Wanorde zou goede zijn voor deugdelijke kwantumbits

Erbium

Een stukje erbium (afb: WikiMedia Commons)

Het idee was dat kwantumbits, die nogal gauw uit hun ‘doen’ zijn, met uiterste omzichtigheid en zorgvuldigheid omringd moeten worden, maar het tegendeel (b?)lijkt waar. Gooi een zooitje zeldzame aarden bij elkaar, maar er een kristal van en je zou heel degelijke kwabits krijgen. Lees verder

Onderzoekers zou voor het eerst een ‘wormgat’ hebben gemaakt

Een wormgat volgens A. Mueller

Zo ziet volgens A. Mueller van Caltech een wormgat er uit….

Kwantummechanici hebben een proef ontwikkeld waarmee ze het gedrag en de dynamica van een speciale vorm van wat een wormgat heet kunnen bestuderen.
Lees verder

Kwantumrekenen met silicium is 99% nauwkeurig

Andrea Morello

Andrea Morello (afb: UNSW)

Als je dat leest, dan denk je misschien: Nou, dat is niet best, maar de onderzoekers waren zeer tevreden met die 99% nauwkeurigheid. “Als het aantal fouten zo klein is dan kun dan kun je die corrigeren als ze zich voordoen”, zegt Andrea Morello van de universiteit van Nieuw-Zuid-Wales in Sidney. Lees verder

Wordt de optische kwantumcomputer de winnaar?

Optische kwantumcomputer

Zo ziet een optische kwantumcomputer er in het lab uit (afb: DTU)

Doorbraken. Als ik iets haat zijn het doorbraken, of althans vindingen of gebeurtenissen die doorbraken zouden zijn. Vaak is het irritante Haagse bluf. De Deense technische universiteit (DTU) zegt een doorbraak bereikt te hebben in de ontwikkeling van optische kwantumrekentuigen. Het ding is universeel, werkt bij kamertemperatuur (anders dan vele types kwantumcomputers, opschaalbaar en de gebruikte technologie sluit aan bij de standaardtechnieken in de hedendaagse optica. God, wat wil een mens nog meer? Lees verder

Ook echte objecten zijn te verstrengelen, blijkt

Macroscopische vertsrengeling

De twee aluminiummembraantjes (afb: Lecoq en Kotler/NIST)

Het blijkt dat dat rare kwantumverschijnsel verstrengeling ook van toepassing is op ‘macroscopische’ voorwerpen. Onderzoekers bleken in staat twee aluminium-membraantjes te verstrengelen. Ook blijkt het mogelijk te bepalen  of twee macroscopische voorwerpen verstrengeld zijn geraakt. Lees verder

Nieuwe kwantum’wetten’ getoetst op een kwantumcomputer

Kwantumcircuit

Een kwantumcircuit (afb: Aalto-universiteit)

Als ik verhalen plaats over kwantummechanica overvalt me een grote schroom, groter dan bij welk wetenschappelijk thema ook. Geef ik het verhaal goed weer? Valt het te snappen of heb ik er gewoon  een potje van gemaakt? Toch ga ik dapper (of is het koppig?) door. We zullen toch moeten ‘wennen’ aan die vreemde kwantumwereld. Nu schijnen onderzoekers een vreemde vorm van kwantummechanica , namelijk  niet-Hermitisch,  te hebben gesimuleerd op een kwantumcomputer van IBM. Er ging een ‘nieuwe wereld’ open, vonden ze. Kwantumcomputers zijn nu al tot heel wat in staat, toch? Lees verder

Ongehoord: een elektronspin meten zonder die te verstoren

Elektronspinmeting zonder verstoring

Elektronspin van het ‘bitelektron’ wordt gemeten door die van een buurelektron (rood) te meten (afb: RIKEN)

Een groep RIKEN-onderzoekers in Japan hebben een huzarenstukje uitgehaald. Ze hebben de elektronspin van een kwantumstip gemeten zonder die te verstoren. Dat is zo bijzonder omdat in die rare kwantumwereld de meting van een toestand die kwantumtoestand verandert. Die prestatie zou de komst van het kwantumrekentuig weer een stap dichterbij brengen, dunkt me.Helemaal begrijpen doe ik het overigens niet. Ik waarschuw je maar vast. Lees verder

De doodlevende kat van Schrödinger eindelijk betrapt (?)

Opzet optische Schrödingerproef

De proefopzet met links de resonator met daarin opgesloten een rubidiumatoom dat zich verstrengeld met een lichtpuls (afb: MPI)

Iedereen die weet heeft van het bestaan van de kwantummechanica kent vast ook wel het verhaal van de doodlevende kat van Schrödinger dat moet duidelijk maken (nou ja, duidelijk; as) wat superpositie is, het zich tegelijkertijd bevinden in twee toestanden. Ik heb altijd gedacht dat dat verhaal ook vertelt dat het meten aan een superpositiesysteem die superpositie ook meteen verstoord (maar zoals al vaker hier gezegd en getoond: ik ben een leek op alle gebied). Dat zou dan betekenen dat je dat gedachtenexperiment van Schödinger nooit zou kunnen uitvoeren, maar nu lees ik dat onderzoekers van het Max Planck-instituut voor kwantumoptica het (dat) toch geflikt hebben. Lees verder

Het kwantumweb schijnt in aantocht te zijn

Stephanie Wehner, kwantumonderzoekster

Stephanie Wehner van de TU Delft (afb: TU Delft)

Er wordt veel geschreven en gedelibereerd over kwantumcomputers en de grote ‘zegeningen’ die die apparaten ons zouden kunnen brengen. Die ‘zegeningen’ zitten nog, maar intussen hebben kwantumonderzoekers van de TU Delft alvast eens de contouren van een kwantumweb omschreven.  Die zou er wel eens eerder kunnen zijn dan de kwantumcomputer. De onderzoekers hebben het over enkele jaren. Lees verder

Verstrengeling zou via ‘kosmisch dobbelen’ zijn bevestigd

William Herschel-telescoop en de Telescopio Nazionale Galileo

De William Herschel-telescoop op La Palma bij een ander experiment

Verstrengeling is een van de vele eigenaardigheden van de kwantummechanica, waar geen klassieke verklaring voor bestaat. Er is al verschillende malen aannemelijk gemaakt dat die verstrengeling geen ‘spookbeeld’ is. Nu lijkt het er op dat onderzoekers onomstotelijk hebben aangetoond dat die verstrengeling niet te verklaren is door mazen in de proefopzet. Ze gebruikten daarbij het licht van quasars als ‘kosmische toevalsgeneratoren’ of ‘dobbelstenen’ en twee telescopen op het Canarische La Palma (de William Herschel-telescoop en de Telescopio Nazionale Galileo) als ontvangst- en meetstation. Lees verder