Het heeft natuurlijk allemaal niks met wetenschap te maken, maar alles met zelfstandig ondernemerschap. Ooit dacht ik er handig aan te doen mijn geld voor de zware dagen later te steken in een paar beleggingsfondsjes. Een daarvan was het vermaledijde Koersplan. Zou me, met mijn periodieke betaling toch al gauw een paar guldenstonnen opleveren. Een paar jaar geleden heb ik die treurnis beëindigd en mijn geld opgevraagd: ik had het nog beter in een oude sok kunnen stoppen.
Ik krijg nu een brief van Aegon. De schatten hebben berekend dat ze me niet te veel beheerskosten hebben laten betalen en dat ik dus geen cent van ze krijg (tenzij ik een schrijnend geval ben, maar zo wil ik me niet zien). Het belangrijkste punt blijft onbesproken. Ik had het idee dat zo’n beleggingsfonds mensen in dienst heeft die mijn geld doen groeien. Stomme gedachte, natuurlijk. Mijn oude dooie tante had mijn centen beter belegd dan dat overbetaalde boeventuig van Aegon. Die beleggingsverzekering was (eigen schuld, dikke bult) pure diefstal, maar zo gaat dat in dit voorheen (?) fatsoenlijke land: als je maar genoeg jat val je in de categorie stelende bankiers en dan doen we met zijn allen net of onze neus bloedt. Waarom heb ik geen vak geleerd (jammerde hij)?

Waar je je al niet mee kunt bezighouden. Af en toe denk je dat er een hoop afgeklooid wordt op al die wetenschappelijke labs. De igNobel-prijzen laten zien dat het niet alles doorbraak is wat de wetenschap bereidt.
Nu hebben een paar Zwitsers aangetoond dat piepkleine zilverdeeltjes in sokken, bedoeld als ‘geurvreters’, er in de was makkelijk uitvliegen, zo valt in C2W (voorheen Chemisch Weekblad) te lezen. Bernd Nowack en collega’s mogen in het blad Environmental Science & Technology vertellen hoe ze monsters van negen verschillende merken nanozilvertextiel (zeven met metallisch zilver en twee met zilverchloride) onder gecontroleerde omstandiogheden hebben uitgespoeld en gewassen, met of zonder bleekmiddel. Per wasbeurt verloren de ‘geurvrije’ sokken tussen de 1 en 45% van hun zilverlast. Het bleekmiddel bleek geen effect te hebben op het uitspoelen, de grootte van de zilverdeeltjes wel. Vooral de deeltjes groter dan 0,000450 mm (450 nm) raakten los. Da’s onderzoek waar je als gemiddelde huisman tenminste wat aan hebt. De voeten van twee van mijn zwagers zijn tegenwoordig geurvrij. Of daar ook zilver(chloride) aa te pas is gekomen, weet ik niet.

Met de mond belijdt de overheid dat we moeten werken aan een duurzame toekomst, maar de praktijk wijst een heel andere kant op. Tot voor niet zo heel lang geleden hadden diverse overheden de zeggenschap in de energiemaatschappijen. Die hebben in dat duurzame verhaal een belangrijke rol. Maar nee, de (lagere) overheden willen van hun verantwoordelijkheden af en verpatsen hun aandelen aan buitenlandse energiebedrijven. Brabant wil van dat geld dan weer asfalt maken, maar dat zal wel het speciale gevoel van humor van die, onze zuidelijke medelanders zijn.
Essent wordt verkocht aan RWE, bekend van de desastreuze bruinkoolwinning, en Nuon gaat naar het Zweedse Vattenfall (waterval), die niet over zijn eerste kerncentrale is gestruikeld. Milieuorganisatie Wise vindt dat Nuon veel groener (=kooldioxide-armer) moet worden en biedt het bedrijf op ouderwets ludieke wijze een doos met 1200 handtekeningen aan. Øystein Løseth, de voorzitter van de raad van bestuur van Nuon die zo vriendelijke is de handtekeningen in ontvangst te nemen, heeft wel een oplossing voor het verminderen van de kooldioxide-uitstoot: kerncentrales. Geen groot licht, die Øystein.
Er staat ons een stralende toekomst te wachten..

