Hersengolven (alfa, beta, teta, delta en gamma) geven de elektrische activiteit van de hersens weer
Het wordt nou toch wel echt griezelig. Een ki-systeem (ki= kunstmatige intelligentie) heeft hersengolven direct omgezet in zinnen, terwijl de proefpersoon sprak. De foutmarge zou iets van 3% zijn. Het is allemaal nog heel simpel en beperkt, maar daar kan aan gesleuteld worden
Zoiets is al eerder geprobeermet zogeheten mens/machineraakvlakken, maar die kwamen niet verder dan af en toe een enkel herkend woord en die produceerden al helemaal geen begrijpbare teksten. Ik vraag me af, en dat is het riskante hieraan, hoe lang het zal duren alvorens ki-systemen ook gedachten kunnen lezen. Ook daar wordt aan gewerkt en hoe praktisch zo’n systeem zou zijn voor gluiperds van de spionagediensten als de NSA of de eigen veiligheidsdiensten?
In dit huidige experiment van Joseph Makin van de universiteit van Californië in San Francisco en medeonderzoekers probeerden die de zaak te verbeteren, Ze lieten vier proefpersonen zinnen voorlezen met elektroden op hun hoofd om de hersenactiviteit te meten. Dat waren simpele zinnen van maximaal negen woorden met een woordenschat van zo’n 250 stuks. Die werd in een rekentuig gestopt met een neuraal netwerk dat er iets van maakte met regelmatig terugkerende patronen. Die patronen stonden hoogstwaarschijnlijk voor letters of opdrachten voor het spraakorgaan, dachten de onderzoekers. De decodeerder, eveneens een neuraal netwerk, ontleedde die ‘hiërogliefen’ en zette die om in zinnen.
Volgens de onderzoekers is het systeem nog verre van af. Zo was het beperkt tot een tekst van 30 tot 50 zinnen, maar het idee is in ieder geval geleverd. “We weten nog niet hoeveel gegevens er nodig zijn om van onze simpele gesprekjes te komen tot een algemene vorm van Engels”, schrijven de onderzoekers in hun artikel.
De decodeerder sorteert de zinnen niet simpel op hun structuur, zo lijkt het. Zo’n ki-systeem leert zichzelf ‘vertalen’. Als je dat nu voedt met zinnen die niet in de proef werden gebruikt, dan werden de resultaten beter.
Hieruit leiden de onderzoekers af, voor hen is het ki-systeem ook maar een ‘zwarte doos’, dat dat systeem afzonderlijke woorden onderscheidt. Daardoor zou het zinnen kunnen ‘horen’ die hij nooit in zijn leerperiode heeft ‘gezien’. Het schijnt zelfs mogelijk het systeem wegwijs te maken door slechts een iemand (een mens van vlees en bloed of een bandje) dat hij daarmee gewapend ook met andere mensen overweg kan.
Spraakvermogen
Volgens de onderzoekers kunnen dergelijke systemen van nut zijn om mensen hun ‘spraakvermogen’ weer terug te geven door hun hersengolven om te zetten in gesproken taal. De onderzoekers denken dat het systeem daar nu al geschikt voor zou zijn ondanks alle beperkingen. Voor zo’n spraakgestoorde zou het al heel wat zijn als die een paar honderd woorden kon overbrengen, maar ik denk dan: wat is er met het potlood en het papier gebeurd? Zijn die helemaal verdwenen?
Ik denk zelf dat dit soort systemen heel andere bestemmingen krijgen die buitengemeen handzaam zijn voor spionnen en ander vilein spul. Dan moet er nog wel even een systeem ontworpen worden om die hersengolven van afstand te lezen (met een richtmicrofoon, bijvoorbeeld), maar daar zitten dan toch volop mogelijkheden in (vrees ik).