Meting van concentraties van bepaalde eiwitten zou iets zeggen over de verspreiding van die ziekte in de hersens (afb: Rosie Freer et.al)
Volgens onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Cambridge zouden variaties in het voorkomen van bepaalde eiwitten in hersencellen een maat kunnen zijn voor de kwetsbaarheid voor de ziekte van Alzheimer. Met het vaststellen van zo’n ‘eiwitpatroon’ zou ook het risico van een individu kunnen worden voorspeld op het krijgen van die ziekte.
Lees verder
Tau-knopen (bruin, in de cel) en beta-amyloïdeplaques (rood)
De ziekte van Alzheimer blijft een belangrijk onderzoeksthema in de geneeskunde. Niet alleen treft die ziekte heel wat vooral oudere mensen (maar niet alleen), maar er is ook nog steeds geen geneesmiddel of adekwate behandelwijze voor (tegen?). Een nieuw experimenteel geneesmiddel, nog getooid met de afkonaam LMTX, zou de ziekte aanzienlijk afremmen, zo zou zijn gebleken uit een fase III-klinische test onder 891 patiënten. Het zou het eerste medicijn zijn dat de zogeheten tau-knopen aanpakt. Die neerslag van tau-eiwitten is, naast de beta-amyloïdeplaques, kenmerkend voor de ziekte. In de New York Times wordt het onderzoeksresultaat met teleurstelling en skepsis gepresenteerd. Dat is niet zo raar, want er zijn wel vaker Alzheimermedicijnen gepresenteerd. Er is er nog geen een. Lees verder
Op basis van muisproeven zijn onderzoekers van de Amerikaanse John Hopkins-universiteit er achter gekomen dat de beruchte beta-amyloïdeplaques alleen niet verantwoordelijke zijn voor de geestelijke toestand van Alzheimerpatiënten. Daarvoor zijn ook de zogeheten kluwens tau-eiwitten in cellen nodig. Ze gebruikten voor een proefneming een muismodel, zoals dat dan heet, dat lijkt op het verloop van de ziekte bij mensen. Lees verder
Tau-kluwens (bruin) en beta-amyloïdeplaques (rood)
De hersenbloedbarrière houdt vreemde indringers buiten de hersens, maar laat voedingsstoffen binnen (afb: Wiki Commons)
Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Maastricht ontdekten dat patiënten in de eerste fase van de ziekte van Alzheimer lekken in de hersenbloedbarrière hebben. Dat resultaat lijkt aardig aan te sluiten bij een ander recent onderzoek, dat aannemelijk heeft gemaakt dat de bekende beta-amyloïdeplaques (kenmerkend voor de ziekte) het gevolg zijn van een afweerreactie in de hersens tegen microbiële indringers. Lees verder
Een opname van een door Alzheimer aangetast brein
De ziekte van Alzheimer heeft een relatie met beta-amyloïdeplaques in de hersens. Waarom dat is en hoe doe zit, is nog steeds onduidelijk, maar nu lijken onderzoekers rond Rudolph Tanzi van de Harvard-universiteit een antwoord op die vragen gevonden te hebben: de eiwitten vormen zich in reactie op de aanwezigheid van micro-organismen in de hersens. Die doden die ‘beestjes’. Dat schijnt tenminste bij muizen en wormen zo te werken. Lees verder
Volgens onderzoekers van de Harvard-universiteit (VS) bestaat er een relatie tussen de concentratie aan fijn stof in de atmosfeer en hersenziektes als Alzheimer , andere vormen van dementie en Parkinson. Marianthi-Anna Kiourmourtzoglou en haar collega’s zijn tot die conclusie gekomen na het doorspitten van gegevens van de Amerikaanse gezondheidszorger Medicare van bijna 10 miljoen 65-plussers in het noordoosten van de VS tussen 1999 en 2010. Lees verder
In hersens van Alzheimerpatiënten komen meer microgliacellen voor dan in gezonde hersens, hetgeen duidt op ontstekingen (foto: Carol Colton, Duke-universiteit)
De ziekte van Alzheimer tiert welig in de westerse wereld en er wordt veel onderzoek gedaan naar de oorzaken van die hersenziekte. Buiten allerlei speculaties heeft dat vele onderzoek echter nog niet al te veel opgeleverd. Nu denken onderzoekers van de universiteit van Southampton (GB) dat hersenontsteking daar een rol bij speelt. Ontstekingsremmers zouden gedrags- en geheugenstoornissen die gelieerd zijn aan de ziekte bij muizen zijn tegengegaan.
Lees verder
Nog steeds is onduidelijk of de plaques (bruin) oorzaak of gevolg van de ziekte zijn
Anderhalve maand geleden stond er in weblog een verhaaltje over Zweedse onderzoekers die op antilichamen lijkende eiwitten hadden ontworpen die succesvol waren bij muizen met ‘menselijke’ Alzheimer. Nu blijken Koreaanse wetenschappers er in geslaagd te zijn om de amyloïdeplaques die kenmerkend zijn voor die aftakelingsziekte te verminderen. De plaques worden afgebroken in onschuldige brokstukken (monomeren). Ook de Koreanen hebben dat vooralsnog alleen laten zien bij muizen. Het ‘wondermiddel’ is EPPS (voor liefhebbers: 4-(2-hydroxyethyl)-1-piperazinepropaansulfonzuur). Hoe dat in zijn werk gaat is duister. Lees verder
De wisselwerking tussen de affilichamen en beta-amyloïde (oranje)
Een nieuw ontwikkeld eiwit, dat aangeduid wordt met affilichaam (waarschijnlijk een verwijzing naar antilichaam), schijnt bij muizen met ‘Alzheimergenen’ (?) met succes dementie te hebben voorkomen. Dat klinkt indrukwekkend, maar 1) proeven bij muizen zeggen niet al te veel over de slaagkans bij mensen en 2) moet iedereen maar meteen gaan slikken? Wellicht dat het wat oplevert, maar zeker is dat nog lang niet. Lees verder