Het is natuurlijk een beetje geleuter van een gekwetste ziel. Ik moest nu, meteen, onmiddellijk zijn foto’s van internet halen. Laten we hem prof.X noemen. In het gebruik best een aardige man, maar nadat het verhaal is gemaakt stelt hij rare eisen. Hij wil geen citaten waarin hij iets over een ander zegt. Geen negatieve dingen. Waarom? De professor zal zo zijn redenen hebben, die ik absoluut niet kan navoelen. Dat speelde nu zo’n dikke maand geleden. Inmiddels heeft de publiciteitsdame van de professor gezien dat de foto’s, die ik tijdens het bezoek met zijn toestemming heb genomen, hier, nu en onmiddelijk van het web moeten worden gehaald. Kennelijk is de professor boos. Maar waarom? Geen idee. Bang dat zijn hoofd te bekend wordt of vond hij bij nader inzien zijn polo niet zo mooi. Zeg het maar. De kronkelwegen van professors hersens zijn voor mij onnavolgbaar. En ja hoor, ik heb ze braaf van het web gehaald.

Camiel Eurlings blijft er op los knoeien. Een minister van verkeer moet zorgen voor meer verkeer, zal hij denken, zoals een minister van economie meer economie wil en de minister van landbouw meer landbouw. Ons Camieleke gaat het fileprobleem oplossen. Hoe? Meer asfalt. Gaat niet werken, knul. Zeker niet als, zoals ons schrandere ventje heeft bedacht, we ook de 17-jarigen maar vast de weg op sturen, met als argument dat daardoor de verkeersveiligheid toeneemt. Lulkoek, natuurlijk. Je zou ook de 18-jarigen een tijdje begeleid kunnen laten rijden, zoals nu het plan is voor die 17-jarigen.
Nieuwste briljante vondst van ons Camieleke is dat een van de weinige plannetjes om een stop op die rijgekte te zetten, het rekeningrijden, niet doorgaat. Althans voorlopig niet. De Kamer schijnt boos te zijn op onze dappere asfaltstrijder. Die Kamer snapt het nog niet: minder asfalt of althans geen extra asfalt gaat stemmen kosten. Autojunks zijn met zijn velen en dat heeft ons dappere kereltje goed door. Lees de Telegraaf er maar op na. Die verkeert in hoerastemming. Met dank aan de SP.

Het middel is nogal eens erger dan de kwaal. Als een tanker olie lekt, dan levert dat vieze plaatjes op van met olie besmeurde vogels. Weg met die troep, is dan de reactie van de autoriteiten, maar de reinigingsmiddelen die daarvoor gebruikt worden blijken alleen maar een visueel mooi resultaat te geven. Die middelen blijken het schadelijk effect van olie voor de vissen met een factor honderd te vergroten, zo meldt bild der wissenschaft op gezag van de Britse onderzoeker Peter Hudson van de Queen’s universiteit in Kingston (nooit van gehoord). De reinigingsmiddelen doden meer vissen dan de (diesel)olie. Dat heeft te maken met de oppervlaktespanningverlagende werking van die reinigingsmiddelen, waardoor de olie fijnverdeeld wordt en daardoor makkelijker door de vissen wordt opgenomen dan als de oliebolletjes groter zijn. Het intrigerende en irritante aan het verhaal van bdw is dat het meldt dat de ‘schuldige’ onderzoeker het mogelijk acht dat de positieve effecten van de reinigingsmiddelen op den duur de bovenhand zouden kunnen krijgen. Hoe dat zit vertelt het verhaal niet. Het is net wetenschap: aan de ene kant…, maar daar tegenover…..

