Als we ouder worden gaat ons korte geheugen achteruit. Nou schijnt het dat door het bestoken van bepaalde hersendelen met gecoördineerde stroomstootjes het korte geheugen van ouderen verbetert, ten minste een uur. Lees verder
De pas ontdekte ‘rozenbottelcel’ (afb: Tamaslab, universiteit van Szeged)
Hongaarse en Amerikaanse onderzoekers schijnen een niet eerder ontdekt type hersencel te hebben gevonden, dat er een beetje uitziet als een aardappel met wat rommelige, lange uitlopers. Muizen schijnen dat type niet te bezitten. De cel wordt door de ontdekkers aangeduid als rozenbottelneuron. Die bevinden zich in de bovenste laag van de hersenschors. Daar zitten veel hersenceltypes die de activiteit van andere neuronen afremmen. Lees verder
Vosmangoest, een van de vele mangoestsoorten (afb: WikiMedia Commons)
Af en toe denk je wel eens hoe komen onderzoekers er op om zoiets te gaan onderzoeken. Zat Suzana Herculano-Houzel van de Amerikaanse Vanderbildt-universiteit misschien met wat collega’s te uit Brazilië, Zuid-Afrika en Denemarken te delibereren over welk beest nu slimmer is, een hond of een kat, en zijn ze toen de hersencellen van wat vleesetende zoogdieren gaan tellen? Zoiets moet het geweest zijn. Hoe dan ook, honden blijken twee keer zoveel hersencellen te hebben als katten, maar zijn ze daarom ook veel slimmer? En mangoesten hebben eigenlijk te veel hersencellen voor zulke kleine beesten. Lees verder
Boos paar
Er schijnt een oud gezegde te zijn, ik ken het niet, dat je nooit kwaad naar bed moet gaan. Dan zou die kwaadheid worden omgezet in negatieve emoties. Daar schijnt enige grond van waarheid in te zitten. Tenminste, onderzoekers denken aannemelijk te hebben gemaakt dat negatieve gedachten na een nacht slaap moeilijker zijn terug te draaien dan als die meteen worden onderdrukt. Lees verder
De hiërarchie van de hersenschors: paars zijn de hooggeïntegreerde gebieden, rood de laaggeïntegreerde (afb: Nir Lahav)
Ik ga het niet weer zeggen (en doe het dus toch): onze hersens vormen een verbazingwekkend stuk chemische en elektrische technologie, waar vooralsnog geen mensenproduct aan kan tippen. 100 miljard hersencellen en 100 biljoen of zoiets aan celverbindingen maken de machine hersens nog steeds ongeëvenaard. Hoe ‘dieper’ we in onze hersens duiken, hoe raadselachtiger die worden. We hebben misschien een (flauw) idee hoe we herinneringen opslaan of ledematen aansturen, maar waar zit toch dat verdomde bewustzijn, waar zit onze geest? Opmerkelijk genoeg gingen natuurkundigen van de Israëlische Bar-Ilan-universiteit rond Sjlomo Havlin daar naar op zoek. Of ze die onstoffelijke zaken gevonden hebben? Die laten zich niet zo makkelijk vatten. Lees verder
Matthew Glasser met een kaart van de hesenschors (afb: Washington-universiteit)
Het is nog steeds het idee dat bepaalde delen van de hersens verantwoordelijk zijn voor bepaalde functies. Al in 1909 maakt de hersendeskundige Korbinian Brodman een eerste hersenatlas. Hij onderscheidde 52 gebieden in de hersenschors, de buitenkant van de grote hersens. Onderzoekers van, onder meer, de Washington-universiteit in St.Louis (VS) hebben een nieuwe hersenschorsatlas gemaakt. Ze komen tot 180 hersengebieden in elk van de helften hersenschors. Ze deden dat op basis van een analyse van een groot aantal anatomische en functionele gegevens van de hersens. Lees verder
Het lijkt er op dat schade in de hersens of beter gezegd de hersenschors te herstellen valt door inspuiting van embryonale stamcellen. Onderzoekers van, onder meer, het Franse onderzoeksinstituut Inserm constateerden dat tenminste bij muizen. Dat zou voor het eerst zijn.
De geïmplanteerde hersenstamcellen (iNCs) werden functioneel onderdeel van de rest van de hersens (afb: Stem Cell Reports)
Onderzoekers van de universiteit van Luxemburg hebben hersencellen (ontwikkeld uit huidcellen) bij muizen in de hersens geïmplanteerd. Die nieuwe cellen bleken te worden opgenomen in de hersenstructuur van de muisjes en daar op zijn minst zes maanden te hebben gefunctioneerd.
Lees verder
Het is geen heet nieuws, maar wel leuk om te weten, wat dingetjes van de hersenen. Misschien kun je er nog eens een kwis mee winnen. Het Franse webblad Futura-Sciences (daar leen ik dit van) zet wat cijfers achter elkaar van dit intrigerende lichaamsdeel (of moet ik zeggen orgaan?). 
Er blijkt nog ‘leven’ te zijn onder de ‘nullijn’ van de hersens. Als een elektroencefalogram geen signaal meer geeft, dan zou je kunnen denken dat de hersens niet meer actief zijn. Niet dus, zo blijkt uit onderzoek van de Canadese universiteit van Montréal en van het Koningin Maria-ziekenhuis in Roemenië. Die tot nu toe onzichtbare hersenactiviteit hebben de onderzoekers Nu genoemd naar de Griekse letter ν.
Activiteit van de hersenschors (Cx) en de hippocampus (Hipp) in diep coma (afb.: Plos One)