Er cirkelen momenteel meer dan 9000 satellieten rond de aarde, die het weer bijhouden, verbinden, ons de weg wijzen en de aarde in de gaten houden. Tegen 2040 zouden er meer dan 60 000 kunnen zijn. Nieuw onderzoek maakt aannemelijk dat de uitstoot van afgedankte satellieten uit hun baan gestoten worden en verbranden, in de toekomst aanzienlijk zal zijn met gevolgen voor het herstel van het ozongat en het klimaat.
Satellieten doen gemiddeld maar zo’n vijf jaar dienst en moeten dan worden vervangen. De meeste oude satellieten worden afgevoerd door ze in lagere banen te brengen waar ze verbranden. Dat zorgt voor vervuiling in de atmosfeer zoals fijn verneveld aluminium.
Om de invloed van deze toenemende emissies van afgedankte satellieten te berekenen, simuleerden de onderzoekers de effecten van een jaarlijkse uitstoot van 10 000 ton aluminiumoxide tegen 2040 (de geschatte hoeveelheid die vrijkomt bij de verwijdering van 3000 satellieten per jaar, uitgaande van 60 000 satellieten).

Uit die rekenmodelsessies rolt dat dat aluminiumruimtepuin zal leiden tot temperatuurafwijkingen tot wel 1,5 °C in de middelste en bovenste atmosfeer (tussen de 10 en 30 km), een afname van de poolwervel in de stratosfeer (de laag boven de troposfeer, de onderste laag) en ozonafbraak. Dat laatste zou het herstel van het ozongat in gevaar zou kunnen brengen.

Satellieten bestaan niet (alleen) uit aluminium. Andere metalen zoals titaan, lithium, ijzer en koper, zullen ook vrijkomen. Wat het effect daarvan is op de atmosfeer moeten de onderzoekers nog uitplussen. Hadden ze dat niet eerst kunnen doen voor ze daar een artikel over schrijven (denk ik=as dan).

Bron: the Guardian