Laserlicht (groen) genereert aan de rand van de gaten afzonderlijke fotonen (paars) (afb: Joshua Ziegler)
Door met een ionenbundel gaatjes te boren in tweedimensionaal boornitride ontstaan er kunstmatige atomen die onder normale omstandigheden afzonderlijke fotonen genereren. Hebben we dan eindelijk de stabiele kwantumbits die we nodig hebben voor het nog steeds (al jaren) veelbelovende kwantumrekentuig? De tijd zal het leren. Lees verder
De proefopzet met links de resonator met daarin opgesloten een rubidiumatoom dat zich verstrengeld met een lichtpuls (afb: MPI)
Iedereen die weet heeft van het bestaan van de kwantummechanica kent vast ook wel het verhaal van de doodlevende kat van Schrödinger dat moet duidelijk maken (nou ja, duidelijk; as) wat superpositie is, het zich tegelijkertijd bevinden in twee toestanden. Ik heb altijd gedacht dat dat verhaal ook vertelt dat het meten aan een superpositiesysteem die superpositie ook meteen verstoord (maar zoals al vaker hier gezegd en getoond: ik ben een leek op alle gebied). Dat zou dan betekenen dat je dat gedachtenexperiment van Schödinger nooit zou kunnen uitvoeren, maar nu lees ik dat onderzoekers van het Max Planck-instituut voor kwantumoptica het (dat) toch geflikt hebben. Lees verder
Paul Dirac rond 1930 (afb: WikiMedia Commons)
In principe kun je door het oplossen van de Schrödingervergelijking precies voorspellen welke de eigenschappen van een (nieuwe) verbinding zullen zijn of hoe verbindingen met elkaar reageren. Het probleem is alleen dat die vergelijking wat lastig is op te lossen met de huidige computers. Nu lijkt het er op dat Japanse onderzoekers een algoritme hebben bedacht voor kwantumcomputers waar mee dat ‘klusje’ is te klaren.
Lees verder
De chip van de toekomst?
Stephanie Wehner van de TU Delft (afb: TU Delft)
Er wordt veel geschreven en gedelibereerd over kwantumcomputers en de grote ‘zegeningen’ die die apparaten ons zouden kunnen brengen. Die ‘zegeningen’ zitten nog, maar intussen hebben kwantumonderzoekers van de TU Delft alvast eens de contouren van een kwantumweb omschreven. Die zou er wel eens eerder kunnen zijn dan de kwantumcomputer. De onderzoekers hebben het over enkele jaren. Lees verder
Onderzoekers van, onder meer, het onderzoeksinstituut MESA+ van de Universiteit Twente zijn er, in samenwerking met collega’s uit Delft en Eindhoven, in geslaagd om nanodraadjes te ontwikkelen waarmee je individuele elektronen kunt invangen in een ‘kwantumstip’, die tevens supergeleiding vertonen. Hierdoor zouden ze een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van kwantumcomputers, denken de onderzoekers. Ze hebben het zelfs over het bijna ideale materiaal voor kwantumeffecten al zijn ze er niet zeker van dat hun vinding het ideale materiaal is voor de bouwstenen van een kwantumrekentuig.. Lees verder
Een kunstenaarsimpressie van een lithiumhydridemolecuul dat zijn energiegrondtoestand nadert (afb: IQOQI Innsbruck)
Links de ’trommelvelletjes’ van aluminium, rechts het siliciumbalkje (afb: Mika Sillanpää/Aalto-univ. en, R. Riedinger et al)
Onderzoekers zijn er in geslaagd trommelvelachtige structuren en inkrimpende en uitzettende siliciumbalkjes met elkaar te verstrengelen. De trommelvelletjes en microbalkjes zouden met het blote oog waarneembaar zijn (vooropgesteld dat die in goede conditie zijn), in ieder geval met een vergrootglas. We hebben het dan over het verschijnsel dat Einstein ooit spookachtig noemde. Verstrengeling lijkt niet alleen in de wereld van elektronen en atomen voor te komen. Dat biedt mogelijkheden. Lees verder
Een kwantumchip met 20 regelbare en meervoudig te verstrengelen kwantumbits van de uni van Wenen (afb: univ. va n Wenen)
Laten we nog maar even aannemen dat kantumcomputers wondermachines zijn, maar vooralsnog kampen onderzoekers op dit terrein met grote problemen, waarvan instabiliteit lang niet de enige is. Nu zou het onderzoekers gelukt zijn een kwantumchip met maar liefst twintig kwantumbits te hebben gemaakt, waarbij kwantumbits onderlinge, meervoudige verstrengeling vertoonden. Het zou de grootste kwantumchip zijn met stuurbare kwantumbits, waarbij meervoudige verstrengeling is aangetoond. Lees verder
De Stoppelden met maar liefst 72 kwabits (afb: Google)
Kwantumcomputers zouden wat kunnen, maar voorlopig is het nog alleen maar martelen met die dingen. Het aantal kwantumbits op een processor is nog steeds heel bescheiden en daarmee de prestaties. Google schijnt nu een chip ontwikkeld te hebben met maar liefst 72 kwantumbits. Tot nu beschikte het bedrijf over een kwantumcomputer met maar liefst negen kwabits. Lees verder