Onderzoekers denken dat de combinatie van twee zonneceltechnieken (de aloude siliciumcel en de perovskietcel) zou kunnen leiden tot een effectievere zonnecel met een rendement van 33%. Komt er dan eindelijk een toekomst voor die al vele jaren ‘beloftevolle’ perovskietcel? Nou, er moeten nog wel wat probleempjes worden opgelost… Lees verder
Zo ziet de door de onderzoekers bedachte temperatuurregelaar met esters voor een woning er uit. Merkwaardig is het gebruik van zonnecellen, in plaats van zonnecollectoren, om water te verwarmen (afb: tu.no)
Al langer wordt geëxperimenteerd met faseovergangen van stoffen (vast naar vloeibaar e.o. of vloeibaar naar gas e.o.) voor het sturen van het binnenklimaat. Dat lijkt een simpele, weinig energie vergende manier van temperatuur-regeling anders dan de energie-vretende luchtbehandelingssystemen die nu veel gebruikt worden. Dat die faseover-gangssystemen geen algemene ingang hebben gevonden zou kunnen betekenen dat er nog wat open eindjes aan die aanpak zitten, maar onderzoekers in Noorwegen hebben met esters, een bepaald soort organische verbindingen, een hernieuwde (?) poging gedaan.
Lees verder
De structuur van molybdeendisulfide (afb: WikiMedia Commons)
Onderzoeksters van de universiteit van Colorado denken dat molybdeendisulfide de opbrengst van de tegenwoordig veel gebruikte siliciumzonnecelllen zou kunnen verdubbelen. Extreem dunne (tweedimensionale) lagen van het in de natuur voorkomende en volgens de onderzoeksters rijk molybdeendisulfide zouden de beste resultaten opleveren. Lees verder
Marc Nowaczyk (afb: univ. Rostock)
Het zou onderzoekers in Duitsland en Engeland voor het eerst gelukt zijn om met bepaalde stoffen elektronen te ‘oogsten’ die een plant niet gebruikt voor zijn energiehuishouding. Ze denken daarmee een (begin van een) biologisch alternatief voor zonnecellen te hebben. De vinding zou ook de ideeën over de fotosynthese ondersteboven gooien, denken ze. Lees verder
De zuurstofionbatterij (l) vergeleken met de lithiumionbatterij (afb: Alexander Schmidt et. al)
De CdS-kwantumstippen ‘gezien’ door een elektronenmikroskoop (Afb: Princetonuniversiteit)
Kwantumstippen zijn halfgeleider-kristallen in nanoafmetingen die optisch en elektronisch kunnen worden toegepast zoals lichtdiodes (leds) en zonnecellen. Het kost nogal wat energie om ze te maken en daarbij zijn ook giftige en dure oplosmiddelen nodig. Nu hebben onderzoeksters van de Princetonuniversiteit in de VS een proces ontwikkeld waarbij schoon water als oplosmiddel wordt gebruikt en waarbij synthetische eiwitten worden gebruikt om bij kamertemperatuur nanostippen te vervaardigen: ‘groen’ en goedkoop, stellen de onderzoeksters, maar die kwantumstippen bestaan uit cadmiumsulfide. Cadmium is nogal giftig. Lees verder
Ook deze onderzoekers beloofden stabielere perovskietcellen (afb: UCLA/Shaun Tan)
Al jaren wordt ‘gedreigd’ met de komst van een zonnecel die de bestaande kiezelcellen met vlag en wimpel verslaat, maar tot nog toe is dat niet gebeurd. Dat heeft alles te maken met de instabiliteit van de ‘veelbelovende’ perovskietcellen. Nu schijnt daar een oplossing voor te zijn, al moet nog maar worden afgewacht of dat werkelijk zo is. Al eerder zijn dat soort uitspraken gedaan, zonder dat dat de succesvolle introductie van dat type zonnecellen tot gevolg had. Lees verder
Perovskieten worden alom geroemd vanwege hun geweldige eigenschappen als materiaal voor zonnecellen, maar deze materialen kampen met nogal wat productieproblemen. Vooral water is een boosdoener die ervoor zorgt dat de perovskietcellen snel aan hun einde komen en dat is geen voordeel voor een ‘duurzame’ toepassing. Nu blijkt dat water ook een positief effect kan hebben op perovskieten als materiaal voor niet alleen zonnecellen, maar ook voor lichtdiodes, lasers en zelfs halfgeleiders. Lees verder
Dit plaatje uit het artikel moet het idee weergeven. Rechts zie je hersencellen op zo’n zonnefolie (afb: TU Graz)
De zonnecel met de warmteomzetter (afb: Stanford)
Zonnecellen die ook nog stroom leveren als de zon onder is? Dat lijkt me sensationeel en het lijkt waar te zijn. Die nieuwe zonnecellen ‘oogsten’ namelijk ook uit de temperatuurverschillen tussen de cellen en hun omgeving. Lees verder