De kunstalvleesklier is ‘onbereikbaar’ voor het afweersysteem (afb: Defymed)
Het webblad Futura-Sciences meldt dat het Franse bedrijf Defymed grote vorderingen heeft gemaakt met de ontwikkeling van een kunstalvleesklier, waaraan sedert 1996 wordt gewerkt. Het volgend jaar zouden daarmee de eerste klinische proeven worden gedaan. Lees verder
Een longchip
Bij het Duitse biotechbedrijf NeuroProof bouwen ze elektronische hersens of beter gezegd, koppelen ze elektronica aan hersencellen. Ook van andere organen als lever, nieren en hart zijn elektronische ‘dubbelgangers’ te maken. Dat spaart proefdieren, is de gedachte, maar de vraag komt natuurlijk meteen op of een medicijn dat geaccepteerd wordt door een elektronische lever ook bruikbaar is voor de mens. Lees verder
In gebakken en geroosterd vlees zijn vergiften in hoge concentraties gevonden, zogeheten glycotoxines, die kunnen leiden tot ziektes als diabetes en dementie, zo heeft Amerikaans onderzoek aannemelijk gemaakt. Bij muizen die een ‘westers dieet’ met hoge doses glycotoxines kregen, ontwikkelden zich amyloïde-plaques in de hersenen en de muizen vertoonden cognitieve en bewegingsstoornissen die bij dementie worden gezien. Gezonde 60-plussers met hogere concentraties glycotoxines in hun bloed, bleken geestelijk sneller achteruit te gaan en meer weerstand tegen insuline op te bouwen dan 60-plussers met lagere glycotoxineconcentraties. Lees verder
Schubben van zebravisjes zijn prima geschikt om kandidaatstoffen voor medicijnen voor botziekten mee te identificeren, zo blijkt uit promotie-onderzoek van medisch bioloog Erik de Vrieze aan de Radboud-universiteit. Dat zou betekenen dat voor de ontwikkeling van die medicijnen minder proefdieren als muizen en ratten nodig zijn. De visjes schijnen er ook weinig last van te hebben. De schubben groeien gewoon weer aan.En bij het verwijderen van de schubben gaat de zebravis niet dood; de schubben groeien gewoon weer aan. Lees verder
Tb-bacterie-kweek (foto: Wikicommons)
Azijnzuur zou een adekwaat middel zijn om mycobacteriën te doden, waartoe ook de tb-bacil, Mycobacterium tuberculosis, behoort, zo valt in het open blad mBio® te lezen. Dat betekent dat azijn als desinfectiemiddel kan worden ingezet, ook tegen voor andere desinfectiemiddelen resistente vormen. “Mycobacteriën veroorzaken ziektes als tuberculose en melaatsheid, maar niet-tb-bacteriën komen overal voor, zelfs in kraanwater, en zijn resistent tegen de gewone ontsmettingsmiddelen. Ze kunnen ernstige ontstekingen veroorzaken. Ze zijn bestand tegen de meeste antibiotica”, zegt onderzoeker Howard Takiff. “Hoe kom je daar van af?” Eigenlijk min of meer per ongeluk bleek dat mycobacteriën niet tegen azijnzuur kunnen. Uiteindelijk bleek een oplossing van 6% azijnzuur in 30 minuten de tb-bacillen te doden. Tijdens een sabbatsverblijf op het Laurent Kremer-lab van de universiteit van Montpellier (F) probeerde Takiff hoe effectief azijnzuur is tegen de mycobacterie M. abscessus, een van de hardnekkigste en meest ziekteverwekkende mycobacteriën. Tegen een half uur in een 10%-oplossing van azijnzuur bleek de bacterie niet bestand. Het effect wordt ook getest in een vervuilde situatie met eiwitten en rode bloedcellen, maar dat maakte niet uit. Takiff: “Dit is toch een opmerkelijke observatie. Azijn wordt al duizenden jaren gebruikt als ontsmettingsmiddel en wij hebben eenvoudig onderzoek uit het begin van de 20ste eeuw aan azijnzuur voortgezet. We moeten nog wel uitzoek of azijnzur ook effectief is om medische apparatuur te ontsmetten of te steriliseren.”
Bron: Eurekalert
Kankerpredictor
Met een simpele predictor-achtige test van de urine met een papierstrookje zou binnen een paar minuten duidelijk zijn of de persoon in kwestie kanker heeft of niet. Deze techniek is al eerder bij infectieziektes gebruikt. De methode is vooral bedoeld als goedkoop alternatief voor dure onderzoekmethodes. Kanker zou er al in vroeg stadium mee kunnen worden aangetoond. De strookjes zijn ontwikkeld door het MIT in Cambridge (VS). Voorlopig heeft de test zijn waarde bij muizen bewezen. Lees verder
a. galwegen van de lever b. galblaas c. afvoerkanaaltje galblaas d. grote galblaas e. alvleesklier f. afvoerkanaaltje alvleesklier g. papil van Vater h. twaalfvingerige darm (iafb: KWF).
