Een E. coli
Het is een grappig idee: een robot die gestuurd zijn worden door bacteriehersens. Onderzoekers van Virginia Tech in de VS hebben er wat aan zitten rekenen en denken dat het mogelijk is het gedrag van een robot te laten bepalen door bacteriën. Een grappig idee, maar zou het ook nuttig kunnen zijn?
Lees verder
Eencellige algen vormen in de nabijheid van een ‘roofdier’, een protozoa, mooie meercellige systeempjes, die ze beschermen tegen de protozoa (afb: Jack Boswell)
De sprong van eencellig leven naar meercellige organismen zou wel eens simpelweg door toedoen van een gen (ACE2) kunnen zijn gemaakt, zo betoogde de Amerikaanse evolutiebioloog William Ratcliff onlangs op een astrobiologiecongres in Chicago (VS). Dat zou betekenen dat die geweldige sprong in complexiteit evolutionair niet zo bijzonder lastige stap zou (kunnen) zijn geweest. Dat zit nog, want die celklontering kent geen arbeidsverdeling, zoals in echte meercellige organismen. Lees verder
E. coli’s passen zich makkelijk aan hun omgeving aan
In 1988 begon Richard Lenski van de staatsuniversiteit van Michigan met zijn langdurige evolutieproject Escherichia coli-bacteriën. Hij startte met twaalf kweken. Inmiddels zijn we, in E. coli-bacterietermen, zo’n 60 000 generaties verder. De onderzoekers houden nauwkeurig bij hoe de bacteriën zich genetisch ontwikkelen en beschrijven die ontwikkeling in een artikel (pdf-bestand) Lees verder
Plankton verzameld in de Stille Oceaan, een mengsel van meercellige organismen, zoöplankton, larven en eencelligen
Drieënhalf jaar hebben onderzoekers met het zeilschip ‘Tara’ op de zeven wereldzeeën gevist naar micro-organismen en vonden vele tot nu toe nog onontdekte ‘beestjes’, aangeduid met de verzamelnaam plankton. Ze zijn van groot belang voor het welzijn van de wereld en zijn bewoners. Plankton zou verantwoordelijk zijn voor de helft van de zuurstofproductie op aarde. Over die speurtocht in een onbekende wereld zijn vijf artikelen in het blad Science verschenen ((1, 2, 3, 4, 5).> Lees verder
Een tekening van een prokaryote en een eukaryote cel (onder) (foto: BBC)
Je kunt de wereld van het leven in tweeën verdelen: die van de kerndragers (eukaryoten) en van de kernlozen (prokaryoten). Tenminste, zo was het tot voor kort, voordat een nog niet eerder waargenomen micro-organisme, Lokiarchaeota vernoemd naar de vindplaats het kasteel van Loki in de Noord-Atalantische Oceaan, werd ontdekt. Het ‘beestje’ behoort tot de Archaea, een aparte klasse micro-organismen. De structuur van de cel van deze microbe zou veel ingewikkelder zijn dan van andere micro-organismen en zou wel eens de ‘ontbrekende’ schakel kunnen zijn tussen de eukaryoten en de prokaryoten. Klein probleem is dat de onderzoekers nog geen volledig exemplaar in handen hebben. Dit pas ontdekte archaeon is gereconstrueerd uit in de oceaan gevonden genetisch materiaal. Lees verder
Micro-organismen in het dooiende permafrost poken het klimaat op
Zelfs de microscopisch kleine levende wereld helpt mee het aardklimaat op te poken. Tenminste, als het klopt wat Mette Svenning met haar medeonderzoekers van de Noorse universiteit in Tromsø hebben ontdekt. De stijgende temperatuur in het voormalige arctische en subarctische gebied wekt een forse populatie aan micro-organismen tot leven en die beestjes produceren, onder meer, methaan, een veel sterker (maar ook veel korter ‘levend’) broeikasgas dan kooldioxide. Dat is een even grote bedreiging van het aardklimaat als de totale ontbossing van de wereld, denken de Noorse onderzoekers. Lees verder
Bacteriofagen zijn kleine virussen die bacteriën besmetten en daarmee dodelijk voor die micro-organsimen (afb: Wiki Commons)
En weer zijn muisjes de klos. In Frankrijk hebben onderzoekers van Inserm en van de universiteit van Parijs de beestjes met een ernstige bacteriële longontsteking opgezadeld. Dat deden ze om te zien om te zien of die bacteriële ontsteking te bestrijden valt met bacteriofagen, micro-organismen die bacteriën verslinden. De muizen genazen, gelukkig, na behandeling met bacteriofagen. De bacteriofagenbehandelingen zouden een alternatief moeten zijn voor behandelingen met antibiotica, waar steeds meer bacteriestammen ongevoelig voor zijn geworden. Lees verder
Olierijke groene algen, hier in proefopstelling, blijken in staat lastige verontreinigingen het het afvalwater te verwijderen (afb: Rice-universiteit)
Twee vliegen in een klap, zou je zeggen: je ruimt je troep op en maakt nog brandstof ook. Onderzoekers van de Amerikaanse Rice-universiteit vonden dat olierijke algen in staat blijken meer dan 90% van de nitraten en meer dan de helft van de fosforverbindingen in afvalwater onschadelijk te maken. Tot nu toe hebben, in ieder geval Amerikaanse, afvalwaterzuiveringen geen betaalbare methode om die verontreinigingen uit het afvalwater te halen. Dat is dus dubbel uitbetalen als die schoonmakers je nog biobrandstof leveren ook.
Viagra zou in combinatie met andere medicijnen kanker kunnen bestrijden, antibacteriële eigenschappen hebben en nog zo wat, beweren onderzoekers van de Amerikaanse Virginia Commonwealth-universiteit. Die combinatie beïnvloedt de concentratie van een bepaald zogeheten chaperonne-eiwit (HSPA5/Dna K), hetgeen gunstig zou zijn voor het bestrijden van een waaier aan ziektes en ongemakken als antibioticaresistentie.
Lees verder
Een schema van het ‘kunstblad’ van Nocera, dat hij in 2011 ontwikkelde, waarbij water wordt gesplitst in waterstof en zuurstof.
Het lijkt een leuk idee, maar of het erg praktisch wordt waag ik te betwijfelen. Aan de Havard-universiteit (VS) hebben onderzoekers een systeempje in elkaar geknutseld, waarmee ze, aangedreven door zonlicht, met behulp van een bacterie en een kunstmatig blad 2-propanol (iso-propanol) maken. In feite wordt in deze opzet het door het kunstblad gegenereerde waterstof omgezet in een handzamere brandstof. Leuk, zei ik al, maar bacteriën zijn in dit soort systemen meestal lastposten en het rendement is nog erg laag (rond 1%). Lees verder