Onderzoekers hebben een hydrogel ontwikkeld waarmee schade aan de hersens door een trauma tot een minimum zou worden beperkt, zo zou uit dierproeven zijn gebleken. De gel zou verlies van hersenweefsel voorkomen en helpen bij het herstel van de door het trauma aangerichte schade. Voor het goede begrip: trauma betekent hier fysieke schade (en niet zo zeer geestelijke).
Hersenbeschadiging komt veel voor en leidt vaak tot verlies van hersenweefsel en gaat ook vaak gepaard met langdurige last en problemen. Het onderhavige onderzoek zou aangeven dat de gel daarvan ten minste een deel kan beperken. “Wij hebben gekeken naar het herstel van een beschadigd deel terwijl het proefdier een bepaalde reik-en-grijp-taak moest uitvoeren”, zegt Lohitash Karumbaiah van de universiteit van Georgia (VS).
De ‘hersenlijm’ werd al in 2017 ontwikkeld. Die moest iets doen wat in de hersens normaal gedaan wordt door een web van suikers die hersencellen ondersteunen. De gel bindt zich aan bepaalde eiwitfactoren die zorgen voor bescherming van de hersens en voor het opnieuw aangroeien van hersencellen na een fikse beschadiging (trauma, dus).
Herstel
Proefdieren met de gel bleken beter bestand tegen hersenbeschadiging en herstelden daar ook sneller van. Daarbij maakten de onderzoekers gebruik van een methode om het hersenweefsel doorzichtig te maken. Karumbaiah: “Daardoor konden we dieper in dat complexe netwerk kijken. Die methode samen met de gebruikelijke elektrofysiologische metingen gaven aan dat de gel bijdroeg aan het herstel van functionele neuronen in het beschadigde gebied.” Volgens hem is het gebied in de hersens benodigd voor de taken die de proefdiertjes moesten uitvoeren bij ratten en mensen gelijk. Hij wil daarmee zeggen dat iets soortgelijks ook bij mensen met hersenschade zou gebeuren.
Zoals te doen gebruikelijk in de VS is er maar meteen patent aangevraagd op de hersenlijm. Het zal nog wel ven duren alvorens deze beschermende hersenlijm op de planken zal liggen. Eerst zal bij mensen bewezen moeten worden dat de hydrogel ook daar werkt, maar ik zie nog niet goed hoe je dat soort proeven kan doen zonder over (ethische en medische) grenzen te gaan (gelukkig ben ik ook op dit terrein een leek).
Bron: Science Daily