
PtBi₂ gedraagt zich vreemd (afb: Sergei Borisenko/Nature)

PtBi₂ gedraagt zich vreemd (afb: Sergei Borisenko/Nature)
Water is een raar goedje. Hoewel de scheikundige formule uiterst summier is (een zuurstofatoom ‘geflankeerd door twee waterstofatomen: H2O) vertoont water heel wat vreemde eigenschappen. Zo is ijs (vast water) lichter dan vloeibaar water terwijl dat meestal andersom is. Ook is er vreemde knik in de dichtheid bij 4°C en schijnt water verschillende ijsfasen te kennen bij temperaturen tot 2000 K (1827°C) en drukken tot 100 GPa (=986 900 atmosfeer). Nu hebben onderzoekersters een 21ste ijsfase bij kamertemperatuur ontdekt. Lees verder

Veel hoger dan 196°C bij atmosferische druk (kookpunt stikstof) zijn de ‘hoge’temperatuursupergeleiders niet gekomen, wel bij (extreem) hoge druk (afb: WikiMedia Commons)
Al zeker zo’n veertig jaar sedert de ontdekking van supergeleiders die een werkten bij ‘hoge’ temperaturen door Alex Müller en Georg Bednorz wordt gezegd dat de supergeleiding bij kamertempera-tuur in de lijn der verwachtingen ligt. Veel verder dan -196°C (77 K) bij normale druk zijn ze niet gekomen. Nu zeggen onderzoekers van de universiteit van Pennsylvania een methode ontwikkeld te hebben die van materialen kan voorspellen of ze die eigenschappen zullen vertonen.
Hun model slaat een brug tussen de klassieke supergeleidingstheorie en de kwantummechanica via de zogeheten zentropietheorie een term die Zen combineert met entropie (maat voor chaos; as) die bij mij meteen de wenkbrauwen doet fronsen. Lees verder

Proefopzet (afb: Carlos Gonzalez Ballestero et al./Nature Physics)
Onderzoekers van de TU Wenen is en de ETH in Zürich hebben, naar eigen zeggen, een verbluffend wereldrecord gevestigd door ‘enorme’ glasdeeltjes kwan-tumeigenschap-pen te laten vertonen bij kamer-temperatuur en niet bij die onaan-genaam lage tem-peraturen in de buurt van het absolute nulpunt (0 K). Lees verder

Schematische weergave van het MIT-experiment. (afb: MIT)
Natuurkundigen van het MIT hebben vrijwel geïdealiseerde versie uitgevoerd van een van de beroemdste experimenten in de kwantumfysica. Hun bevindingen tonen, met atoomprecisie, het duale maar ongrijpbare karakter van licht aan (zowel golf als deeltje). Ze bevestigen ook dat Albert Einstein het bij het verkeerde eind had met betrekking tot dit specifieke kwantumscenario. Lees verder

Röntgenmicroscoopopnames van verschillende skyrmionzakken (afb: Max Borninstituut)
Skyrmionen zijn topologische stabiele wervels in velden, vernoemd naar de Britse natuurkundige Tony Skyrme. Dat is natuurlijk al taai materiaal, waar niet iedereen dagelijks mee te maken krijgt, maar nu hebben onderzoekers van, onder meer, het Max Borninstituut het nog eens wat moeilijker gemaakt om skyrmionen te verpakken in zakken. Dat zijn dan weer topologisch geladen spinstructuren die zich uitstrekken voorbij de bekende individuele skyrmionen. Van die skyrmionen en hun constructies wordt veel verwacht op het gebied van spintronica en gegevensopslag. Vandaar. Lees verder

Het ATLAS-experiment (afb: CERN)
Onderzoekers van de universiteit van Hamburg en van DESY zouden het bewijs hebben gevonden voor het ongrijpbare toponiumdeeltje. Deze ontdekking zou de fundamentele structuur van alle materie nog gedetailleerder kunnen beschrijven. Ik(=as) vraag me dan af hoeveel deeltjes we nog te gaan hebben. Lees verder

Schema van een fotonisch multisynapsnetwerk dat direct functioneert met fysische veranderingen. Onder (c) de gebruikte ‘ingrediënten’. (afb: Guang-Bin Huang et al./SPIE Digital Library)

De ALICE-detector van de grote hadronversneller (afb: CERN)
Alchemisten droomden ervan om lood (o.i.d.) om te toveren in goud, maar daartoe is de (primitieve) scheikunde die zij gebruikten volstrekt ontoereikend. Nu hebben onderzoekers met behulp van de grote hadronversneller (LHC) lood in een pietsie goud omgezet, maar dat verdween ook weer snel en viel verder uiteen in andere elementen. Die omzetting kostte wel een paar lieve duiten. Lees verder

Zwaartekracht gekoppeld aan de andere fundamentele krachten in een Standaardmodel (?) (afb: Mikko Partanen en Jukka Tulkki/univ. van Aalto)