Mars heeft een vloeibare ijzeren kern met daaromheen vloeibaar gesteente

InSIght

Zo moet InSight er hebben uitgezien toen ie nog niet vies geworden was (afb: WikiMedia Commons)

Het Marskarretje InSight heeft zo’n vier jaar op de Rode Planeet rondgereden tot eind 2022 en onder meer ook seismische metingen verricht (totdat de zonnepanelen zo vies geworden waren dat ze niet meer functioneerden). Uit eerdere berekeningen in 2021 zou de vloeibare ijzeren kern een straal hebben van zo’n 1830 km op een straal van bijna 3400 km voor de planeet, maar dan zouden daar ook lichtere elementen in moeten zitten als zwavel en waterstof. Gelukkig blijkt die ijzeren kern maar een straal van 1650 km te hebben, zo blijkt uit nieuw onderzoek*). Dat klopt beter met de ideeën hoe Mars is ontstaan. Die kleinere kern blijkt wel omringd door een band van vloeibare gesteenten met een dikte van 150 km. Lees verder

Marssonde licht binnenste van de rode planeet door

Binnenste van aarde, Mars en maan

Het binnenste van aarde, Mars en maan (afb: Irving et. al/PNAS)

Aan de hand van seismische golven die een planeet ‘doorkruisen’ kan je opmaken hoe het binnenste van een hemellichaam er uit ziet. Nu hebben onderzoeksters rond Jessica Irving van de universiteit van Bristol aan de hand van metingen van de NASA-sonde InSight een beter zicht op dat binnenste gekregen. De kern van Mars is, anders dan die van de aarde, geheel vloeibaar en zou naast ijzer een aanzienlijk groter deel (zo’n 20%) lichtere elementen bevatten zoals zwavel, koolstof, zuurstof en waterstof dan de aarde (geschat op zo’n 10%). De Marskern blijkt ook wat kleiner te zijn dan tot nu toe aangenomen. Lees verder

Maankern zelfde samenstelling als aardkern

Maankern

Een doorsnee van de maankern. Vermeld zijn de dichtheden en snelheden.

Zonder op de maan te zijn geweest, laat staan daar een boring te hebben verricht, hebben onderzoekers vanaf de aarde bepaald dat de vaste kern van de maan zo’n 250 km in doorsnede meet, met een samenstelling die lijkt op die van de aardkern. Daartoe maten ze bij de Europese synchrotron in Grenoble de snelheid waarmee geluid zich voortplant in ijzer onder hoge druk en temperatuur. Vervolgens vergeleken ze die uitkomsten met de seismische metingen van de Amerikaanse Apollo-missies. Dat zou de theorie versterken dat de aarde en maan oorspronkelijk een planeet zou zijn geweest.
Lees verder