Goedkope kats zetten CO2 en zonlicht om in brandstof

Kooldioxide splitsen in koolmonoxide en zuurstof, als grondstof voor koolwaterstoffen

Met zonlicht en met nikkel bedekte koperoxideelektroden is koolmonide te maken, grondstof voor koolwaterstoffen (afb: Science)

Kooldioxide en water omzetten in allerlei organische verbindingen is iets wat planten allang onder de knie hebben, de fotosynthese, maar wat mensen toch niet echt goed lukt. Dat heeft natuurlijk veel te maken met rendement en kosten. Het schijnt dat een leerling van Michael Graetzel, de uitvinder van de organische zonnecel, nu een betaalbare katalysator heeft gevonden om die kunstmatige fotosynthese ook economisch aantrekkelijk(er) te maken. Daarbij wordt energie van een zonnecel gebruikt om CO2 om te zetten in koolmonoxide en zuurstof. Vooralsnog val nog niet te concurreren met aardolieproducten, maar de methode heeft natuurlijk een prë: die ‘verstookt’ het broeikasgas kooldioxide. Lees verder

EU maakt een zootje van elektroafval

elektroafvalgroot

Nederland scoort schandalig slecht met eenderde, België doet het met 50% iets minder slecht (afb: der Spiegel)

Volgens een onderzoek onder leiding van Interpol in het kader van het EU-project CWIT komt slechts eenderde van het elektroafval op de daartoe bestemde plaats terecht. Het rijke Europa maakt een zootje van de verwerking van elektroafval als computers, koelkasten en mobiele telefoons. Lees verder

“Koolstofarme energietoekomst is schoon en haalbaar”

zonnecel

Een systeem met zonnecellen vergt veel meer koper dan een fossiel energiesysteem

Een koolstofarme energietoekomst is niet alleen haalbaar in materieel opzicht, maar zal ook aanzienlijk schoner zijn dan het energieheden. Dat stellen onderzoekers van de Noorse universiteit voor techniek en wetenschap (NTNU). Volgens NTNU-onderzoeker Edgar Hertwich is dit de eerste studie waarbij de mogelijkheden van diverse technieken op wereldschaal zijn geëvalueerd tot 2050, waarbij het effect op het milieu, materiaalgebruik en de opwekking zijn meegenomen.
Lees verder

Van kooldioxide weer naar brandstof?

Prof. He

Prof. Liang-Nian He van de Chinese Nankai-universiteit

Per jaar komt er wereldwijd door verbranding van fossiele brandstoffen miljarden tonnen kooldioxide vrij (2011: 34 miljard ton). Wat te doen met die overmaat aan een, in normaal gebruik, onschuldig gas, dat in dergelijke hoeveelheden ons klimaat danig verstoord? Kooldioxide krijgt op het jongste congres van de Amerikaanse vereniging van chemici (ACS) dan ook grote aandacht.  Kooldioxide afvangen is een manier om te voorkomen dat dat broeikasgas in de atmosfeer terecht komt, maar veel mooier is het natuurlijk om van kooldioxide weer iets bruikbaars te maken: brandstof, bijvoorbeeld. Op het congres zijn verschillende lezingen die dit onderwerp als thema hebben.
Zo heeft Chem-Hooi Lim van de universiteit van Colorado met zijn medewerkers de omzetting bestudeerd van mierenzuur naar methanol, een manier om kooldioxide om te zetten in een brandstof of basischemicalie. De omzetting naar mierenzuur lukt wel, maar de tweede stap bleef een probleem. Lim en zijn collega’s schijnen die hobbel genomen te hebben met behulp van de stof pyridine. 
Liang-Nian He van de Chinese Nankai-universiteit en zijn medewerkers richten zich op het eerste stuk: de omzetting van kooldioxide. Ze noemen kooldioxide zelfs een uiterst aantrekkelijke en milieuvriendelijke grondstof voor de productie van brandstoffen en chemicaliën. Het is dan zaak dat de omzettingsprocessen onder milde omstandigheden te laten plaatsvinden, zoals lage druk (liefst 1 atmosfeer) bij katalytische omzetting van kooldioxide.  He werkt in deze studie vooral aan combinaties met stikstofverbindingen voor de productie van, onder veel meer, de kunststof polyurethaan. De vraag is natuurlijk of de energiebalans van al die mooie voorstellen positief is, want als er meer energie in de omzetting gestopt moet worden dan er, in de vorm van het eindproduct, uitkomt, dan raken we van de regen in de drup.

Bron: Eurekalert

Ecologische last van productie veel groter dan aangenomen

De haven van Yangsjan in China

De haven van Yangsjan in China

De huidige methoden om de ‘materiaalkosten’ van goederen te berekenen zitten er ver naast, zo blijkt uit een studie van een onderzoeksgroep aan de Australische universiteit van New-South Wales. De onderzoekers vonden dat er zo’n drie keer meer grondstoffen werden gebruikt in andere processen dan de productie. Landen die denken dat ze op weg zijn naar een duurzame economie, hebben dan ook een vals beeld, zo stellen de onderzoekers.
Meestal wordt de ‘vergroening’ van de economie afgemeten aan de groei van de economie bij een afnemend grondstofverbruik. Waar niet naar wordt gekeken is het gebruik van materiaal dat nooit uit het land van oorsprong weg is geweest. Zo werden in 2008 70 miljard ton grondstoffen aan de aarde onttrokken, terwijl maar 10 miljard ton werd verhandeld, zo meldt de BBC. Meer dan 40% van het totaal werd gebruikt voor de verwerking en export van deze goederen. De indicatoren die gebruikt worden voor materiaalvoetafdruk negeren dat, waardoor er een verkeerd beeld ontstaat over het werkelijke materiaalgebruik, is de stelling van de Australiërs.
Tommy Wiedmann van de universiteit van New South Wales: “De cijfers gaan over de hoeveelheden verhandeld materiaal, maar laten het gebruik van materialen om die te produceren buiten beschouwing. Als je kunstmest wilt hebben, dan heb je, bijvoorbeeld, fosfaaterts nodig. Die moet je winnen, daar heb je machines voor nodig enzovoort en dus heb je weer extra grondstoffen nodig.”
Volgens die Australische studie heeft de Chinese economie de grootste materiaalvoetafdruk: twee keer die van de VS en vier keer die van Japan en India. De VS is verreweg de grootste importeur van deze grondstoffen. Volgens de toerekening die de Australische onderzoekers gebruiken is Zuid-Afrika het enige land ter wereld dat groei heeft gerealiseerd bij een werkelijke verlaging van het grondstoffenverbruik. Nooit eerder werd er in de wereld op zo’n grote schaal grondstoffen gebruikt, betogen de onderzoekers, met grote gevolgen voor het milieu.

Bron: BBC