Microgliacellen zijn de vuilnismannen van de hersens
Rodrigo Ouian Quiroga (afb: univ. van Leicester)
Er wordt al tijden gediscussieerd over de manier waarom de hersens informatie opslaan. Op basis van dieronderzoek is de gedachte gerezen dat die verschillende herinneringen op aparte plekken in de hippocampus in de hersens worden opgeslagen. Volgens neurowetenschapper Rodrigo Quian Quiroga van de universiteit van Leicester klopt dat niet voor mensen en dat zou mensen anders maken (om niet te zeggen uniek). Lees verder
Een ruimtelijk beeld van de (hoofd)verbindingen in muizenhersens
Sommige herinneringen blijven niet erg lang hangen terwijl andere een leven lang mee gaan. Onderzoekers denken nu ontdekt te hebben hoe dat komt. Blijvende herinneringen zouden worden vastgelegd door groepen synchroon vurende neuronen. Hoe meer hersencellen daarbij betrokken zijn hoe standvastiger de herinnering. Lees verder
Net voor iemand zich een woord herinnert ontstaan tegelijkertijd snelle hersengolven in twee delen van de hersens: de temporale associatiekwab (geel) en de mediale temporale kwab (blauw) (afb: Science News).
Als je op zoek in je brein bent naar, bijvoorbeeld, een naam van die niet zo bekende componist, dan schijnen ‘hersengolven’ van vurende neuronen te ontstaan, een halve seconde voor je op die naam komt. constateerden onderzoekers Lees verder
Thomas Albright: …meer gebruik maken van wetenschappelijke inzichten… (afb: Salk-instituut)
Je had in mijn jeugd, misschien zijn die er nog wel, plaatjes waar je een paar minuten naar mocht kijken, waarna je antwoorden op de volgende bladzij moest zien te beantwoorden. Ik bakte er meestal niks van en dat schijnt niet ongewoon te zijn. Hoe komt dat toch? Is ons waarnemingsvermogen zo slecht? Een Amerikaanse onderzoekscommissie heeft dan nu eindelijk (?) eens uitgezocht. Mensen zijn geneigd gaten in hun waarneming ‘in te vullen’. Daar moeten rechters en rechercheurs rekening mee houden. Lees verder
Verbindingen tussen hersencellen (afb: Connectoomproject)
Herinneringen, we hebben ze allemaal, maar de grote vraag is hoe die worden opgeslagen in de hersens. Wat mij persoonlijk intrigeert is dat bij ouderen de oudste herinneringen het langst stand houden. Als je ervan uitgaat dat een mens met het vorderen van de leeftijd steeds meer hersencellen verliest is dat een opmerkelijk gegeven. Herinneringen zouden vastgelegd worden door verbindingen tussen hersencellen. Doordat er steeds nieuwe herinneringen bijkomen verandert die interrelationele structuur van de hersens voortdurend. Twee onderzoekers komen nu met een nieuw idee: het geheugen is er doordat moleculen, hersencellen en synapsen zouden weten hoe laat het is. Lees verder
Boos paar
Er schijnt een oud gezegde te zijn, ik ken het niet, dat je nooit kwaad naar bed moet gaan. Dan zou die kwaadheid worden omgezet in negatieve emoties. Daar schijnt enige grond van waarheid in te zitten. Tenminste, onderzoekers denken aannemelijk te hebben gemaakt dat negatieve gedachten na een nacht slaap moeilijker zijn terug te draaien dan als die meteen worden onderdrukt. Lees verder
De Amerikaanse organisatie Innocence (onschuld) onderzocht meer dan 300 gevallen waarin een onschuldige was veroordeeld. Daarbij bleek in 70% van de gevallen ooggetuigenissen de doorslag te hebben gegeven of althans een belangrijke rol te hebben gespeeld bij het aanwijzen van de verkeerde als schuldige. Die verkeerde identificaties zijn hoogstwaarschijnlijk zelden boos opzet, maar ons geheugen is plooibaar en vooral de omstandigheden waarbij de getuigen de dader moeten aanwijzen laten ruimte voor, vaak onbewuste, manipulatie. Een simpele truc , laat de ooggetuige meteen inschatten hoe zeker hij is, zou die identificaties veel betrouwbaarder maken vonden onderzoekers rond John Wixted van de universiteit van Californië in San Diego. Dat is helemaal niet zo vanzelfsprekend. Vaak wordt pas bij de in de rechtszaal gevraagd hoe zeker ze zijn van hun getuigenis.
Lees verder
Hoe de hersens werken is nog steeds een heel groot raadsel. Er wordt wel een slag naar geslagen, maar ik denk dat we nog niet in de buurt van het echte ‘ding’ zijn. Wellicht heeft Eric Kandel en zijn medeonderzoekers van de Newyorkse Columbia-universiteit weer een stukje van die immense hersenpuzzel gevonden. Ze zouden hebben ontdekt dat het langer geheugen wordt onderhouden door prionachtige eiwitten. Prionen zijn stoffen die vooral in verband gebracht worden met ziektes, zoals gekkekoeienziekte. Lees verder
Een angstig muisje
Verloren herinneringen blijken wel degelijk nog steeds opgeslagen te zijn in de hersens. We kunnen alleen, door wat voor een oorzaak ook, het ‘deurtje’ niet meer open krijgen. Die herinneringen laten zich ook weer kunstmatig activeren, zo bleek onderzoekers van het Japanse RIKEN-instituut, bij muizen althans.