Dooi permafrost ontketent extreem broeikasgas lachgas

Meting lachgasuitstoot bij dooiend permafrost

Onderzoekers aan het werk in Fins Lapland (afb: Carolina Voigt)

Lachgas, distikstofoxide (N2O), wordt gebruikt als verdovings- maar ook als genotsmiddel. Lachgas is ook een heftig broeikasgas met een 300 keer hogere opwarmingspo-tentie dan kooldioxide. Door de aardopwarming dooien steeds grotere delen van de ooit ‘permanent’ bevroren bodem (permafrost). Daardoor schijnt niet alleen de (ook) broeikasgassen methaan en kooldioxide vrij te komen, maar ook lachgas. Volgens onderzoekers heeft dat verstrekkende gevolgen voor de aardopwarming. Lees verder

Smeltend ijs zou ons biljoenen euro’s gaan kosten

Omvang Noordpoolijs op 10 september 2016

De omvang van het Noordpoolijs op 10 september 2016. De gele lijn is het gemiddelde sinds het begin van de satellietwaarnemingen in 1981 tot 2010 (afb: NSIDC)

Het Noordpoolgebied warmt dubbel zo snel op als elders op aarde en verandert daardoor drastisch. Volgens recent onderzoek gaat het smelten van het Noordpoolijs en de permafrost de mens tot het eind van deze eeuw biljoenen euro’s kosten, mogelijk zelfs 90 biljoen. De geringe voordelen, nieuwe scheepvaartroutes en makkelijker toegang tot fossiele bronnen, wegen daar volgens de rond negentig onderzoekers niet tegen op. Lees verder

“Dooi permafrost te stoppen met ambitieuze klimaataanpak”

Permafrostgebieden rond de Noordpool

Permafrostgebieden rond de Noordpool

Volgens onderzoekers van, onder meer, de Engelse universiteiten van Leeds en Exeter zouden bijna viermiljoen km2 bevroren grond verloren gaan voor elke graad aardopwarming, een gebied zo groot als India. Volgens hen zou er 20% meer ‘permanent’ bevroren bodem ontdooien dan tot nu toe wordt aangenomen. Daardoor komen grote hoeveelheden methaan vrij, een heftig broeikasgas. Ze stellen echter ook dat een ambitieuze aanpak van de oorzaken van de klimaatverandering het verlies van grote delen permafrost zou kunnen beperken.

Lees verder

Obama maakt zich druk om klimaat, maar laat Shell boren

Micro-organismen als klimaatbedervers

Micro-organismen in de dooiende permafrost poken het klimaat op

De Amerikaanse president Barrack Obama lijkt een nieuw speeltje te hebben: het klimaat. De laatste tijd spreekt hij regelmatig zijn zorgen uit over de toekomst van de aarde, maar In een vloeiende beweging heeft Shell van zijn regering toestemming gekregen om in het arctische gebied te boren naar olie- en gas. Rijm dat maar eens met elkaar. Lees verder

Micro-organismen poken aardklimaat op

Micro-organismen als klimaatbedervers

Micro-organismen in het dooiende permafrost poken het klimaat op

Zelfs de microscopisch kleine levende wereld helpt mee het aardklimaat op te poken. Tenminste, als het klopt wat Mette Svenning met haar medeonderzoekers van de Noorse universiteit in Tromsø hebben ontdekt. De stijgende temperatuur in het voormalige arctische en subarctische gebied wekt een forse populatie aan micro-organismen tot leven en die beestjes produceren, onder meer, methaan, een veel sterker (maar ook veel korter ‘levend’) broeikasgas dan kooldioxide. Dat is een even grote bedreiging van het aardklimaat als de totale ontbossing van de wereld, denken de Noorse onderzoekers. Lees verder

“Dooi permafrost gaat geleidelijk”

Permafrostgebieden rond de Noordpool

Permafrostgebieden rond de Noordpool

Het is niet erg waarschijnlijk dat door opwarming ontdooiende poolbodems in Alaska en Siberië in één klap zoveel broeikasgassen loslaten dat dat leidt tot een abrupte klimaatverandering, stellen onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Utrecht in een artikel in Nature. Daarvoor zou de dooi te geleidelijk gaan en is het effect van de uitstoot van het broeikasgas methaan die in de permafrost ligt ‘verankerd’ de komende eeuw hoe dan ook veel kleiner dan de uitstoot van kooldioxide door de verbranding van fossiele brandstoffen. Het effect is echter verre van verwaarloosbaar, vindt hydroloog Han Dolman. Lees verder

Er lekt veel methaan uit zee-permafrost

De Karazee bij het Jamalschiereiland

De Karazee bij het Siberische schiereiland Jamal

Het Jamal-scheireiland in Siberië is de laatste tijd bekend geworden door de zinkgaten die, zoals bij die dingen te doen gebruikelijk, plotseling ontstaan in de permanent bervoren bodem (permafrost). Dat zou een gevolg (kunnen) zijn van de ontsnapping van methaan uit de bodem. Niet alleen uit de opwarmende bodem komt het heftige broeikasgas methaan vrij, maar ook via de zeebedding in de buurt van het schiereiland. Veel methaan zit nog opgesloten in en onder de permafrost, maar de aardtemperatuur stijgt. Volgens onderzoeker Alexei Portnov van de Noorse arctische universiteit UiT zou het effect van het dooien van de permafrost in de zeebedding in arctisch gebied wel eens groter kunnen zijn dan het opwarmen van de oceanen. Lees verder

‘Meteoorgat’ gevolg methaanontploffing

Krater op Jamal

Krater op Jamal

Het is nog niet helemaal zeker, maar het ‘meteoorgat’ dat op 7 juli op het Siberische scheireiland Jamal werd aangetroffen zou niet het gevolg zijn van een meteoorinslag, maar van een gasontploffing, zo hebben metingen van het instituut voor arctische studies ter plaatse aannemelijk gemaakt. Opmerkelijk is de nette vorm van de krater: rond en glad. Reden voor veel speculaties.
Lees verder

Klimaatverandering: “Het ergste moet nog komen”

rapport IPCC

De presentatie van het nieuwe rapport op 31 maart in Tokio (foto: AP)

Het internationale klimaatforum IPCC stelt in een nieuw  vandaag in Tokio gepresenteerd rapport, dat de huidige stand van zaken op het gebied van klimaatverandering weergeeft, dat het ijs op de Noordpool snel verdwijnt, de watervoorziening onder druk komt te staan, hittegolven en hevige regens steeds vaker voorkomen, de koraalriffen sterven en maakt melding van nog meer ongerief. Toch, denken de IPCC-wetenschappers, dat het ergste nog moet komen. Lees verder