Germanium/tinlaser verbinding tussen licht en elektron

Germanium/tin-laser

De schematische structuur van een germanium/tinlaser (GeSn) direct aangebracht op een siliciumplak (blauw) (afb: onderzoekscentrum Jülich)

Bij de huidige elektronica gaat het nog steeds, zoals het woord al aangeeft, om elektronen, maar licht lijkt de toekomst te hebben. Licht is snel en licht schijnt ook vrij makkelijk te verstrengelen, die vreemde kwantummechanische eigenschap die bij de kwantumcomputer nodig schijnt te zijn. Onderzoekers van het onderzoekscentrum Jülich (D) en het Zwitserse Paul Scherrer-instituut schijnen voor het eerst een halfgeleiderlaser te hebben ontwikkeld die uit elementen uit groep IV van het periodiek systeem bestaan: germanium en tin. De germanium/tinlaser kan direct op een siliciumchip worden aangebracht, waardoor de mogelijkheid ontstaat gegevens van een elektronische chip via licht te transporteren. Dat is veel sneller en goedkoper dan via elektronen.
Lees verder

Zo handig dat internet-der-dingen…toch?

Internet-der-dingen

De koelkast bestelt melk bij Appie…

Het ziet er allemaal zo vrolijk uit, dat mooie kastje met beeldscherm aan je muur die je hele binnenklimaat in de gaten houdt. Vette kans is dat dat kastje onderdeel uitmaakt van het internet-der-dingen, internet waarbij niet mensen verbonden zijn of mensen met webkonterfeitsels als webwinkels, -stekken, -zoekmachines, maar machines met machines. Elektriciteitsmaatschappijen willen je graag aan de slimme meters. Ja hoor, internet-der-dingen. Het zal niet bij de slimme thermostaten stoppen. Koelkasten, cv’s, hele huizen, ze zullen aan elkaar geknoopt worden via internet. Zo handig. Lees verder

Moleculair schrijven met een rastertunnelmicroscoop

Moleculair schrijven

Met de tip van een rastertunnelmicroscoop (boven) wordt een moelcuull opgepakt en verplaatst (afb: onderzoekcentrum Jülich)

Onderzoekers van onderzoeks-centrum in Jülich (D) hebben een systeem ontworpen, waarbij met behulp van een met de ‘hand bestuurbare’ rastertunnel-microscoop moleculen kunnen worden verplaatst. Tot nu toe was het alleen mogelijk dat met starre, geprogrammeerde bewegingen te doen. De Duitse onderzoekers denken dat deze ‘handbediening’ mogelijkheden biedt voor de constructie van molecuultransistoren en andere nanocomponenten. Als bewijs van het kunnen van de techniek hebben de onderzoekers Jülich ‘uitgeprikt’ in een ‘velletje’ moleculen met de dikte van één molecuul. Lees verder

Je printplaatje blijkt oplosbaar

Oplosbare elektronica

Oplosbare elektronica

Er zijn oplosbare siliciumplaten en -sensoren ontwikkeld door onderzoekers van de universiteit van Illinois. Dan moet ik meteen denken aan de speurtocht naar afbreekbare kunststoffen. Net zo vreemd. Dan heb je een duurzaam materiaal en dan wil je dat het wordt afgebroken. Ik zou zeggen: maak geen wegwerpproducten. Maar goed, die oplosbare elektronische circuits leken me bijzonder. Waarom wil iemand dat soort dingen oplosbaar maken. We gaan op onderzoek. Ah, ik zie het al: medische toepassingen, zogeheten elektroceutica. De implantaten verdwijnen zonder kwalijke stoffen achter te laten na gedane arbeid. Leuk idee? De onderzoekers gaan er in ieder geval mee op een beurs staan in november.
Lees verder

‘Mierenradio’ krijgt energie van radiogolven

'Mierenradio'

De ‘mierenradio’ op een Amerikaanse cent.

