Elektrische signalen herstellen beschadigd kraakbeen

Artrosehanden

Handen met artrose (afb: WikiMedia Commons)

Beschadiging van kraakbeen in gewrichten kan voor grote problemen zorgen, maar daar is eigenlijk geen goede remedie voor. Nu hebben onderzoekers bij proefdieren (konijntjes) kennelijk succes gehad door partikels van nanovezels die ter plaatse elektrische spanning voortbrengen, veroorzaakt door de beweging van de beesten. Die zou hebben aangezet tot het vrijwel volledig herstel van het beschadigde kraakbeen bij de konijntjes in een tot twee maanden.
Artrose is in feite een gevolg van beschadiging van het kraakbeen en komt veel voor. Daar valt eigenlijk niet zoveel aan te doen ondanks allerlei onderzoek dat er op gericht is dat het kraakbeen zich weer herstelt. Er wordt ook geprobeerd de zaak te helen door elders gezond kraakbeen te oogsten om het beschadigde kraakbeen te vervangen, maar dat zou je het verplaatsen van een probleem kunnen noemen. Er zijn proeven, met onder meer groeifactoren, gedaan om de schade te herstellen, maar het nieuw gevormde kraakbeen bleek minder stevig en stabiel dan het oorspronkelijke.
Onderzoekers rond Yang Liu van de universiteit van Connecticut hebben het nu met elektrische stroompjes geprobeerd. Uit eerder onderzoek was gebleken dat kraakbeen daarop reageert en de boel repareert. De onderzoekers maakten nanodeeltjes van vezeltjes die elektrische stroom produceerden bij een mechanische belasting (piëzoelektriciteit). De vezeltjes waren van polymelkzuur (linksdraaiend) dat afbreekbaar is en onder meer gebruikt wordt als hechtdraad voor wonden.
In een celkweek lukte het om extra kraakbeenweefsel te laten groeien. De schade aan het kraakbeen werd bij de konijntjes opzettelijk toegebracht. Bij een aantal van de aldus toegetakelde konijntjes werden de vezeltjes ter plaatse ingebracht. Een nulgroep moest het doen met vezeltjes zonder piëzowerking.

Vrijwel helemaal

Een deel van de diertjes kregen oefeningen te doen na een herstelperiode. Bij de ‘piëzopatiëntjes’ (die de proeven niet overleefden) was het kraakbeen vrijwel geheel hersteld. Daarbij maakte het niet uit of de oefeningen een of twee maanden had geduurd. Al na een maand was een groot deel van de (aangebrachte) schade aan het kraakbeen hersteld. Bij de ‘patiëntjes’ die niet het piëzovezel kregen of niet aan het herstelprogramma hadden meegedaan was het herstel aanzienlijk trager verlopen.

Piëzoelektricteit komt ook in het menselijk lichaam voor. Botten, kraakbeen,collageen, DNA en verschillende eiwitten reageren op piëzoelektrische prikkels. De onderzoekers hebben het idee dat deze aanpak in de klinische praktijk goed is toe te passen. Voor het zover is zal er nog wel het een en ander moeten worden onderzocht. “We moeten het nog bij grotere dieren testen”, zegt medeonderzoeker Nguyen. “Bovdendien moeten de dieren in een volgend onderzoek minstens een jaar gevolgd worden om te zien hoe het nieuwe kraakbeen zich houdt.”

Bron: wissenschaft.de

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.