Lichttruc maakt infrarood zichtbaar voor zonnecel

Opgevoerd licht voor rendabeler zonnecellen

Bewijzen van het ‘opvoeren’ van infraroodlicht in zichtbaar licht. Links infrarood met een golflengte van 800 nm (nabij-infrarood) dat is gericht op een mengsel van cadmiumselenide en rubreen. In foto b is de bron een ir-laser met een golflengte van 980 nm. (foto:Zhiyuan Huang, UC Riverside)

Bijna twee jaar terug ging het nieuws rond dat er een zonnecel was ontwikkeld die een zo groot mogelijk deel van het zonnespectrum omzet in elektrische energie en nu schijnt dat wiel opnieuw te zijn uitgevonden. Toen de universiteit van Pennsylvania met het ‘wondermateriaal’ perovskiet. Nu, ook uit Amerika, de universiteit van Californië in Riverside en als materiaal een combinatie van nanokristallen van een anorganische halfgeleider en organische moleculen. Die combinatie ‘herstructureert’ het zonnespectrum, waardoor zowel zichtbaar als infraroodlicht kan worden omgezet in elektrische energie. Dat zou de opbrengst van de zonnecellen met eenderde vergroten. Die ‘opvoer’methode zou ook nuttig kunnen zijn bij beeldtechnieken en voor gegevensopslag, zo stellen de onderzoekers. Lees verder

Bestaan Weyl-punten voor het eerst bewezen

Gyroïde oppervlak

Een gyroïde oppervlak

In 1929 voorzag de Duitse natuurkundige Hermann Weyl het bestaan van massaloze ‘deeltjes’, inmiddels Weyl-punten genoemd. Voor het eerst zou nu het bestaan van die ‘deeltjes’ zijn bewezen. De ontdekking zou kunnen leiden tot de ontwikkeling van hoogvermogenlasers die slechts een frekwentie produceren en andere optische systemen, stellen de onderzoekers van het MIT in Cambridge (VS) en van de Zhejiang-universiteit in Hangzhou (China). Overigens blijkt ook een andere groep natuurkundigen van, onder meer, de Princeton-universiteit, het bestaan van het lang gezochte ‘deeltje’ te hebben aangetoond. Lees verder

Weer een zonnecel met opslagcapaciteit (?)

Vanadiumzonnecel met opslagcapaciteit

Vanadium fungeert als elektrolyt. De zonne-energie kan worden opgeslagen in waterstofwolfraamoxide (afb: Catalysis)

Onlangs kwam uit Los Angeles het bericht dat er een zonnecel in ontwikkeling is die ook de vergaarde energie kan opslaan, of weer uit de VS, dringt het nieuws binnen dat onderzoekers van de universiteit van Texas iets soortgelijks hebben gemaakt. Een groot verschil tussen de twee oplaadbare zonnecellen is het materiaalgebruik. Los Angeles gokte op organische materialen (porfyrine en fullereen) en Texas op vanadium, titaan en wolfraam.
Lees verder

Grafeen kan elektronica versnellen (en verkleinen)

Processorchip

De verbindingen tussen de miljoenen transistoren op een processorchip zijn van koper, bedekt met een isolerende tantaalnitride. Door dat nitride te vervangen door grafeen zouden de prestaties van de processors behoorlijk op kunnen knappen. (afb: Geralt)

Al vaker is het einde van het siliciumtijdperk aangekondigd, zowel in de elektronica als bij zonnecellen, maar kiezel houdt nog steeds fier stand. Wat in het lab lukt, lukt nog niet in de fabriek, maar ik probeer het maar weer (nu) op gezag van onderzoekers aan de Stanford-universiteit: grafeen, die platte koolstofvorm, gaat de processor versterken, dat hart van een elektronisch systeem. Het grafeen zou de koperverbindingen tussen de transistoren op de processorchip kunnen opvoeren, sneller maken, dus. Dat zou vooral gelden voor de processor van morgen, op voorwaarde dat grafeen te hanteren is in een grootschalig productieproces… Lees verder

KIT ontwikkelt nieuw type organische zonnecellen

porfyrinezonnecellenIk weet niet of het wat is, maar het Duitse technologische instituut KIT produceert meestal geen rommel. Dat instituut heeft een nieuw materiaal geconstrueerd, bestaand uit metallorgaanverbindingen, voor zonnecellen. Het materiaal is buigzaam. Volgens Christof Wöll van het instituut voor functionele grensvlakken van het KIT is er een deur geopend naar een nieuwe wereld. “Dit is het begin en we zijn nog lang niet aan het einde.” Over het rendement van de cellen hebben de onderzoekers het niet in de openbare stukken. Wel over een opmerkelijk rendement. Bluf?
Lees verder

Mobiel bellen schadelijk voor het milieu

Mobiel hergebruikMobiel bellen, althans zoals telecombedrijven dat hebben ingericht, is slecht voor het milieu, stellen onderzoekers van de universiteit van Surrey in een artikel in International Journal of Life Cycle Assessmentwaarbij ze zich hebben gebaseerd op literatuuronderzoek. Ze stellen een nieuw verdienmodel voor dat gebruik maakt van externe servers en een statiegeldsysteem. Lees verder

Fosfor als wondermateriaal voor (opto)elektronica (?)

Zwarte fosforOnderzoekers van de universiteit van Montréal zijn er in geslaagd te voorkomen dat atoomdunne lagen van zwart fosfor oxideren. Daarmee zouden ze de deur open gezet hebben naar nieuwe, veelbelovende vergezichten in de(opto)elektronica die dit fosfaan biedt, is het idee. Lees verder

CLAIRE maakt zacht zichtbaar voor elektronenmicroscoop

Met CLAIRE is zacht weefsel met elektronenmicroscoop te bekijken

De crux van CLAIRE is een flinterdunne, paarse, laag van yttriumaluminiumperovskiet die met cerium is gedoteerd (afb: Nano Letters)

Onderzoekers van, onder meer, het Amerikaanse Lawrence Berkeley-lab hebben een techniek ontwikkeld, CLAIRE gedoopt, waarmee met elektronenmicroscopen ook zacht weefsel is waar te nemen op nanoschaal. Dat is handig voor het afbeelden van allerlei biologisch materiaal, maar ook van polymeren, gels en schuimen. Lees verder

Kunstspieren gemaakt van vergulde uicellen

Kunstspieren van uicellenTaiwanese onderzoekers hebben uitgaande van uicellen kunstspieren gemaakt die in elke willekeurige richting kunnen uitdijen en samentrekken, afhankelijk van de richting van de elektrisch impuls. De Taiwanezen waren op zoek naar een microstructuur in kunstspieren om de vervorming te vergroten. Het is nog vaag wat ze met die kunstspieren willen, maar het zal wel iets zijn om transport in nanosystemen mogelijk te maken. Lees verder

Met grafeen besprenkelde spinnen spinnen ‘superzij’

Web van een grote wielwebspin

Web van een grote wielwebspin (foto: Wiki Commons)

Spinnen die met grafeen of nanobuisjes worden besprenkeld zouden die materialen in hun web hebben ‘ingebouwd’. Onderzoekers van de universiteit van Trente (It) besproeiden van spinnen uit de Pholcidae-familie (trilspinnen) met een mengsel van water en grafeendeeltjes. Andere spinnen werden met waterig mengsel van koolstofbuisjes besprenkeld. De meeste spinnen produceerden vervolgens een draad die 3,5 keer sterker zou zijn dan de natuurlijke draad van de grote wielwebspin, die een web bouwt met draden tot 25 m lengte. Lees verder