Onderzoekers denken dat de combinatie van twee zonneceltechnieken (de aloude siliciumcel en de perovskietcel) zou kunnen leiden tot een effectievere zonnecel met een rendement van 33%. Komt er dan eindelijk een toekomst voor die al vele jaren ‘beloftevolle’ perovskietcel? Nou, er moeten nog wel wat probleempjes worden opgelost… Lees verder
Ook een kunstbrein kan gebaat zijn bij ‘slaap’ (afb: Los Alamos Nationale Laboratorium)
Een organische zonnecel heeft voordelen boven een zonnecel van silicium
Organische zonnecellen staan op het punt om de markt te betreden, maar voordat dat zover is moet toch nog wel even een minpuntje worden weggewerkt. Organische zonnecellen hebben een zeer beperkte levensduur van maar een paar jaar. Nu denken onderzoekers van de universiteit van Michigan in Ann Arbor de oplossing gevonden te hebben op stabiele organische zonnecellen te maken. Lees verder
De 19 bits-kwantumprocessor van Rigetti (afb: Rigetti)
Onderzoekers in Australië rond Michelle Simons hebben de communicatie tussen kwantumbits, die tezamen een logische poort vormden, 200 keer versneld. In dit blog kom je met enige regelmaat berichten over de (in mijn ogen erg trage) ontwikkeling van kwantumcomputers tegen. Als het over dat type rekentuigen gaat wordt er vaak in superlatieven gesproken, maar ik heb (op gezag van mensen die er echt verstand van hebben) steeds de nadruk op gelegd dat kwantumrekentuigen geen superieure alleskunners zijn. Hoe het wel zit vertelt Kevin Hartnett in Quanta Magazine. Lees verder
Butylpyridine blijkt te reageren met het halfgeleidermateriaal met ‘gaten’ (afb: Vitautis Getautis)
Onderzoekers uit Litouwen en Zwitserland denken erachter gekomen te zijn waardoor de levensduur, en daarmee de bruikbaarheid, van perovskiet-zonnecellen nog zo beperkt is. De halfgeleider in het zonnecel-materiaal zou reageren met een veelgebruikt additief (butylpyridine). Dat gaat ten koste van de opbrengst. Ze hebben ook oplossingen in de aanbieding. Lees verder
Adam Barrett: … nulgroei heeft grote voordelen… (afb: univ. van Sussex)
Economen denken dat ze wetenschap bedrijven, maar dat is een misvatting. Economen hebben zich het maatpak van de wetenschap aangemeten om eigen onvermogen te maskeren. De Europese centrale bank strooit maandelijks met honderden miljarden euro’s om de inflatie op te poken om de economie aan te wakkeren. Ik, eenvoudige ziel, dacht altijd dat inflatie geldontwaarding betekende, maar de ECB-economen beweren dat inflatie nodig is voor de (groei)economie. Dat lijkt op zijn minst twijfelachtig te zijn. Adam Barrett van de universiteit van Sussex (Eng) denkt te weten dat nulgroei minder krachs veroorzaakt en hogere lonen oplevert dan een inflatie-economie. Barrett schijnt geen econoom te zijn. Lees verder
Onder invloed van laserstralen licht dit synthetische diamantje met stikstofatomen op (afb: TU Wenen)
Hedendaagse computers werken met bits die twee ‘posities’ kunnen hebben: 0 en 1 (aan of uit). Dat geldt ook voor geheugens. Bij kwantumcomputers heb je te maken met een superpositie. Het probleem met het fenomeen superpositie is de instabiliteit. Kwantumgeheugens zijn dan maar zeer korte tijd betrouwbaar. Onderzoekers van de TU Wenen hebben, samen met het Japanse telecombedrijf NTT, een kwantumgeheugen bedacht van stikstofatomen en microgolven dat minder snel geheugenverlies lijdt. Ze houden de informatie nu zeker vijfmiljoenste seconde vast. Lees verder
Lieven Vandersypen (TU Delft)
Instabiliteit kan een computer niet gebruiken. Ook een kwantumcomputer heeft een zekere mate van stabiliteit nodig. Stabiliteit is een van de vele problemen die de kwantumcomputer aankleven. Soms zijn er verbeteringen te melden. Zo komt uit Delft het bericht dat onderzoekers van de plaatselijk TU een kwantumbit hebben gemaakt die stabiel genoemd zou mogen worden. En dat met gewoon silicium. Volgens onderzoeker Lieven Vandersypen van de TU zouden de siliciumkwantumbits 100 maal stabieler zijn dan de exotischer galliumarsenidekwantumbits. Onderzoekers in Australië hebben de lat nog weer wat hoger gelegd: 2,4 ms. Ze gebruikten magneetvelden om de kwantumbit (de spin van een enkel elektron) te stabiliseren. Lees verder
De kat in zijn dodelijke kistje (afb: Wiki Commons)
Om het fenomeen superpositie uit te leggen verzon de Duitse natuurkundige Erwin Schrödinger het verhaal van de kat in een kist met radioactieve stof die bij verval van een atoom zorgt voor de vergiftiging van de kat. Zo lang de kist gesloten is kan de kat zowel dood als levend zijn. Pas bij waarneming (het openen van de kist) is er achter te komen of de kat dood of levend is, maar de superpositie (dood en levend) vervalt met die waarneming. Dupliceer die kist en zaag die combinatie doormidden en de kat is zowel dood als levend, lieten onderzoekers rond Chen Wang van de Yale-universiteit (VS) zien. Dat idee zou gebruikt kunnen worden voor stabielere kwantumbits, denken de onderzoekers. De al lang in het voorzicht gestelde kwantumcomputer zou met die wetenschap weer een stukje dichterbij verwerkelijking zijn gekomen. Lees verder