries' mutatietheorie nog op dezelfde hoogte als de kwantumtheorie. Toegegeven, Schrödinger was een natuurkundige, maar hij deed die uitspraak in een lezing die hij in Dublin hield waarin hij een antwoord op de vraag zocht wat leven nu eigenlijk is.
Tegenwoordig is De Vries eigenlijk alleen nog maar bekend als herontdekker van de wetten van Mendel. Hoewel, bekend? De meeste mensen kennen Hugo de Vries hooguit als straatnaam en zelfs vele b.i.o's (biologen in opleiding) hebben nog nooit van Hugo de Vries gehoord. Dat zegt wat mij betreft meer over de het niveau van de hedendaagse academische opleiding dan over de verdiensten van Hugo...

Wet van de plaatjes

tismooi, tiswaar, maar bijna onoverkomelijk zwaar: een boek maken. Daar moet ik op mijn hoge leeftijd achter komen. De Hugo de Vries-bio ziet er prachtig uit, al zeg ik het zelf, maar wat een gedoe over de plaatjes. Ik ben een letterboer. Plaatjes kunnen best, maar moeten functioneel zijn, vind ik. Nu zit ik met het synbio(symbio?)-boek, over synthetische biologie. Dat moet allemaal nog veel mooier worden. Omdat er meer plaatjes van zijn, maar ook omdat synbio voor een simpele ziel (zijn we niet allen simpele zielen op velerlei terrein?) toch nog knap ingewikkeld is en er dus veel is uit te leggen. Dan helpen plaatjes. En zonder mooie plaatjes is ook zo... Ten lange leste toch aangestoken door de beeldreligie? Mmm, kind van zijn tijd (met enige vertraging...).