Weer een ‘nieuwe’ bacteriebestrijder gevonden (?)

Door M- albinineans aangetast suikerriet

Door M. albineans aangetast suikerriet (afb: Robert Birch/univ. van Queensland)

Al enige jaren dreigt de situatie dat bacteriën geen last meer hebben van bacteriebestrijders (ook wel antibiotica genoemd). Er zijn in die loop van jaren al verschillende vervangers genoemd zoals de natuurlijke bacteriebestrijders: de bacteriofagen. Nu schijnen onderzoekers weer een nieuwe kandidaat gevonden te hebben. Alhoewel nieuw is die niet, net zo min als de bacteriofagen, maar kennelijk nog nooit in beeld geweest als antibioticum: albicidine. Dat wordt door het micro-organisme Xanthomonas albilineans aangemaakt en bezorgt suikerriet een vorm van bacterievuur. Lees verder

Verhoudingsgewijs steeds minder ‘doorbrekende’ wetenschap

De verbeelding van CRISPR/Cas9

De verbeelding van CRISPR/Cas9

Wat is ‘doorbrekende’ wetenschap? De redactie van het blad Nature noemt dat wetenschappelijke ontdekkingen die een vakgebied andere wegen heeft doe inslaan. Dan hebben ze het over de ontdekking van de dubbele helixstructuur van DNA in 1953. Ik zou zeggen dat daar ook de ‘ontdekking’/ontwikkeling van de CRISPR-technologie daartoe behoort. Hoe het komt dat dergelijke doorbraken in de wetenschap verhoudingsgewijs minder vaak voorkomen is een raadsel. Het aantal doorbraken is overigens vrijwel constant gebleven.
Lees verder

Volledig geautomatiseerde scheikunde met ki en synthesemachine (?)

Marty Burke (l) in zijn lab met medewerkers met linksachter de afbeeldingen van de Polen en Canadezen (afb: univ. van Illinois)

Kunstmatige intelligentie zie je op het ogenblik in bijna elke wetenschap opduiken, zinnig of onzinnig. Scheikunde is al langer ‘slachtoffer’ van die ontmenselijking, maar er lijkt nu een weg ingeslagen naar een definitief uit van menselijke wezens in het bakken en braden, zoals wij dat vroeger aan de universiteit noemden. Je hebt ki, een blokkendoos met bouwstenen en een machine die de boel op aanwijzingen van het ki-systeem in elkaar flanst. Zo stel ik me dat voor. Lees verder

Bloedtest zou kankers vroegtijdig ontdekken

Door het bepalen van DNA van kankercellen in het bloed zouden meer dan vijftig kankersoorten vroegtijdig kunnen worden ontdekt, zo hebben onderzoekers op het jaarcongres van ESMO bekend gemaakt. Ook moeilijk te detecteren kankersoorten zoals alvleesklierkanker zouden op die manier kunnen worden aangetoond. Klinische moeten aantonen dat de test ook praktisch nuttig is, want feilloos is die niet. Lees verder

Je lot wordt niet bepaald door je DNA

Aanbieding 23andme

Bedrijven als 23andme verdienen geld aan het voorspellen van je gezondheidsrisico’s aan de hand van je DNA (afb: 23andme.com)

Onderzoek van de universiteit van Alberta (Can) zou hebben uitgewezen dat DNA niet je (nood)lot bepaalt. De bijdrage van de genen aan ziektes als kanker, Alzheimer en suikerziekte zou maar op zijn hoogst 5 tot 10% zijn. Je DNA is dus nauwelijks een goede voorspeller van het verloop van je gezondheid, is de boodschap. Er zijn uitzonderingen, overigens. Lees verder

Egyptische mummies hadden nog wat DNA over

DNA van mummies doorgevlooid

Een onderzoekster van mummie-DNA (afb: univ van Tübingen)

Je kunt je natuurlijk afvragen welk doel het dient, maar het blijkt dat bij de oude mummies uit Egypte nog, neem ik aan. stukken DNA gevonden zijn. Moderne Egyptenaren hebben genetisch meer gemeen met zuidelijker gelegen Afrikaanse volken dan de oude Egyptenaren. Het verbaast me niks. Overigens zou ik gemummificeerde Egyptenaren niet meteen tot doorsnee-Egyptenaren betitelen. Lees verder

Opiaten zouden DNA verstoren en kunnen helpen bij gentherapie

Opiaten hebben invloed op de structuur van DNA

De molecuulstructuur van morfine, heterocodeïne en oripavine en trimeren daarvan (afb: Nucleid Acids Research)

Onderzoekers van de universiteit van Dublin (Ier) zouden ontdekt hebben dat bepaalde typen opiaten, die worden gebruik als pijnstillers, zich kunnen binden aan kernzuren (DNA en RNA) en daardoor de structuur veranderen. Het zou voor het eerst zijn dat dit is aangetoond. Die ontdekking zou van betekenis kunnen zijn voor de toepassing van gentherapieën, denken de wetenschappers. Lees verder

Het DNA fluoresceert zo nu en dan en dat is mooi

Fluorescerend DNA

fluorescerend DNA

Biomoleculen zoals DNA, eiwitten en RNA knipperen zo nu en dan. Ze zenden dan licht uit (fluoresceren). Onderzoekers van de Amerikaanse Northwestern-universiteit schijnen de eerste te zijn die dat knipperen hebben waargenomen met behulp van een hoogoplossende beeldtechniek met een resolutie van zo’n 6 nm (1 nm is eenmiljoenste mm). Ze denken dat die techniek nuttig kan zijn bij het bestuderen van ziektes waarbij genmutaties een rol spelen (dat zijn er nogal wat). Lees verder

Grote sprong zegging DNA in forensisch onderzoek verwacht

Forensisch onderzoek met DNADNA-sporen op plaats delict worden vooral gebruikt om ‘onomstotelijk’ de aanwezigheid van een verdachte te bewijzen, maar DNA kan veel meer zeggen over de dader. De middelen en de kennis om DNA te ‘doorzoeken’ op allerlei fysieke kenmerken en gewoontes zijn de laatste jaren fiks gegroeid. Krijgen we binnenkort een vrij nauwkeurig profiel van de DNA-bezitter louter op basis van zijn/haar DNA?
Lees verder

Verandert het DNA tijdens een ruimtereis?

Gebroeders Kelly proefpersonen in DNA-ruimte-experiment

De gebroeders Kelly: links ‘aardbewoner’ Mark, rechts ‘ruimtebewoner’ Scott (afb: NASA)

Mars moet veroverd worden en overal zijn  organisaties en mensen druk in de weer om die eerste echte sprong in de ruimte te maken (de maan tel ik niet mee, die ligt vlakbij). Er is al gespeculeerd over allerlei ongemakken die de Marsreizigers zullen ervaren, waaronder veranderingen van het genoom door ruimtestraling. Er is nu een eerste bescheiden resultaat van beschikbaar dat er op wijst dat het DNA in de ruimte verandert. Proefpersonen waren de tweelingbroertjes Scott. Ruimtevaarder Scott Kelly heeft 540 dagen in het internationale ruimtestation gezeten, zijn broer Mark slechts 54 dagen verdeeld over verschillende vluchten. Het lijkt er vooralsnog op dat de veranderingen niet blijvend zijn, maar de onderzochte groep is wel piepklein. Lees verder