Geoffrey Hinton:…spijtoptant… (afb: WIkiMedia Commons)
Drie dimensies, maar dan vele malen meer…
Het hyperdimensionale rekenen zou kunstmatige intelligentie niet alleen minder hongerig (=energievretend) maken, maar ook doorzichtiger. Grote problemen met de huidige ki-systemen (neurale netwerken) is dat ze niet alleen enorm veel energie vreten, maar dat ook volslagen duister is hoe die namaakhersens aan hun resultaten komen (ook voor wetenschappers). Die hyperdimensionale rekenaar zou die problemen niet hebben. Lees verder
De verschillende delen van de hersenschors. Frontale kwab wordt ook voorhoofdskwab genoemd (afb: WikiMedia Commons)
ChatGPT schijnt het druk te hebben (afb: blog ChatGPT)
Er is veel te doen om de ki-bot ChatGPT (en ik=as doe vrolijk mee), maar het persbericht bij Science Daily van het MIT deed me beide wenkbrauwen ernstig fronsen. Onderzoek zou hebben uitgewezen dat ’taalmodellen’ als ChatGPT een nieuwe taak leren op basis van maar een paar voorbeelden, meldt dat persbericht. Huh? Hebben de programmeurs bij OpenAI dat niet vooraf bedacht toen ze dat algoritme ‘bekokstoofden’ en is dit (toevallige) bijvangst (of meerwaarde)? Of weten de onderzoekers niet wat de makers van OpenAI voor ogen stond toen ze dat algoritme schreven?
Hoe dan ook: ze (dat zijn de MIT-onderzoekers) ontdekten dat deze ’taalmodellen’ zelf kleinere lineaire modellen schrijven in hun ‘verborgen lagen’, waardoor de ki-bot makkelijk nieuwe taken aan kan.
Lees verder
Dit is ongeveer wat er zich ’s nachts bij ons in het hoofd afspeelt. Dat grandioze/katastrofale vergeten is menselijke ki eigen (afb: UCSD)
Kunstmatige intelligentie wordt tegenwoordig bij de duvel en zijn ouwe moer gebruikt. Neurale netwerken, een vorm van ki, blijken beter te leren als ze niet vooraf worden volgepropt met allerlei weetjes, vonden onderzoekers. Lees verder
Met een zelflerend algoritme heeft de DeepMind-computer de eigenschappen van scheikundige verbindingen berekend op basis van de elektronen-dichtheden. Dat is handig als je wilt bekijken welke materialen in bepaalde opzichten veelbelovende kandidaten zijn, zelfs als die stoffen nog nooit gesynthetiseerd zijn. Overigens moet er aan dat systeem nog wel het een en ander vertimmerd worden.
Lees verder
De Duitse opvoedkundige Friedrich Fröbel (afb: WikiMedia Commons)
Steeds vaker lees je dat kunstmatige intelligentie (ki) wordt gebruikt, in wetenschappelijk onderzoek, bij het regelen van webzaken, door overheden, bedrijven en zelfs in spellen. Ki wordt allerlei prachtigs toegedicht, maar veelal duister is hoe die systemen tot hun ‘conclusies’ komen. Dat zou wetenschappers toch moeten interesseren voordat ze die ‘zwarte doos’ gebruiken. Dan praten we nog niet eens over de gigantische hoeveelheden energie die ki verstookt. Robbert Dijkgraaf vraagt zich in Quanta Magazin af of ki de nieuwe alchemie is en of dat erg is. Hij denkt dat dat altijd zo werkt in wetenschap. Ja? Lees verder
We weten niet hoe onze hersens werken en toch denken we systemen in elkaar te kunnen zetten die ‘hersenwerk’ zouden leveren: zelflerende systemen van neurale (ja hoor) netwerken. Nu hebben onderzoekers beide eens vergeleken, althans ze leerden een kunstmatig-intelligentiesysteem een neuron na te bootsen, en daarbij komen de ki-systemen er nogal bekaaid vanaf. Lees verder
Microgliacellen zijn de vuilnismannen van de hersens
Een iontransistor met grafeen als ‘selector’ (afb: Yahui Xue)