Een heliumkern wordt in een hogere toestand gebracht (‘opgeblazen’) door niet-elastische botsing met elektronen (begrijp ik=as) (afb: physics.aps.org)

Het lijkt wel of de natuurkunde in zwaar weer terecht is gekomen. De theorie van alles wil maar niet vlotten en er gaan zelfs stemmen op die beweren dat er in de natuurkunde helemaal geen wetten (kunnen) zijn. Dat laatste is wel erg extreem, maar ligt de theorie van de sterke kernkracht onder vuur: die kan niet kloppen.
Op school hebben we allemaal geleerd dat atomen een kern hebben, bestaand uit positieve (protonen) en neutrale deeltjes (neutronen). Daaromheen cirkelen elektronen in aparte banen. Als je dan verder weet dat positieve deeltjes (net als negatieve) elkaar afstoten dan moet er toch een sterke kernkracht zijn die ervoor zorgt dat die protonen zo dicht op elkaar blijven zitten in de kern.
Onderzoekers ‘bliezen’ een heliumkern ‘op’ en moesten constateren dat wat er toen gebeurde niet strookte met de theorie van de sterke kernkracht. Het is nog niet duidelijk of dat komt doordat er iets te veel factoren niet zijn meegenomen en de theorie alsnog gered kan worden of dat ‘we’ helemaal fout zitten met die theorie. Of misschien deugde die proef helemaal niet of hebben die mensen die beweren dat er geen natuurwetten bestaan toch geluk. Zoek het maar uit.

Bron: Quanta Magazine