Kwallen zijn best intelligent (voor hun doen)

Tripedalia cystophora (tropische dooskwalletjes)

De tropische dooskwalletjes kijken via hun rhopalia (‘ogen’; B) (afb: Jan Bielecki et. al./Cell)

Kwallen hebben geen brein, maar toch kunnen die dieren leren van ervaringen, zouden onderzoekers voor het eerst hebben ontdekt. Ze leerden  tropische dooskwalletjes (Tripedalia cystophora) obstakels te vermijden. Die ontdekking haalt het idee onderuit dat een centraal brein noodzakelijk is voor het aanleren van lastige zaken en zou een nieuw licht (kunnen) werpen op de evolutionaire wortels van leren en geheugen. Lees verder

Analoge chips zouden ki sneller en minder energieintensief maken

Een oudere analoge chip van IBM

Een (oudere) analoge chip (midden) van IBM (afb: ibm.com)

Een groot probleem bij kunstmatige intelligentie is dat die technologie aanzienlijke hoeveelheden energie vergt. Dat heeft vooral te maken met de ‘leerperiode’ van die ki-systemen, waarin ze gevoed worden met een hoop informatie, beelden e.d. (afhankelijk van het onderwerp). Analoge chips, die de opslag en het ‘rekenwerk’ combineren, zouden dat met aanzienlijk minder energie en veel sneller (zo’n veertien keer) kunnen doen, is de gedachte van onder meer IBM. Daarmee zouden veel beter de neurale netwerken te maken zijn die meestal bij ki worden gebruikt, waarbij ze geen last hebben van het Von Neumannknelpunt van systemen waar gegevensopslag en rekeneenheden zijn gescheiden (anders dan in onze hersens, zo stellen we ons voor). Lees verder

Klotho-eiwit verbetert het geheugen (van resusapen)

Resusaap

Een (waarschijnlijk) oudere resusaap (afb: WikiMedia Commons)

Met de leerpil is het tot nu toe niks geworden en verjongingskuren zijn ook geen doorslaand succes, maar misschien gaat het met de geheugenpil wel lukken. Oudere resusapen kregen het eiwit Klotho toegediend en dat verbeterde hun geheugen. Bij muisjes was eerder ook iets dergelijks waargenomen. Lees verder

Geheugen en verwerking gecombineerd voor ‘hersencomputer’

Memristor/oscillator

De drie gekleurde lagen onderin stellen de oscillator voor. De halfdoorzichtige laag daarboven is de isolatielaag. Rood en zwart zijn contacten waarmee ionen (grijze bolletjes) de weerstand van die laag kunnen regelen. Dat is de memristor en zorgt voor geheugen. Die memristor zou overigens ook zelf kunnen rekenen (afb: univ. van Gothenburg)

Wat mensen maken moet het vrijwel altijd afleggen tegen wat de natuur ‘bedacht’ heeft. Een rekentuig heeft een geheugen en een aparte verwerker van gegevens (processor), terwijl de hersens die functies hebben gecombineerd. Hoe dat werkt is nog nauwelijks bekend, maar wat hersens doen kost heel wat minder energie dan de computers gebruiken (zeker de ki-systemen). In Zweden schijnen ze nu elementen gemaakt te hebben die zowel opslaan als verwerken en dus wat meer gaan lijken op onze hersens (of althans zoals we denken dat die werken). Lees verder

Het lijkt er op dat de hersens anders werken dan we denken

hersenfuncties

Het beeld dat scherp begrensde hersendelen bepaalde taken uitvoeren staat op omvallen

Met dat deel van de hersens ‘zien’ we, daar slaan we onze herinneringen op en dat deel wordt gebruikt voor het redeneren. Wetenschappers hebben bepaalde al of niet onderbouwde ideeën hoe de hersens werken, maar of dat ook werkelijk zo is, is maar zeer de vraag. Hersens zijn veel flexibeler dan we denken. Langzaam ontwikkelen zich nieuwe theorieën over dit machtige orgaan dat ons leven beheerst.
Lees verder

Nee, tweetaligheid maakt je niet slimmer

Hilde Lowell Gunnerud

Hilde Lowell Gunnerud (afb: univ. van Stavanger)

Het is een welles/nietesspelletje geworden. De afgelopen jaren werd herhaaldelijk gemeld dat meertaligheid of tweetaligheid iemand slimmer zouden maken, terwijl haast even vaak werd geconstateerd dat dat helemaal niet waar was. Nu lees ik weer een verhaal van de universiteit van Stavanger (Noo) waarin op basis van een grootschalig onderzoek (een metastudie oftewel studie van studies) zou zijn aangetoond/aannemelijk gemaakt dat tweetaligheid niet slimmer maakt. Lees verder

Het geheugen van een hydrogel

Ik weet eerlijk gezegd niet of het serieuze wetenschap is, maar onderzoeksters in Japan hebben een hydrogel gebruikt om de werking van het geheugen na te bootsen, met behulp van koude en warme baden en twee kunststofplaten. Het gelgeheugen (een plaatje) verdwijnt na enkele uren. De lengte daarvan is afhankelijk van hoe lang de gel in een warm bad heeft gelegen. Net echt dus, met dat verschil dat onze geheugens herinneringen soms een leven lang bijblijven.
Lees verder

Nieuwe hersentjes voor oude muisjes?

Het zeepaardje met daarin de getande winding

Hippocampus met daarin de getande winding (gyrus dentatus)

Als we ouder worden wordt alles allengs minder (behalve het aantal kwalen). We kunnen steeds minder goed onthouden en ook ons oriëntatievermogen (om maar een paar dingen te noemen) gaat achteruit. Onderzoekers van de TU Dresden stimuleerden bij oudere muisjes de aanmaak van hersencellen en dat bleek goed uit te pakken. Lees verder

Hoe herinneringen komen (en gaan)

Verbindingen in muizenhersens

Een ruimtelijk beeld van de (hoofd)verbindingen in muizenhersens

Sommige herinneringen blijven niet erg lang hangen terwijl andere een leven lang mee gaan. Onderzoekers denken nu ontdekt te hebben hoe dat komt. Blijvende herinneringen zouden worden vastgelegd door groepen synchroon vurende neuronen. Hoe meer hersencellen daarbij betrokken zijn hoe standvastiger de herinnering. Lees verder