Onderzoekers van de universiteit van Osaka hebben een manier bedacht om ‘magische toestanden’ te creëren, een belangrijk belangrijke oplossing voor de nogal overgevoelige kwantumcomputers. Ze hebben een truc bedacht om de storende ‘ruis’ van kwantumcomputers te verminderen, waardoor veel minder kwantumbits nodig zijn om de fouten die daardoor ontstaan te corrigeren (en het rekentuig dus efficiënter werkt). Alweer is er sprake van een revolutie, maar dat moet ik(=as) nog zien. Doorbraken worden me iets te vaak gemeld.
Spinmanipulatie van een kobaltkatalysator voor omzetting van kooldioxide (afb: Liu Lin et al./eScience) Scheikunde speelt een belangrijke rol in het ‘vergroenen’ van onze samenleving. Daarbij is katalyse een belangrijke factor. De reacties die allerlei systemen, zoals batterijen, aandrijven, kampen vaak met een trage kinetiek en energieverlies, vooral wanneer er meer elektronenover-drachten bij betrokken zijn. Eén kwantumeigen-schap, elektron-spin, is eigenlijk wat verwaarloosd bij het ontwerpen van katalysatoren, ondanks de fundamentele rol die die speelt bij het bepalen hoe atomen zich binden en reageren. Het zou steeds duidelijker zijn geworden dat dat een gemiste kans is. Het manipuleren van spintoestanden op katalysatoroppervlakken zou snellere, selectievere reacties mogelijk kunnen maken. Lees verder Zo (rechts) zou de kwantumverstrengeling gemeten kunnen worden zonder die te verstoren (begrijp ik=as) (afb: Le Bin Ho en Haruki Matsunaga/Physical Review Research) Kwantumver-strengeling is de basis voor de (verwachte) superkracht die een kwantum-computer in de aanbieding heeft. Dan is het natuurlijk belangrijk om te controleren of die verstrengeling er ook wel degelijk is anders slaat zo’n kwantumcomputer ‘plat’ als een kaassoufflé. Haruki Matsunaga van de Paulusschool in Londen en Le Bin Ho van de Tohoku-universiteit (Jap) hebben een nieuw algoritme ontwikkeld waarmee kwantumcomputers de verstrengeling kunnen analyseren en beschermen. Lees verder Dimitris Trypogeorgos: vast licht (afb: nanotec.cnr.it) Natuurkunde is een raar (want in wezen onbegrijpelijk) vak. Er zijn zelfs natuurkundigen die beweren dat natuurkundige wetten niet bestaan. De raarheid komt pregnant naar voren in zoiets geks als kwantummechanica, dat alles wat wij simpele wezens voor’ normaal aannemen heel anders in elkaar zit dan we ooit bedacht hadden. De opzet van KRAKEN ziet er varrassend eenvoudig uit met een magnetische fleselektronspectroscoop (MBES) uiterste snelle uv-pulsjes en infraroodpulsen (afb: David Busto et al./Nature Photonics) Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Lund (Zwe) zouden er voor het eerst in geslaagd zijn de kwantumtoestand van aangeslagen elektronen (fotoelektronen genoemd) te meten. Dit zou het begrip over de wisselwerking tussen licht en materie vergroten, betogen de onderzoekers, maar ik(=as), eenvoudige ziel, had altijd begrepen dat als je de kwantumtoestand van een deeltje (in dit geval een elektron) mat, je die toestand verstoorde. Ik vrees dat mijn wankele (on)begrip van de materie hier een (grote) rol in speelt. Lees verder Microtubuli (-buisjes) zouden kwantumverschijnselen vertonen (afb: P.Kurian et al/ Jounral for Physical Chemistry B) Het is wel grappig. We weten niet eens waar onze bewustzijn zetelt of hoe dat wordt gevormd, maar er gaan al speculaties over ki-systemen met bewustzijn. Suzanne Gildert, oprichtster