Stof gevonden die schade aan myeline herstelt

Hersencel

De uitloper (dendriet) zorgt voor het elektrische contact met andere zenuwcellen (afb: Wikicommons)

Myeline is een stof die de beschermende laag vormt rond zenuwcellen die voorkomt dat ze ‘kortsluiting’ maken. Bij multiple sclerose (MS) wordt die myeline aangetast en vooralsnog bestaat er geen medicijn tegen die ziekte. Nu zouden onderzoekers van de universiteit van Oregon (VS) stof (sobetirome genoemd) hebben gevonden die schade aan de myelinelaag herstelt, bij muisjes, althans. Lees verder

Hersens zijn direct verbonden met de darmen

Rechtstreekse verbinding tussen darmen en hersens

Het darmgevoel? (afb: Science)

In de darmen zitten zo’n 100 miljoen zenuwcellen. In vergelijking met de hersens is dat een schijntje, maar die 100 miljoen (b)lijken de hersens van ons spijsverterings-kanaal te zijn. Ze zorgen voor de hormoonhuishouding en sturen waarschuwingen over de voedselinname. De darmen schijnen echter ook een directe verbinding met de hersens te hebben via een neuraal netwerk dat in seconden boodschappen doorgeeft naar ons brein. Lees verder

Actieve multiple sclerose (b)lijkt behandelbaar

Multiple scleroseHet is een vreselijk gewaagd experiment om iemands afweersysteem ‘af te breken’ en er uitgaande van bloedstamcellen en geheel vernieuwd systeem voor in de plaats te stellen, maar het oogmerk, een geneeswijze voor multiple sclerose te vinden, was het de 24 proefpersonen wel waard. Volgens Harold Atkins van het universiteitsziekenhuis in Ottawa (Can) zou deze behandeling een eind hebben gemaakt aan de ontstekingen die kenmerkend zijn voor deze autoimmuunziekte en die uiteindelijk het hele zenuwstelsel lamleggen. Tot nu toe is er nog geen geneeswijze voor MS. De onderzoekers wijzen er wel op dat de behandelwijze ernstige bijwerkingen en risico’s met zich mee kunnen brengen en alleen geschikt is voor patiënten met actieve MS in een vroeg stadium. Mensen die al aanzienlijk zijn gehandicapt door de ziekte, zullen bij deze geneeswijze hoogstwaarschijnlijk geen baat hebben, verwachten ze. Lees verder

Prionen zouden het lange geheugen mee vormgeven

Hersens van een fruitvlieg

De hersens van een fruitvlieg (afb: Stowers-instituut)

Hersens, ik heb het er hier vaker over, intrigeren. Het leven verklaren is al uiterst lastig, maar hoe hersens het flikken wat ze flikken is nog steeds een groot mysterie en je kunt je afvragen of dat ooit wordt opgelost. Het is toch een raar fenomeen dat mensen die dementeren, waarbij hele stukken uit de hersens verdwijnen, hun oude herinneringen het langst bewaren. Hoe zit dat? Hoe slaan hersens herinneringen op? Zo zoetjesaan zal de ene na de andere onderzoeksgroep wel een stel cellen, eiwitten en/of genen aanwijzen die met het opslaan van herinneringen te maken hebben, maar, vraag ik me dan af, kan zo’n onderzoeksgroep met die informatie zelf een geheugen bouwen?  Ik betwijfel het. Onderzoekers van het Stowers-instituut voor medisch onderzoek in Kansas (VS) hebben nu ontdekt dat prionachtige eiwitten waarschijnlijk iets te maken hebben met het opslaan en opgeslagen houden van herinneringen, het lange geheugen, dus.
Lees verder

Reukcellen in longen gevonden

Reukcel in longen

De neuroendocriene cel (rood) ontdekt met zijn sensor (zwart) de ongewenste stof (oranje), waardoor de cel een stof produceert (lichtoranje) die effect heeft op de spieren (blauw) en zenuwen (paars). Resultaat: hoesten. (afb.: Ben-Shahar)

Er zijn reukcellen in de longen gevonden. Geloof het of niet. Die cellen zouden dienen om de longen vrij te houden van ongewenste indringers, zoals sigarettenrook, denken de onderzoekers van de Washington-universiteit in het Amerikaanse St.Louis. Overigens schijnen de onderzoekers daar al een heus boek over geschreven te hebben, dus heel actueel kan die ontdekking niet zijn. Maar goed, opmerkelijk blijft het wel. Lees verder

Rat met dwarslaesie kan weer plassen

Zenuwcellen
Al heel lang wordt er onderzoek gedaan naar een methode om kapotte zenuwbanen te herstellen. Tot nu toe is dat niet erg succesvol geweest. Resultaten van een onderzoek in het Amerikaanse Cleveland onder aanvoering van Yu-Shang Lee geven hoop voor de toekomst. De onderzoekers slaagden er in om een rat die door een dwarslaesie grotendeels verlamd was, door het laten groeien van zenuwcellen in het ruggenmerg diens plasfunctie enigszins te herstellen. De rat bleef weliswaar grotendeels verlamd, maar kon weer ‘uit eigen beweging’ plassen. Volgens Lee zou dit de eerste keer zijn dat via regeneratie van zenuwcellen bij een dwarsleaesie een dergelijke functie weer in zekere mate werd hersteld.
Bij een dwarslaesie raken de cellen in de hersenstam – waar, onder meer, de besturing van het plassysteem zetelt – het contact kwijt met de cellen in het ruggenmerg die de spieren voor de blaas en de urineweg bedienen. Het lichaam reageert op de verwonding (de laesie) door (litteken)weefsel te laten groeien om verspreiding van ontsteking te voorkomen, maar blokkeert daarmee de aangroei van nieuwe zenuwcellen die weer een verbinding tot stand zouden kunnen brengen.
Met behulp van het enzym chondroitinase tezamen met een fibroblastgroeifactor (fibroblasten zijn bindweefselcellen), voorkwamen de onderzoekers de vorming van littekenweefsel, waardoor op de plaats van de verwonding geïmplanteerde zenuwcellen konden groeien. Drie tot zes maanden na die operatie bleek de rat weer enigszins de beheersing over zijn plas te hebben teruggekregen. Ook zagen de onderzoekers dat er hersenstamcellen (geen stamcellen, maar cellen van de hersenstam) door de wondplaats groeiden. Hoe dat precies gebeurt, weten de onderzoekers niet. Volgens Elizabeth Bradbury van het King’s College in Londen, die op hetzelfde onderzoeksterrein opereert maar niet betrokken was bij het onderzoek, zal er nog wel wat moeten gebeuren alvorens deze therapie bij mensen kan worden toegepast, maar zijn de resultaten hoopvol.
(Meer informatie over dwarslaesie)

Bron: Eurekalert