Het idee van de pendelende ionen. De kwantumpoorten staan er niet op (afb: Nature)
Onderzoekers van Honeywell zouden een kwantumcomputer gebouwd hebben met microchips, waarbij het rekenwerk wordt gedaan door pendelende ionen. Het rekentuig zou uitstekend functioneren en zou ook goed opgeschaald kunnen worden. Moeten we nu geloven dat de kwantumcomputer echt bestaat en er aan komt? Lees verder
Een kwantumcircuit (afb: Aalto-universiteit)
Ettore Majorana (afb: WikiMedia Commons)
De groep kwantumfysici onder leiding van hoogleraar Leo Kouwenhoven dacht aangetoond te hebben van een ‘deeltje’, het majoranadeeltje, dat een bouwsteen kan zijn voor toekomstige kwantumcomputers ook daadwerkelijk bestaat. Nu blijken de metingen die ze als bewijs zagen ook andere oorzaken kunnen hebben. De onderzoeksgroep trekt daarom hun oorspronkelijke publicatie in Nature terug. . Lees verder
Donkergrijs is silicium. Lichtgrijs de verbindingsdraden. Op het raakpunt daarvan vind je de kwantumstippen (-bits). Links een opname met een rasterelektronenmicroscoop (afb: NBI)
Het kwantumteleportatiesysteem met drie deelnemers (afb: PRX Quantum)
Die kwantumcomputer wordt een prachtige toekomst toegedicht, maar de weg erheen is bezaaid met wegversperringen en antitankgrachten. Hier en daar doen kwantumcomputers wel iets aardigs, maar om die dingen met elkaar te laten communiceren is nog een hele toer. Nu schijnen onderzoekers in de VS kwantumbits te hebben verstuurd via een glasvezelkabel over maar liefst 44 km. Dat alles met een nauwkeurigheid van 90%. Tja. Lees verder
Het hart van het kwantumcomputertje van Chalmers (afb: Chalmers TU)
Het is altijd weer leuk om verhaaltjes over kwantumcomputers te lezen (tenminste dat vind ik; as). Het verhaal van de Zweedse Chalmers-tu begint met de uitspraak dat kwantumcomputers de ordinaire binaire computers al meermalen hebben verslagen bij het uitvoeren van bepaalde taken, maar die zouden vrij nutteloos zijn geweest. Daar doen Zweden niet aan. Zij losten, met een kwantumcomputertje met maar vijf kwantumbits, een logistiek probleem op. De ‘vijand’ verslaan zal nog niet lukken, maar… Lees verder
Het stofvrije lab van Micronova (afb: Aino Huovio)
De kwantumcomputer van IonQ (afb: IonQ)
Ik wist niet dat er al een generatie kwantumcomputers was geweest, maar IonQ in de VS kondigt al weer een nieuwe generatie aan. Volgens het bedrijf zou het de krachtigste machine zijn tot nu toe volgens de normen van IBM (?; as). Het rekentuig zal binnenkort beschikbaar zijn voor klandizie. Lees verder
De, neem ik aan, ionvalkamer van de jongste kwantumcomputer van Honeywell (afb: Honeywell)
Honeywell zegt de tot nu toe krachtigste kwantum-computer te hebben gebouwd. De machine zou een door IBM bedachte eenheidsloze maat (kwantumvolume) hebben van 64, twee keer meer dan tot nu toe is vertoond. Lees verder
De 19 bits-kwantumprocessor van Rigetti (afb: Rigetti)
Onderzoekers in Australië rond Michelle Simons hebben de communicatie tussen kwantumbits, die tezamen een logische poort vormden, 200 keer versneld. In dit blog kom je met enige regelmaat berichten over de (in mijn ogen erg trage) ontwikkeling van kwantumcomputers tegen. Als het over dat type rekentuigen gaat wordt er vaak in superlatieven gesproken, maar ik heb (op gezag van mensen die er echt verstand van hebben) steeds de nadruk op gelegd dat kwantumrekentuigen geen superieure alleskunners zijn. Hoe het wel zit vertelt Kevin Hartnett in Quanta Magazine. Lees verder