van Nirvanic Conscousness Technologies, gelooft er heilig dat en zelfbewust ki-systeem mogelijk is en ook dat dat iets met kwantumeffecten te maken heeft. Lees verder Mitose is celdeling van eukaryote cellen zoals wij zoogdieren die hebben Zo’n honderd jaar geleden kwam de Russische bioloog Alexander Gurwitsch tot de slotsom dat planten (ook) via lichtsignalen communiceren. Levende cellen zouden (zwakke) ultraviolette straling uitzenden om met elkaar te ‘praten’. Hij werd voor gek verklaard, maar kwantummechanicus Nathan Babcock van de Howarduniversiteit in Washington speculeerde dat die uv-straling wel eens een kwantummechanische oorsprong kon hebben. Het lijkt er op dat Babcock een punt heeft (zegt hij zelf). Lees verder Het evolutionaire algoritme voor moleculen zou voor vele toepassingsgebieden te gebruiken zijn (afb: Frank Glorius et. al/Cell) Een groep onderzoekers rond Frank Glorius van de universiteit van Münster (D) heeft een (evolutionair) algoritme ontwikkeld waarmee de structuur van verbindingen is te ‘voorspellen’, maar ook de kwantummechanische of therapeutische eigenschappen van een molecuul en zelfs of die stof giftig zou kunnen zijn voor de mens. Het gebruik van het systeem zou geen bijzondere vakkennis vereisen, stellen de onderzoekers. Ze zou in feite bruikbaar zijn in combinatie met vrijwel alle chemische (moleculaire) databestanden Lees verder Magnetisering strontiumtitanaat met circulair gepolariseerde terahertzgolven (afb: Stefano Bonetti et. al/Nature) Die magische kwantumcompu-ter lijkt maar niet echt dichterbij te komen. Een van de vele problemen van de kwantumtechniek is dat die effecten alleen te beïnvloeden lijken bij extreem lage temperaturen (dan hebben we het niet eens over de grote foutgevoeligheid van die techniek). Nu schijnt voor het eerst een kwantumeffect te zijn waargenomen dat doenlijk is bij kamertemperatuur. Onderzoekers konden met behulp van laserlicht niet-magnetisch materiaal magnetiseren. Lees verder Elektronspin te gebruiken voor verbetering katalyse (?)
Laat kwantumcomputers verstrengeling controleren
Het moet niet gekker worden: vast licht dat stroomt
Zelfs een simpele verbinding als water heeft uiterst vreemde eigenschappen en licht zou zowel een deeltje als een golf zijn.
Het wordt nog gekker (of misschien moet je zeggen normaler): licht kan vast worden (maar toch stromen als water). Dat laatste is misschien niet zo gek als je weet dat glas een vaste stof is die vloeistofeigenschappen heeft. Het moet niet gekker worden! Lees verder Kwantumtoestand van fotoelektronen voor het eerst gemeten (?)
Kan een ki-systeem bewustzijn krijgen?
Kwantumeffect zou iets vertellen over hoe plantencellen communiceren
In Nederland kwantumverbinding van 25 km aangelegd
Een internationale onderzoeksgroep onder leiding van QuTech in Delft , een samenwerking tussen de TU Delft en onderzoeks-organisatie TNO, heeft een netwerkverbinding tussen kwantum-processoren aangelegd tussen Delft en Den Haag van 25 km. Dat wordt in Delft gezien als een belangrijke vooruitgang van vroege onderzoeksnetwerken in het lab naar een toekomstig kwantuminternet. De groep ontwikkelde volledig onafhankelijk werkende knooppunten en integreerde deze via optische vezel. Lees verder Evolutionair ki-systeem ‘voorspelt’ eigenschappen van stoffen
Kwantumeffecten waargenomen bij kamertemperatuur
Truc bedacht om kwantumcomputers ‘ruisarm’ te maken
Beantwoorden