De geïmplanteerde hersenstamcellen (iNCs) werden functioneel onderdeel van de rest van de hersens (afb: Stem Cell Reports)
Onderzoekers van de universiteit van Luxemburg hebben hersencellen (ontwikkeld uit huidcellen) bij muizen in de hersens geïmplanteerd. Die nieuwe cellen bleken te worden opgenomen in de hersenstructuur van de muisjes en daar op zijn minst zes maanden te hebben gefunctioneerd.
Lees verder
Positief geladen nanodeeltjes (b)lijken schade aan de hersens teo te brengen (afb: Science)
Op vele fronten wordt er gewerkt aan een systeem voor gedoseerde medicijnafgifte, een systeem dat medicijnen daar in het lijf brengt waar het ‘mankement’ zit. Daartoe worden ook nanodeeltjes getest, die hun medicinale lading op de plek des onheils moeten lossen. Mooie gedachte, maar kan dat zo maar? Kristina Bram Knudsen van het Kopenhaagse centrum voor werkomgeving ontdekte dat positief geladen nanodeeltjes schade in de hersens kunnen veroorzaken. Lees verder
Het Lawrence Livermore-lab gaat in opdracht van het Amerikaanse ministerie van defensie een implanteerbare neurale ‘chip’ ontwikkelen die neuronen moet stimuleren het geheugen weer te herstellen. Voor die ‘chip’ heeft het ministerie $ 2,5 miljoen over. Lees verder
Susan Farr van de universiteit van Saint-Louis
Onderzoek bij muizen heeft laten zien dat met behulp van een RNA-blokkerend molecuul (de zogeheten antisenstherapie), ontwikkeld aan de universiteit van Saint-Louis, de ziekte van Alzheimer een halt zou kunnen worden toegeroepen. De RNA-blokker zou, bij muizen, ook de ontsteking verminderen in dat deel van de hersens dat verantwoordelijk is voor leren en geheugen (de hippocampus). De RNA-blokker zou er voor gezorgd hebben dat het leervermogen, het geheugen en het gedrag van de muizen weer herstelden. Lees verder
Mensen hebben meestal geen herinneringen aan de eerste drie jaar van hun leven
Mensen zouden geen herinneringen hebben voor hun derde. Dat betekent natuurlijk niet dat de 3minners geen geheugen hebben. Volgens Katherine Akers van het kinderziekenhuis in Toronto (Can) zou dat geheugenverlies het gevolg zijn van de aanmaak van nieuwe hersencellen. Tenminste, dat is bij muizen ‘waargenomen’. Lees verder
Een oligodendrocyt, een gliacel die voor de isolatie (myeline) van de uitlopers van hersencellen zorgt.
Robert Springer
Het is nog steeds vrij duister hoe hersens herinneringen opslaan. Onderzoekers van de Amerikaanse Yeshiva-universiteit in de Bronx (New York) hebben een methode ontwikkeld om dat proces te volgen, zonder de hersens al te veel te storen. Ze gebruikten daarvoor muizen die genetisch zo waren veranderd dat moleculen die te maken hebben met ‘herinneren’ een fluorescente vlag meekregen. Met geavanceerde beeldtechnieken konden ze zo het proces volgen, denken ze. Lees verder
Ik weet niet of je ooit een aapje hebt gezien met elektroden in zijn hersenpan die vastgekluisterd is aan een soort ijzeren stoel. Het vreet je hart op en je maakt de bijbehorende onderzoeker uit voor dierenbeul (bij ratten is dat al weer een stuk minder). Nu hebben dierenbeulen van de Amerikaanse Wake Forrest-universiteit onder aanvoering van Sam Deadwyler met elektrodes in de hersenen (de hippocampus om wat nauwkeuriger te zijn) van resusaapjes het leervermogen van de beestjes gestimuleerd. Daar zullen die aapjes natuurlijk heel blij mee zijn. Het onderzoek is betaald daar de Amerikaanse legerorganisatie DARPA. Lees verder
Rechts opnamen van hersencellen met behulp van een tweefotonmicroscoop. Links een beelduitleg van de werking (foto: Wikicommons)
Het is een groot wonder en ook nog steeds een levensgrote vraag hoe het geheugen werkt. Hoe worden herinneringen opgeslagen en hoe komt het dat de oudste herinneringen vaak het best blijven hangen, terwijl er gedurende het leven van de mens heel wat hersencellen het loodje leggen? Onderzoekers van het centrum voor moleculaire neurobiologie in Hamburg (ZMNH) hebben onlangs een tipje van de sluier kunnen oplichten. Ze hebben met een tussenpoos van zeven dagen de functie van afzonderlijke hersencellen in de hippocampus bekeken en zijn op basis daarvan tot de conclusie gekomen dat het huidige verklaringsmodel niet klopt. Lees verder
Er blijkt nog ‘leven’ te zijn onder de ‘nullijn’ van de hersens. Als een elektroencefalogram geen signaal meer geeft, dan zou je kunnen denken dat de hersens niet meer actief zijn. Niet dus, zo blijkt uit onderzoek van de Canadese universiteit van Montréal en van het Koningin Maria-ziekenhuis in Roemenië. Die tot nu toe onzichtbare hersenactiviteit hebben de onderzoekers Nu genoemd naar de Griekse letter ν.
Activiteit van de hersenschors (Cx) en de hippocampus (Hipp) in diep coma (afb.: Plos One)