Alvleesklier-kanker laat zich noch door chemothe-rapie noch door bestraling behandelen. Afweercellen zouden er geen greep op hebben. Nieuw onderzoek van het Amerikaanse Fred Hutchinson-kankeronderzoekcentrum maakt duidelijk dat kankercellen in de alvleesklier zich beschermen tegen het afweersysteem door afweeronderdrukkingscellen. Als deze cellen werden verwijderd, komt het hele afweercircus wel op gang. “De boodschap is dat de afweerreactie wel adequaat is als we de obstakels wegnemen”, zegt onderzoeker Sunil Hingorani. Overigens kunnen die T-cellen het niet alleen af. Ook chemo- en immuuntherapie zijn nodig om de tumor onschadelijk te maken, denken de onderzoekers Lees verder
Een doorsnede van het netvlies. De blauwe cellen (R) zijn de staafjes, de rode (C) de kegeltjes. De ganglioncellen (G) vormen de verbindingen met de hersens (Ax voor axonen) (afb: Wikicommons)
Retinitis pigmento-sa en ouderdoms-maculadege-neratie zijn vrij veel voorkomen-de oogziektes. Daarbij laten de lichtgevoelige cellen in het netvlies (de kegeltjes en staafjes) het afweten, waardoor het gezichts- vermogen ernstig wordt aangetast tot aan volslagen blindheid aan toe. Er zijn behandeling-en om dat proces te vertragen, maar genezing, laat staan de omkering van het ziekteproces, is niet mogelijk. Toch blijkt een simpele therapie, waarbij de stof DeNAQ wordt ingespoten, te leiden tot het herstel van de lichtgevoeligheid, zo toonde onderzoek bij muizen aan. De verbindende ganglioncellen bleken de taak van de kegeltjes en staafjes een paar dagen te hebben overgenomen. Een begin? Lees verder
Twee neurowetenschappers vrezen dat kinderen langzaam worden vergiftigd door milieuverontreiniging. Volgens hen zijn de gevolgen daarvan al meetbaar. Kinderen zouden steeds dommer worden en ook zou die verontreiniging de oorzaak zijn van gedrags- en ontwikkelingsstoornissen. De onderzoekers benoemen de kwalijke bestanddelen in het milieu: lood, kwik, mangaan, fluor- en chloorverbindingen en verschillende bestrijdings- en oplosmiddelen. Toelatingsbeoordelingen zijn gebaseerd op acute neurotoxische schade die stoffen kunnen veroorzaken, maar er wordt niet gekeken naar de langetermijneffecten voor kinderen in de baarmoeder en vroege jeugd, aldus de onderzoekers. Dat zou moeten veranderen.
Ongeveer 10% van alle kinderen heeft tegenwoordig al vanaf de geboorte een gedrags- of ontwikkelingsstoornis, stellen Philippe Grandjean van de universiteit van Zuid-Denemarken in Odense en Philip Landrigan van de Harvard-Universiteit. Dan hebben we het, onder meer, over autisme, geestelijke tekortkomingen, hyperactiviteit en agressief gedrag. “Die wortels van deze mondiale pandemie van neurologische ontwikkelingsstoornissen zijn maar deels bekend.”, stellen ze. Genetische factoren spelen een rol, maar die kunnen maar 30 tot 40% van de gevallen verklaren. Dus, denken de onderzoekers, dan moet de rest van de omgeving komen. De zich ontwikkelende hersens in de baarmoeder en bij jonge kinderen zijn zeer gevoelig voor chemische en andere prikkels. “In het navelstrengbloed worden meer dan 200 chemische verbindingen aangetoond.” Reeds in 2006 hadden de onderzoekers laten zien dat milieuverontreinigingen, zoals lood, kwik, arseen, pcb’s en het oplosmiddel tolueen, meetbare effecten hebben op de hersenontwikkeling van kinderen. Als gevolg daarvan hebben de kinderen kleinere hersens, problemen met begrijpen en leren, vertonen afwijkend gedrag en hebben ook motorische problemen.
Voor hun nieuwe overzichtsstudie hebben Grandjean en Landrigan nieuwe onderzoeken naar de effecten van chemicaliën meegenomen, waarbij ze nog zes andere chemische ‘boosdoeners’ ontdekten, die effect op de hersenontwikkeling van kinderen hebben. Grandjean: “Onze grootste zorg is het grote aantal kinderen met door chemicaliën beschadigde hersens, waarbij nooit een formele diagnose is gesteld. Ze lijden aan concentratieverlies, een vertraagde ontwikkeling en slechte schoolprestaties, maar niemand weet waarom.” Massale verontreiniging met neurotoxische chemicaliën zou de oorzaak zijn voor die ‘slechtere hersens’ van kinderen. Minstens de helft van de 214 bekende giftige substanties die effect hebben op de hersens, zijn in grote hoeveelheden geproduceerd en in het milieu terechtgekomen. Elk jaar komen daar nog eens twee stoffen bij, waarvan ook de uitwerking op de hersens schadelijk is bevonden. De kinderen worden steeds dommer en onaangepaster.
Grandjean en Landrigan willen dat de milieuregels drastisch worden aangepast. Ook chemicaliën die al langer geproduceerd worden, zullen moeten worden onderzocht, vinden ze. Daarbij moeten ook de langetermijneffecten worden meegenomen. “We moeten af van het idee dat nieuwe chemicaliën en technologieën ongevaarlijk zijn, zolang het tegendeel niet bewezen is.”
Bron: bdw
Dikke mannen schijnen meer in potentie gevaarlijke bacteriën, zoals de Staphylococcus aureus, in neus en keel te hebben dan slankere, aantrekkelijker mannen. Dat schijnen Poolse onderzoekers gevonden te hebben. Bij vrouwen was er geen verband tussen de aanwezigheid van die bacteriën en lichaamskernmerken. Lees verder