Ingenieurs van de universiteit van Californië in Berkeley en van de Stanford-universiteit hebben een radio (zender/ontvanger) ontwikkeld ter grootte van een mier. Dat soort zender/ontvangers zijn er al, bijvoorbeeld voor het volgen van de winkelvoorraad, maar die zenden en ontvangen bij lagere frekwenties uit. Ze kunnen een hoop informatie tegelijkertijd versturen, maar daarvoor hebben ze een relatief grote antenne nodig, die apart gemaakt en met de rest verbonden moet worden. De ‘mierenradio’ gebruikt het 24 gigahertzgebied voor zenden en 60 gigahertz voor zenden. Bij hogere frekwenties kun je met een kleinere antenne toe, die op de radiochip past. Daardoor is ook de hoeveelheid energie die de mierenradio nodig heeft gering. Die haalt het radiootje uit de signalen die het toestelletje ontvangt. Lees verder

De maffe dinkskes van Apple

Apple-dikskesApple heeft het (weer) voor elkaar. Zelfs ik schrijf over de dinkskes van dat Amerikaanse bedrijf. Ik zal wel wat missen, maar ik zie de telefoons van Apple steeds groter worden. Dan kun je ook zien wat er in een film gebeurt als je die zo nodig op je telefoon wilt bekijken (echt, dé filmervaring is nog steeds de bioscoop) en dan komt Apple met een horloge met een heel schermpje waar je een vergrootglas voor nodig hebt. Ik zei al, ik zal wel wat missen. Wat moet ik daar nou weer mee? Mijn huis van afstand op slot doen, lees ik. Mijn huis gaat, gelukkig, op slot met behulp van een stukje metaal dat we sleutel noemen. Mijn vingers zijn er trouwens veel te grof voor. Ik vrees dat er binnenkort wel weer allerlei hippe mensen en erbijhoorders met zo’n lullig klokje en de telefoon maatje lei zullen rondlopen. Het lijkt er op of Apple door zijn ideeën heen is en ik zal wel tot de doelgroep horen….

Bron: Wired

Wie kraakt mijn Tesla?

Tesla-stuurpaneel

Het stuurpaneel van eenTesla-model

Tesla, de stevig aan de weg timmerende Amerikaanse fabrikant van elektrische auto’s, daagt krakers uit zijn oogappel ‘over te nemen’. Doordat steeds meer elektronica in auto’s wordt gestopt (tot aan zelfstandig rijdende auto’s aan toe) wordt de laatste jaren steeds vaker gewezen op het gevaar dat derden de auto kunnen kapen. Dertig e-krakers mogen het proberen met de Tesla.
Lees verder

Al rennend met een melkzuurmeter je mobiel opladen

zweetbatterij

Het principe van de melkzuurmeter annex zweetbatterij: melkzuur wordt met enzym LOx omgezet in pyrodruivenzuur. (afb: Angewandte Chemie)

Hoe raar dingen kunnen lopen: van lactaatmeter tot batterij. Een sensor die bedoeld is om het lactaatgehalte in je zweet te meten, en daarmee je fitheid, zou ook gebruikt kunnen worden als batterij. De sensor vertelt je hoe fit je bent en levert meteen stroom voor je, ik zeg maar wat, mobiel. Voor dat laatste moet nog wel wat aan het ontwerp worden verbeterd. Nu houdt de zweetbatterij nog geen horloge aan de gang. Lees verder

IBM bouwt chip met 1 miljoen ‘hersencellen’

De 'hersenchip'

De ‘hersenchip’ van IBM. Rechts een ‘kern’ met 256 cellen. Links de hele chip met 4096 ‘kernen’ (foto: IBM)

IBM bouwt al enige jaren aan een chip, TrueNorth, die geïnspireerd is op de (gedachte) werking van de hersens. De chip, die nu 1 miljoen ‘hersen- cellen’ bevat, is op gebouwd uit kernen van elk 256 cellen, die elk weer met 256 andere cellen zijn verbonden. De vorderingen van hun onderzoek van 200 manjaar hebben de IBM-onderzoekers beschreven in het serieuze  wetenschapsblad Science. De neurale chip heeft de afmeting van een postzegel. Volgens onderzoeker Dharmendra Modha is de neurale chip de ‘machine’ van een nieuw tijdperk. De vorige maand kondigde IBM aan € 2,2 miljard uit te trekken voor een zoektocht naar de opvolger van de transistorsiliciumchip (die werkt met enen en nullen), waarvan men vrij algemeen aanneemt dat die in de buurt is gekomen van zijn laatste levensfase. Lees verder

IBM zoekt opvolger siliciumchip

Nieuwe chiptechnologieHet Amerikaanse concern IBM, waar de wieg van de pc heeft gestaan, denkt dat het siliciumtijdperk snel zijn einde nadert. Het bedrijf trekt zo’n $ 3 miljard (zo’n € 2,2 miljard) uit voor het zoeken naar een opvolger van de kiezelchips, zo meldt het Amerikaanse (web)blad Wired. Lees verder