“Radicale verwijdering van kooldioxide kan link zijn”

Afvang van kooldioxide

Een kooldioxidevanger (foto: Rogelio V. Solis/AP)

Radicale verwijdering van CO2 uit de atmosfeer kan link zijn, denkt Phil Williamson van de East Anglia-universiteit (GB). Dan hebben we het over grootschalige boomaanplant, het toevoegen van voedingsstoffen aan zeewater om plankton- en wiergroei, het gebruik van chemicaliënom kooldioxide te binden en dergelijke. Er zouden nog te veel onzekerheden zijn over de effecten. Veel tijd hebben we niet meer om dat uit te zoeken, vindt hij. Een kwestie van jaren.

We hebben in Parijs afspraken gemaakt om de aardopwarming onder de 2°C, liefst 1,5°C te houden door de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen, maar volgens Williamson staat als een paal boven water dat als we niet harder trekken aan de reductie we CO2 moeten afvangen en verwijderen. “We moeten bedenken hoe we de broeikasgasuitstoot kunnen neutraliseren door verwijdering.” Er zijn berekeningen dat de mensheid tot 2100 zeshonderdmiljard ton CO2 uit de atmosfeer moet halen om het belangrijkste doel van de afspraken in Parijs te kunnen verwezenlijken. Als de terugdringing van de uitstoot niet snel succes heeft, dan zal volgens Williamson kooldioxide moeten worden verwijderd en daar zal binnen vier jaar mee moeten worden begonnen. Hij praat over 20 miljard ton per jaar om de 2°C-doelstelling te hallen. “Verwijdering is echter duur en op de schaal die nodig is nog onbewezen. Daarom is terugdringing beter en wel zo snel mogelijk.”
Hij somt diverse mogelijkheden op om kooldioxide te verwijderen. Naast de al eerder genoemde zijn dat het afvangen van CO2 van krachtcentrales die gestookt worden met biogas, het verpulveren van silicaatrotsen om kooldioxide te absorberen, wolken behandelen om alkalische regen te krijgen en een grootschalig gebruik van hout en stro als bouwmateriaal om koolstof vast te leggen.

“Grootschalige verwijdering zal effecten hebben voor het ecosysteem en de biodiversiteit. Die kunnen positief zijn, maar schadelijk is waarschijnlijker. Zo kost de productie van energiegewassen tot zo’n 580 miljoen hectaren, de helft van de VS. Dat zou gepaard gaan met verlies aan bossen en natuurlijk grasland, met gevolgen voor het wild maar ook de voedselveiligheid.” Er is volgens de Engelsman weinig bekend over het effect van de toekomstige klimaatomstandigheden op de opbrengst van energiegewassen. “Wat is, bijvoorbeeld, de waterbehoefte daarvan in een warmere wereld?” Niet onbelangrijk zijn de kosten. Om de halve (land)wereld te bedekken met gestampt silicaat zou zo’n 600 biljoen dollar nodig zijn, rond 550 biljoen (duizendmiljard) euro. “Het is belangrijk dat overheden en onderzoeksinstellingen nu investeren in onderzoek naar de bruikbaarheid en de veiligheid van de ‘stoot-nu-uit-verwijder-later-aanpak’. Nu gaat men er van uit dat een of meer van die verwijderingsmethodes zal werken op de schaal die nodig is, maar we weten niet of dat wel zo is.”

Bron: EurekAlert

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.