Deze reuzenibis wordt in Cambodja uitgezet om de soort in stand te houden (afb: WikiMedia Commons)

De reuzenibis draagt zijn naam met eer. Hijzij is ruim 1 m groot en heeft een (kromme) snavel van ruime 20 cm. De soort lijkt op het punt van uitsterven staan door jacht, verlies van woongebied en ontbossing. Er zouden minder dan 200 volwassen reuzenibissen zijn. Het lijkt er op dat ‘opzichtige’ vogels die zich onderscheiden door afmetingen, vormen of kleuren een grotere kans hebben om uit te sterven dan de wat ‘saaiere’ vogels, zo zou blijken uit recent onderzoek.
“De wereldwijde grote uitsterving betekent niet dat er alleen soorten verdwijnen”, zegt Emma Hughes van de universiteit van Sheffield. Ook niet dat we de mooiste vogels zien verdwijnen, maar het betekent volgens haar dat we ook leefstrategieën en functies verliezen.
De onderzoeksters keken naar een aantal kenmerken van bijna 8500 vogelsoorten in de collecties van natuurhistorische musea zoals grootte, vorm, vleugellengte en gewicht. Ze keken ook naar de fylogenetische diversiteit, een maat voor de evolutionaire verschillen en waaruit gedrag, zang en eetgewoontes uit zijn af te leiden. Vervolgens streepten ze soorten weg van de meest bedreigde soorten naar de minst bedreigde soorten en bekeken de invloed van anatomische en fylogenetische diversiteit langs die wegstreeptoer. Al wegstrepend bleken de soorten die overbleven steeds meer op elkaar te lijken. Dat zou vooral gelden voor vogelsoorten in Oost-Azië en de Himalaya. Het ziet er naar uit dat uitsterving niet willekeurig schijnt te zijn.

Dat verlies aan soorten leidt tot een verlies aan ecologische functies. Het uiterlijk van een vogel heeft veel te maken met haarzijn leefwijze. Kolibries hebben hebben smalle snaveltjes om nectar uit bloemen te kunnen zuigen en een pelikaan heeft een grote, buidelachtige snavel om zijn prooien uit het water in een keer naar binnen te werken.

Bestuiving

Vogels doen nog meer dan eten, al zit daar zelden opzet bij maar is dat meer een ‘bijwerking’. Er zijn er die planten bestuiven, die zaadjes verspreiden, die bossen onderhouden of onderkomens bouwen waar ook andere organismen van profiteren. Als een soort verdwijnt dan ontstaat er een gat in het ecosysteem waar die soort deel van uitmaakt. Als er veel soorten verdwijnen dan wordt dat ecosysteem ‘broos’ en kan uiteindelijk in elkaar storten.
De wereld lijkt een stuk saaier en fragieler te worden met het verdwijnen van vooral opvallende vogelsoorten. De grootste schuldige daaraan is de mens.

Bron: New York Times