Van de nood een deugd maken, daar lijkt het op bij het idee vanTom Buscheck en collega’s van het Lawrence Livermore-lab in Californië om kooldioxide te gebruiken als, ondergrondse, energiebron. Buscheck ontvouwde zijn idee voor een gehoor van geologen in Wenen. Gebruik overtollige energie om kooldioxide af te vangen en op te bergen, waar het die overtollige energie bewaart in de vorm van (over)druk en warmte.

Het opvangen en wegbergen van kooldioxide, de belangrijkste motor van het broeikaseffect, is vaak besproken, maar weinig onderzocht. Eigenlijk heeft niemand zin er voor te betalen. Dat wordt anders als het nog ergens goed voor is, zoals het opslaan van een overmaat aan energie, een ‘probleem’ dat vooral aan duurzame opwekking kleeft. Buscheck denkt de manier gevonden te hebben. De overmaat aan energie zou op twee manieren kunnen worden opgeslagen: in de vorm van (over)druk en de vorm van warmte. Met de, periodieke, overmaat aan energie kan superkritische kooldioxide, noch gas noch vloeistof, in rotsformaties worden opgeslagen, zo’n 1 tot 5 km onder de grond. Superkritisch CO₂ kan, veel beter dan stoom, turbines aandrijven. Kooldioxide kan ook in zoutlagen worden gepompt, waar het gas een deel van het zout verdringt, dat kan worden gewonnen. Overmaat aan energie kan eveneens gebruikt worden om de zoutlagen op te warmen. Als het verwarmde zout in contact komt met kooldioxide, dan zet dat uit, waardoor de druk van het CO₂ wordt vergroot. De warmte kan teruggewonnen worden door met het superkritische kooldioxide turbines aan te drijven, terwijl daardoor de CO₂-druk daalt. Die turbines zijn 50% efficiënter dan stoomturbines. Op die manier zou 96% van de opgeslagen energie weer worden teruggewonnen, zo becijferden de Amerikanen.
Dat lijkt natuurlijk een aardige oplossing om de makke van duurzame energieopwekking op te vangen, maar of dat ook een goede manier is om CO₂ weg te werken waag ik te betwijfelen. Wat gebeurt er met het kooldioxide dat die superefficiënte tunbines aandrijft? Peter Cook van de universiteit van Melbourne heeft ook wel aanmerkingen op de plannen van de Amerikanen. “Zonder twijfel zullen we aan hybride technologieën moeten denken zoals deze om het probleem op te lossen”, zegt de Australiër, “maar ik denk niet dat dit idee veel zal bijdragen aan het terugdringen van de hoeveelheid kooldioxide in de atmosfeer.” Volgens Buscheck kan een opslag maar zo’n 8 miljoen ton voor 30 jaar bergen, net zoveel als een grote kolencentrale produceert. Hij wil samen met energiebedrijven een proefproject opzetten. Cook en collega’s vragen zich ook af of het systeem is op te schalen, maar het grote probleem is of kooldioxide als het ondergronds wordt opgeslagen daar ook blijft. Dat is de allergrootste onzekerheid en dan is rommelen met een overmaat aan duurzame energie gerommel in de klimaatmarge.

Bron: New Scientist