Salim Ali (univ. van Delaware)

We communiceren ons suf en hebben niet in de gaten dat dat een hoge prijs heeft. Ik heb het dan niet over de verarming van de intermenselijke verhoudingen (daar valt ook wel wat over te zeggen), maar over het uitputten van de voor al die communicatie noodzakelijke grondstoffen. Of meer nog, we hebben het over veel moderne technologie: van computer en zonnecellen, via telefoon tot elektrische auto. Onderzoekers rond Salim Ali van de universiteit van Delaware (VS) waarschuwen dat die wezenlijke grondstoffen voor die producten snel krap kunnen worden.

“Er zijn verdragen over klimaatverandering, biodiversiteit en zelfs het afvalbeheer van organische stoffen, maar er is geen internationale afspraak hoe we de minerale voorraden beheren”, stelt Ali. De onderzoekers bekeken vraag en aanbod van minerale grondstoffen en de voorraden daarvan in de komende decennia. Ze kwamen tot de conclusie dat het delven van die mineralen in de toekomst de vraag niet meer zal kunnen bijhouden. Ook het kringlopen van die grondstoffen zal het gat niet kunnen vullen.
Tegelijkertijd moet de wereld af van zijn koolstofverslaving. Om dat te bewerkstelligen zijn grote hoeveelheden metalen en mineralen nodig en volgens de onderzoekers gaan die twee bewegingen stevig botsen. Er zal op dit terrein internationaal iets op poten moeten worden gezet om niet vast te lopen, waarschuwen de onderzoekers.

8,5 miljard

In 2030 zal de wereldbevolking waarschijnlijk 8,5 miljard zielen tellen. Dat is ook het richtjaar van de VN voor de klimaatdoelstellingen. Metalen als ijzer, koper en goud worden op de wereldmarkt verkocht zoals olie. Zeldzame aarden en andere ’technologische’ mineralen worden door afzonderlijke handelaren verkocht en de prijzen kunnen aanzienlijk schommelen.
Voor allerlei andere producten zoals kleding kan vrij snel gereageerd worden op verandering in vraag. Dat is met mineralen niet mogelijk. Het opsporen en in bedrijf nemen van nieuwe voorraden kan makkelijk tien, vijftien jaar duren. Zo dateert de laatste belangrijke kopervondst in Mongolië van vijftien jaar geleden.
Ali: “Landen waar het waarschijnlijk is mineralen te vinden kunnen slecht bestuurd worden. Dat maakt het probleem groter. Toch zal die productie nodig zijn om aan de vraag te voldoen. We moeten daar heel diep over nadenken.”

Het is ook niet zo dat we even iets anders kunnen bedenken. Voor veel mineralen is geen echt altenatief. Er zijn maar een paar commercieel haalbare mogelijkheden voor, bijvoorbeeld, koper. Dat kan ook een probleem worden voor materialen die nodig zijn voor de groene technologie zoals neodymium, terbium of iridium. Daar zijn weliswaar geen grote hoeveelheden van nodig, maar ze zijn onmisbaar om een bepaalde technologie te laten werken.

Ook de milieuaspecten en herverwerking zullen moeten worden meegenomen. Zo wordt koolstofvezel als groen alternatief gezien voor zwaardere metalen in, bijvoorbeeld, de vliegtuigbouw. Volgens Ali klopt dat niet en zijn die materialen ook moeilijk te kringlopen.

Actie

Ali en zijn collega’s hopen dat hun artikel een aanzet zal geven tot actie op dit terrein. Dat zou kunnen door bestaande (VN-)organisaties meer handen en voeten te geven. “Op de langere duur zullen we de bronnen moeten beheren van de winning naar product naar consument en hergebruik.” Als er niks gebeurt dan zullen de prijzen stijgen, maar ook zou de aanvoer wel eens helemaal kunnen opdrogen en dan zijn we verder van huis.

Zelfs kernenergie, door sommigen beschouwd als een oplossing voor de kooldioxidevervuiling, is niet ongevoelig voor mineraalschaarste. Natuurlijk niet, want kernenergie draait op uranium en dat komt ook niet uit de lucht vallen. Ali: “Rond de klimaatverandering is er veel veranderd, maar datzelfde zien we niet bij grondstoffen, hoewel dat probleem veel dichterbij is.”

Bron: Science Daily