Het wondere leven van stercellen in de hersens

Stercellen van mens en rat

Stercellen van ratten (links) en van de mens (foto: Ye Zhang en Steven Sloane)

Stercellen of astrocyten zijn hersencellen. Ze behoren tot de gliacellen, de ‘lijm’ in het hersenweefsel. Zonder die stercellen zou er niet veel terecht komen van dat belangrijke orgaan. Ze spelen een belangrijke rol bij het tot stand komen van de communicatie van de hersencellen, repareren beschadigd weefsel en spelen een rol in de bloed/hersenbarrière. Dat is allemaal duidelijk geworden uit onderzoek bij dieren (vooral muizen en ratten), maar hoeveel zegt dat over het functioneren van stercellen in menselijke hersens? Onderzoekers van, onder meer, de Stanford-universiteit in de VS zijn eens gaan kijken hoe dat zit en waren in staat moleculaire of genprofielen te schetsen van gezonde en van zieke hersens. Lees verder

Genenkaart toont weke plek van kanker

Overlevingsgenen

Elke kankersoort heeft een ander basispakket van overlevingsgenen (afb: Cell)

Er is een kaart gemaakt van genen die kankercellen in leven houden. Die genenkaart geeft enige houvast hoe ons erfgoed werkt en welke genen betrokken zijn bij ziektes als kanker. De onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Toronto (Can) vonden zo’n 1580 genen die wezenlijk zijn voor de overleving van cellen, vijf keer meer dan tot nu toe werd aangenomen. Daar kwamen ze achter door alle genen, een kleine 20 000, stuk voor stuk weg te knippen in (menselijke) kankercellen. Daarmee wordt enig licht geworpen op de zwakke punten van kankercellen, hetgeen de basis zou kunnen vormen voor nieuwe behandelmethodes. Lees verder

Een duif als kankerspecialist

Rotsduif (Columbia livia)

Een rotsduif

Ik heb ze altijd een beetje domme beesten gevonden, duiven, maar ik vrees dat ik mijn mening moet herzien. Duiven blijken meesters te zijn in het herkennen kankerkenmerken op röntgenfoto’s. Ze presteerden na een ‘opleiding’ van een paar weken net zo goed als mensen in het herkennen van  kwaadaardige of goedaardige gezwellen op de foto’s, zo ondervonden Amerikaanse onderzoekers. De duif kan wel wat. Lees verder

CD44 is een zucht en zegen bij alvleesklierkanker

De structuur van CD44

De structuur van CD44 (afb: Wiki Commons)

Het gaat hier vaak over alvleesklierkanker omdat dat een tamelijk hopeloze ziekte is, waar nog weinig tegen te doen valt. Dus elk lichtpuntje is er dan een. Nu hebben onderzoekers van het Karlsruher technolgisch instituut (KIT) ontdekt bepaalde peptiden uitzaaiingen afremmen en die uitzaaiingen zelfs verkleinen. Bij muizen, tenminste. Die peptiden zijn een onderdeel van het eiwit CD44v6, een zogeheten co-receptor die uitzaaiing bevordert. Lees verder