Het was nog niet eens in gebruik genomen en nu al afgefikt, het hotel naar ontwerp van de Wereldberoemde Bouwmeester Rem Koolhaas. Het gebouw is niet helemaal tot de grond toe afgebrand, meldde de Volkskrant woensdag 11 februari troostend. Tjonge, wat een mazzel. Het 159 m hoge gebouw is een onderdeel van het door Koolhaas ontwerpen complex waar de Chinese staatsomroep zal worden gehuisvest. De ‘onderbroek’, het megalomane hoofdgebouw van het complex is niet beschadigd. Nog een gelukje.
Prettig idee dat dat zooitje dat onze Beroemde Bouwmeester heeft laten neerzetten zo rap in de fik vliegt (vuurwerk zou de oorzaak zijn geweest). Vliegtuigje er op met wat tankjes benzine en hop daar staat Koolhaas’ meesterwerk in lichterlaaie. Ik wil niet stoken, maar zo’n gedachte gaat je dan toch door je hoofd. Tikje vervelend is dat in dat gebouw vele duizenden mensen moeten gaan werken.
Benieuwd wat de Beroemde Bouwmeester daar op gaat zeggen. Waarschijnlijk iets in de trant van: “Dat zo’n gebouw brandt is niets opmerkelijks, wél dat niet het hele complex is afgebrand.” Dat zijn slechts practicaliteiten voor de Grote Bouwmeester, net zoals het eeuwige lekken van zijn meesterproef, de Kunsthal in Rotterdam. Dan denk ik: beter lek dan brandgevaarlijk, maar het is natuurlijk geen van beide in orde. Koolhaas is een knoeier en het opmerkelijke is dat iedereen die man zijn gang laat gaan. Heeft een goeie babbel. Dat helpt. Wordt vervolgd (Koolhaas niet, vrees ik).

Maandag 9 februari had de Volkskrant een primeur, maar voor een primeur was het bijbehorende artikeltje wel erg ver weggestopt: achterop het sportkatern. In Finland hadden zich meer dan 2000 deelnemers gemeld bij het Finse winterzwemkampioenschap. Het water was vreselijk koud, wel vijf graden onder nul, aldus de krant. Zal een hoop geploeter hebben gegeven met dat ijs. Alleen… die foto in de krant kan nooit kloppen: daar is water van -5 graden gewoon vloeibaar. Of misschien hebben de organisatoren daar een aanzienlijke hoop zout in gegooid. Hoe dan ook, die primeur had wel een mooier plekje in de krant verdiend.

Ik ben het kwijt. Stom natuurlijk, want het was een belangrijk bericht. Ik had wat anders te doen: mijn harde schijf was verdwenen en erg spaarderig ben ik nooit geweest en dus moest heel wat van mijn oude harde schijf repareren en vaak missen. Maar goed, ik zoek het wel op. Het bericht ging er over dat bij veel dieren de mannetjes verwijven. Komt door allerlei ongerief dat er in het milieu rondzwerft. Vooral fluor- en chloorverbindingen zoals gepolychloreerde bifenylen (PCB’s) zijn fnuikend. Mannetjesvissen met eierstokken en kleinere pikkies. Zoiets. De mens schijnt vooralsnog nog niet in de gevarenzone te verkeren, zo heb ik begrepen, maar daar gaat het ook fout mee. Ik las al in M van deze maand dat de mannen langzaam verdwijnen. Niet meer nodig. Maar dat verhaal had niks met mijn zoekgeraakte persbericht te maken, geloof ik. Ik vraag me toch af wat er dan van dat verhaal overblijft dat seks zo goed is voor het voortbestaan van de soort. Zo heb ik het tenminste altijd begrepen. Ik ga nog eens spitten. Ah, hier heb ik het. Ik heb het gemist in de Nederlandse kranten. Ook gefeminiseerd?