Deze Bengaalse gier leeft, onder meer, in India (afb: WikiMedia Commons)

Wij mensen rotzooien door ons doen en onze behoeften voortdurend met de natuur, vooral ten koste van de natuur. The Guardian noemt een aantal voorbeelden en laat zien dat het verdwijnen van een soort verstrekkende en vaak onverwachte gevolgen kan hebben. Je kunt niet ongestraft een willekeurige blok uit een blokkentoren trekken.Zo daalde de populatie in India van drie gierensoorten tussen 1992 en 2007 met 97% als gevolg van diclofenac, een pijnstiller die voor het vee wordt gebruikt. Parallel daaraangroeide het aantal gevallen van ‘hondsdolheid’ (rabiës). Gieren ruimen karkassen op.
Veel dode gieren met als gevolg veel ratten en (wilde) honden die hondsdol werden. Daardoor stierven ook jaarlijks tienduizenden mensen aan hondsdolheid. In 2006 werd diclofenac in India verboden en groeiden de gierenpopulaties weer langzaam.
In de jaren vijftig wilde de grote Mao zijn landgenoten bevrijden van vier plagen: muggen, ratten, vliegen en mussen. Die laatste waren rijstpikkers, vond hij. De acties slaagden. De mus was bijna uitgestorven in China.
Wat de grote Mao niet had bedacht was dat graan maar een deeltje is van het menu van de mus. Een mus is vooral een insecteneter. De gevolgen laten zich raden. Door de actie van Mao zouden alleen al 45 miljoen Chinezen gestorven zijn als gevolg van de bevolkingsexplosie van insecten.

Kikkersoorten die in Costa Rica bijna door een schimmel werden uitgeroeid leidde tot een hausse in malariagevallen. Tsunami’s de verwoestender worden door de verdwijning van mangrovebossen aan de kust, verdwijnende bijen die de fruitoogst bedreigen, verdwijnende koraalriffen die de kust iet meer beschermen, veel wat de mens veroorzaakt zet een keten aan gebeurtenissen in werking met vaak verrassende en ontstellende gevolgen.

Bron: the Guardian