Paul Theroux (2008) (afb: WikiMedia Commons)
In de jaren 80 maakte de Amerikaanse journalist en schrijver Paul Theroux een reis per trein door China. Hij constateerde toen bij veel stations grote, vaak lekkende (en dus stinkende), tonnen met menselijke pis stonden, die als mest werd gebruikt.
Dat Chinese voorbeeld zal niet de eerste keer zijn dat urine wordt gebruikt om gewassen van stikstof te voorzien. Waarschijnlijk is die methode als duizenden jaren in zwang, maar nu schijnt het ook wetenschappelijk bewezen zijn dat dat helpt en het schijnt nog echt milieuvriendelijk te zijn ook. Bovendien storen de bacteriën in die pis de bodembacteriën niet in de weg zitten. Waarom maken we eigenlijk kunstmest? Dat kost een hoop energie en veroorzaakt idioot veel broeikasgassen, maar wat is ratio/rede?
Bron: phys.org
De huidige onduurzame landbouw zit niet alleen in het beklaagdenbankje van de klimaatactivisten maar scoort ook slecht op het vlak van stikstofvervuiling. Er zijn al ecologische en koolstofvoetafdrukken, maar er blijkt nu ook een stikstofvoetafdruk te zijn. Onderzoekers hebben eens gekeken wat die voetafdruk is voor de vleesproductie. De mest die ontstaat bij de rundvleesproductie blijkt verreweg de grootste deel van die stikstofvoetafdruk op te leveren, drie keer meer dan bij de productie van varkensvlees en acht keer meer dan bij de productie van kippenvlees, 
Het is bekend dat vee een niet onaanzienlijke bijdrage levert aan de uitstoot van broeikasgassen. Met andere woorden: koeien schijten en ruften (voornamelijk methaan/aardgas). Door gebruik van antibiotica zou die 