Hondenbezitters zouden een grotere kans hebben dan niet-bezitters om het coronavirus op te doen (afb: univ. van Granada)
De coronacrisis is een les in veranderingskunde. Bij de klimaatcrisis weigeren we in actie te komen, maar het virus heeft de mensheid tot handelen gedwongen. Velen denken dat de mens een uitzonderlijk schepsel is omdat dat kan anticiperen op de toekomst, maar dat is maar flauwekul. De coronacrisis leert ons dat we wel degelijk ons leven snel drastisch kunnen veranderen, maar alleen als het gevaar nabij is. Het lijkt wel of de hele wetenschapswereld zich inmiddels en bloc op dat verdomde virus heeft gestort met opmerkelijke resultaten: het bezitten van een hond en huisbezorging van supermarktproducten blijken belangrijke risicofactoren, zo zou zijn gebleken uit onderzoek van de universiteit van Granada. Lees verder
We spugen wat af in ons leven. Als we praten lanceren we talloze fijne druppeltjes die, afhankelijk van de kracht waarmee we spreken, vaak meters ver komen, 
Oude mannen, statistisch gezien de kwetsbaarste groep, schijnen zich 
Of mondkapjes en ander beschermtuig helpen tegen de verspreiding van het virus is nog steeds een grote vraag en als ze helpen is het vooral om te voorkomen dat rondvliegende virussen van hoestende en niezende coronapatiënten niet zo snel bij hun nog niet besmette medeburgers terechtkomen. Er is nog veel onduidelijk over hoe dit vermaledijde virus zich verspreidt. Wat wel duidelijk lijkt is dat die beschermingsmiddelen die zouden moeten voorkomen (of althans de kans kleiner maken) dat je besmet raakt, 