Australië bouwt een computernetwerk dat hersens ‘nadoet’

DeepSouth (afb: WSU)

Het internationale centrum voor neuromorfe systemen van de universiteit van West-Sydney bouwt een elektronisch systeem, DeepSouth gedoopt, dat de biologische processen in de hersens ‘nadoet’. We praten dan over een netwerk dat zo’n 228 000 000 000 000 (280 biljoen) signalen per seconden moet verwerken die via de synapsen van hersencellen worden doorgegeven. Dat zou ongeveer de hoeveelheid zijn die ook in onze hersens secondelijks wordt doorgegeven. Dit systeem moet een beter idee geven hoe hersens werken, die ook zouden kunnen leiden tot toepassingen. Lees verder

Gebruiken toekomstige rekentuigen menselijke hersencellen?

Kweekhersentjes

Een microscoopopname van kweekhersentjes (afb: Johns Hopkinsuniversiteit)

Er wordt natuurlijk al tijden gesproken over mens/machineraakvlakken, maar dan gaat het meestal om het aanvullen van hersenfuncties die waardoor dan ook zijn uitgevallen. Zou het wat zijn om hersencellen van mensen te incorporeren in een rekentuig? We kennen in de informatica natuurlijk al wel neurale netwerken maar die werken zoals we denken dat hersencellen werken. Hersencellen zouden dat zelf veel beter moeten kunnen. Is dit wetenschapsfictie of iets dat het overwegen waard is? Onderzoekers van de Amerikaanse Johns Hopkinsuniversiteit zien er wel brood in en kwamen met een opzet voor ‘hersencelintelligentie’. Lees verder

Gebruiken onze hersens kwantummechanica?

Erwin Schrödinger

Erwin Schrödinger: Wat is leven? (afb: WikiMedia Commons)

Onderzoekers van het Trinitycollege denken dat onze hersens gebruik maken van kwantummechanische principes. Kwantumprocessen in de hersens zouden kunnen verklaren waarom onze hersens nog steeds superieur zijn  aan supercomputers als het gaat om onvoorziene omstandigheden, beslissen of iets nieuws leren. Wellicht dat er ook een relatie is tussen kwantumprocessen en ons (onvindbare) bewustzijn. Lees verder

Is die kwantumcomputer wel zo wonderbaarlijk?

Borealis

De Borealis van Xanadu (afb: xanadu.ai)

De kwantumcom-puter komt er aan en die verhalen daarover worden meestal ingeleid met de fabelachtige mogelijkheden die dat ding zou hebben. Daar zijn al vaak vraagtekens bij gezet. Ook het goede oude digitale rekentuig blijft zich ontwikkelen, terwijl de kwantumcomputer tegen vele problemen blijft aanlopen. Voorlopig is de kwantumcomputer alleen nog maar een veelbelovende leerling die zijn belofte nog maar eens moet zien waar te maken. Lees verder

Zuckerberg wil snelste ki-supercomputer bouwen

Groter, dikker, verder, hoger. We zijn nog steeds niet af van het recordfetisjisme van de snelle techjongens. Nu kondigt Mark Zuckerberg, voorheen baas van Facebook maar nu van Meta, aan dat Meta de grootste kunstmatig intelligente supercomputer wil bouwen. De man, en hij niet alleen, wil de wereld combineren met een schijnwereld die een metauniversum zou opleveren dat klauwen vol rekenkracht kost. Of het klimaat er blij mee moet zijn kun je je afvragen. Maar de Zuckerbergjes em Muskjes zijn niet te temmen (en hebben nergens last van).
Lees verder

Een bureaucomputer is om te bouwen tot supercomputer

Hersenmodel

Een hersenmodel van Eugene Izhikevich (afb: izhikevich.org)

Laat de kwantumdromers het maar niet horen. Als je je bureaucomputer kunt ombouwen tot een supercomputer, tot welke hoogtes zou je een gewone digitale supercomputers dan kunnen opstoten? Boven het (gedachte) kwantumniveau? In ieder geval hebben onderzoekers van de universiteit van Sussex (Eng) de grenzen van simpele pc’s aanzienlijk opgerekt, waarmee hersensimulaties en kunstmatige intelligentie binnen het bereik van ‘iedereen’ komen…. Lees verder

Onderzoekers ‘persen’ tienduizenden synapsen op een chip

memristorchip

De geheugenweerstandchip (linksboven). Onder waarschijnlijk de kapitein Amerika-plaatjes bij een zilverelektrode, een zilver/nikkelelektrode en een zilver/koperelektrode en de werking van het ‘geheugen’ in de tijd  (afb: phys.org)

Onderzoekers van het befaamde MIT in Cambridge (VS) hebben een elektronische variant van hersencellen op een chip ‘geperst’. Het zou het equivalent zijn tienduizenden synapsen, in het brein de verbindingen tussen de hersencellen. Die nepsynapsen zijn wat de Amerikanen memristors noemen, geheugenweerstanden. Die memristors moeten het mogelijk maken met elektronica dingen te doen die lijken op echt breinwerk. Lees verder

De digitale energiehonger bestreden met algoritme en koelsysteem

'Groene' supercomputers

Volker Lindenstruth in het rekencentrum van de Goetheuni (afb: Goetheuni)

Computers vreten stroom. In 2030 zou het stroomverbruik door datacentra wereldwijd wel eens 13% van het totale stroomverbruik kunnen uit maken, stelt een persbericht van de Goetheuniversiteit in Frankfurt. Dat lijkt me fors aan de hoge kant, maar zeker is dat computers en digitale toepassingen als het wereldwijde web stroomvreters zijn. Uit Duitsland komen twee verhalen over ideeën die die digitale energiehonger wat moeten afremmen. Frankfurt komt met een verhaal over ‘groene’ supercomputers en aan de Johannes Gutenberguniversiteit in Mainz is een algoritme gewrocht waarmee het zelfs op een gewone computer mogelijk is ingewikkelde berekeningen te doen zoals weersvoorspellingen. Dat scheelt een hoop stroom. Lees verder

Is kwantumrekenen wel zo superieur? Wellicht

Het n-koninginnenprobleem

Het konininginnenprobleem met aan bord van 5×5 en (dus) vijf koninginnen met rechts het gebruikte model (afb: univ.van Innsbruck)

Als je in kranten verhalen leest over de kwantumcomputer dan wordt daar vaak bij verteld dat die verregaand superieur is aan de bestaande binaire rekentechniek. Voorlopig moet dat nog maar bewezen worden. Sommige deskundigen houden het er op dat dat alleen geldt voor bepaalde gebieden. Onderzoekers van de universiteit van Innsbruck hebben een model gebruikt om die superioriteit te bewijzen op het gebied van optimaliseringsproblemen. Met een paar kwantumdeeltjes zou een lastig ‘schaakprobleem’ zijn op te lossen waar (binaire) supercomputers hun tanden op stukbijten. Lees verder

Wordt grafeen het nieuwe silicium?

In de elektronica wordt alles voortdurend kleiner en sneller, maar aan die ‘rattenren’  zitten grenzen. Het lijkt er op dat silicium qua mogelijkheden om alles nog kleiner en sneller te maken die grenzen nadert. Er dient zich een opvolger aan, die ook op andere terreinen veelbelovend wordt genoemd: grafeen. Die speciale vorm van (tweedimensionaal) koolstof blijkt signalen van een lagere frekwentie te kunnen omzetten in hoger frekwenties: van giga- in teraHertz. Die hogere frekwenties kunnen ook navenant meer informatie verwerken. Lees verder