Artistieke impressie van DART (en MUBLCOM) boven de aarde (afb: WikiMedia Commons)
Drie jaar na de botsing tussen de Dart-sonde en de planetoïde Dimorphos heeft een onderzoek de gevolgen van de inslag op losse schroeven gezet. Het lijkt erop dat de losgeraakte stukken rots zich niet hebben gedragen zoals verwacht, wat twijfels zaait over toekomstige beschermingsmissies. De bedoeling van de (opzettelijke) botsing was om te zien of het mogelijk is om meteorieten die de aarde bedreigen van richting te laten veranderen.
De operatie werd gezien als succesrijk. In 2022 botste de Dart-sonde, ontworpen door NASA, met Dimorphos, een ‘maantje’ van planeetje Didymos
. Dimorphos had inderdaad zijn baan veranderd, maar een nieuwe studie zou aantonen dat het puin dat van de grote steen werd afgerukt zich niet precies heeft gedragen zoals verwacht werd.
Het blijkt dat verschillende massieve stukken die van de planetoïde zijn losgebroken een momentum, hadden dat drie keer zo groot was als verwacht, alsof ze een extra klap hadden gekregen waardoor ze verder werden voortgestuwd. Volgens Tony Farnham van de universiteit van Maryland, een van de auteurs van de studie, verandert deze extra factor de natuurkunde waarmee we rekening moeten houden bij het plannen van dit soort missies.
In totaal konden de onderzoekers 104 rotssegmenten identificeren, met een afmeting tussen de 20 centimeter en 3,6 meter, die afkomstig waren van Dimorphos. De simulaties verwachtten dat al dit kleine puin willekeurig rond de hoofdasteroïde zou zijn verdeeld. Dit is echter niet het geval. Uiteindelijk vormden ze grofweg twee afzonderlijke groepen, zonder iets ertussenin. Eén bewoog zich na de botsing met DART in zuidelijke richting, vrij dicht ‘bevolkt’ en snel bewegend. De andere groep bewoog zich in het noordoostelijke richting, omvatte minder brokstukken en bewoog langzamer. Waarom dat zo is weten de onderzoekers niet. Volgens Farnham moet hier een nog onbekend proces een rol hebben gespeeld.
Het gebruikte rekenmodel zou nog niet nauwkeurig genoeg zijn om precies te begrijpen waar de losgeslagen stukken vandaan kwamen, wat hun gedrag zou kunnen verklaren. De auteurs hopen echter dat toekomstige studies de oppervlakteconditie beter aan de fragmenten kunnen koppelen om de exacte baan van elk fragment te kunnen reconstrueren.
Onzekerheden
Kortom, er zijn veel onzekerheden, maar dat zou eind 2026 kunnen veranderen. Tegen die tijd zal de Hera-sonde, gebouwd door ESA, naar verwachting ter plaatse arriveren om de door Dart veroorzaakte schade te ‘bekijken’. De verzamelde gegevens worden gebruikt om onze nog gebrekkige kennis over het onderwerp te verfijnen en ervoor te zorgen dat de mens voorbereid is op de dag dat een asteroïde de aarde daadwerkelijk bedreigt. Ach ja, zo prutst de mens moeizaam voort.
Bron: Futura-Sciences