Maf is proberen de aarde te simuleren

Philippe Gillet (EPFL)

Philippe Gillet: …een rekenmodel van de aarde…

Rekenmodellen en simulaties kunnen handig zijn als je het studieobject niet ‘in een doosje’ kan krijgen. Het klimaat is zo’n studieobject en op dat terrein wordt er heel wat gemodelleerd, maar op die klimaatmodellen valt wel wat af te dingen. De vraag is en blijft: wat zegt de uitkomst van zo’n model over de werkelijkheid. Nu willen een aantal wetenschappers de koe definitief (?) bij de horens vatten: het simuleren van de aarde op een supercomputer. Hoe maf kun je zijn of ben ik gek? Lees verder

Movidius geeft elektronische apparaten ‘hersens’

Elektronica met 'hersens'

Elektronica met ‘hersens’

Movidius, het bedrijf dat de co-processors van het 3d-project Tango van Google ontwikkeld, zegt een usb-staaf op de markt te gaan brengen waarmee toepassingen voor kunstmatige intelligentie kunnen worden gedraaid op gewone computers en zelfs telefoons maar ook droons of robots. Die apparaten zullen dan wel een krachtiger processor moeten hebben die die ‘neurale netwerken’ kan hanteren, maar die schijnen in ontwikkeling te zijn, onder meer bij Movidius.
Lees verder

Massaspectrometer om mee te nemen

Miniaturisering van massaspectrometer door gecodeerde apertuur

Gecodeerde apertuur verbetert de prestaties van een massaspectrometer en maakt het mogelijk ze handzamer te maken voor mobiel gebruik (af: Jeff Glass)

Massaspectrometers zijn handzame apparaten om achter de moleculaire samenstelling van mengsels te komen. Ze schiften simpelweg op molecuulmassa. Die dingen zouden handig zijn bij, bijvoorbeeld, het vinden van aardgaslekken of het ontdekken van springstoffen, maar het probleem was altijd het apparaat in handzaam formaat te maken. Op basis van een artikel uit 1970 zijn onderzoekers van de Amerikaanse Duke-universiteit er in geslaagd met behulp van informatica de massaspectrometer te verkleinen, zonder dat de ten koste gaat van zijn prestaties.
Lees verder

Opslag gegevens in DNA-geheugen ‘eeuwigdurend’

DNA-mulitplicator volgens polymerasekettingreactie (PCR)

Een DNA-multiplicator is een van de apparaten die dienst zouden kunnen doen bij een DNA-geheugen

Digitale gegevens worden opgeslagen in magneetveldjes, elektrische ladingen of in patronen van minuscule stipjes die lichtbundels weerspiegelen. Veilig en langdurig is het idee, want ‘onverwoestbaar’ materiaal. Er zijn al vaker ideeën geopperd om DNA te gebruiken als materiaal om digitale gegevens op te slaan, maar DNA is een organisch materiaal en organisch materiaal heeft de on(?)aangename eigenschap om relatief snel te vergaan. Nu hebben onderzoekers de universiteit van Washington, in samenwerking met Microsoft, en van de universiteit van Illinois aannemelijk gemaakt dat alle digitale informatie op deze aarde op dit moment is op te slaan in negen liter vloeistof met DNA. Die informatie zou in dat DNA-geheugen zeker duizend jaar veilig en zeker zijn, denken die onderzoekers. Er zijn nog wel wat vlekjes weg te werken. Lees verder

DNA lijkt opslagmedium voor lange tijd

Fossiele botten

Uit botten die honderdduizenden jaren oud zijn valt nog DNA te pulken

Eeuwen hebben we het met informatie op papier gedaan en dat ging eigenlijk best aardig. Het probleem daarbij is alleen dat je er lastig dingen in kunt opzoeken. De digitale revolutie brengt daarin uitkomst, maar is meteen ook een bedreiging. Al je bestanden of programmaatjes die je ooit op een diskette had staan, waar zijn die nu? Bij de opslag van grote hoeveelheden gegevens, vliegen we ook van de ene techniek naar de volgende. Onderzoekers van de ETH in Zürich, Zwitserland, denken in met silicium omhulde DNA een tijdbestendige opslagvorm te hebben. O ja?
Lees verder

Spellen en weblabs in de strijd tegen fraude en fouten

EteRNA: spelen met RNA

Spelen met RNA, de gang van het ontwerpproces in EteRNA (afb: PNAS)

Volgens Adrien Treuille van de Carnegie Mellon-universiteit en Rhiju Das van de Stanford-universiteit (beide in de VS), kunnen massale  ‘weblabs’ met behulp van video-spellen fouten en fraude in de bioweten-schappen of zelfs de hele wetenschap zo veel mogelijk uitbannen. Aan die weblabs zouden dan vele niet-professionele onderzoekers kunnen deelnemen. Volgens het tweetal is die spelachtige benadering wetenschappelijk deugdelijker dat de gebruikelijke praktijk in de wetenschappen waarbij er eerst een mogelijke verklaring voor een verschijnsel wordt geopperd, waarna wetenschapper die hypothese proefondervindelijk probeert te bewijzen. Ze publiceerden hun bevindingen op de webpagina’s van het blad Trends in Biochemical Sciences (waar ik het niet kan vinden). Eerder dit jaar schreven ze een soortgelijk artikel over hun RNA-massaproject EteRNA. Lees verder

IBM bouwt chip met 1 miljoen ‘hersencellen’

De 'hersenchip'

De ‘hersenchip’ van IBM. Rechts een ‘kern’ met 256 cellen. Links de hele chip met 4096 ‘kernen’ (foto: IBM)

IBM bouwt al enige jaren aan een chip, TrueNorth, die geïnspireerd is op de (gedachte) werking van de hersens. De chip, die nu 1 miljoen ‘hersen- cellen’ bevat, is op gebouwd uit kernen van elk 256 cellen, die elk weer met 256 andere cellen zijn verbonden. De vorderingen van hun onderzoek van 200 manjaar hebben de IBM-onderzoekers beschreven in het serieuze  wetenschapsblad Science. De neurale chip heeft de afmeting van een postzegel. Volgens onderzoeker Dharmendra Modha is de neurale chip de ‘machine’ van een nieuw tijdperk. De vorige maand kondigde IBM aan € 2,2 miljard uit te trekken voor een zoektocht naar de opvolger van de transistorsiliciumchip (die werkt met enen en nullen), waarvan men vrij algemeen aanneemt dat die in de buurt is gekomen van zijn laatste levensfase. Lees verder

Turings hersenspinsels

Turings cellenZijn dit cellen en van welk beest? Aardig geprobeerd, maar deze kleurige structuren zijn het resultaat van het werk van Jonathan McGrabe, die daarbij genbruik maakte van aloritmen die de befaamde wiskundige Alan Turing ontwikkelde om  plaatjes te maken. McGabe doet daar verder weinig aan. Het programma gaat geheel zijn eigen weg. “Het is de truc iets te maken dat er interessant uit ziet”, zegt de kunstenaar. Turing is vooral bekend vanwege zijn pionierswerk voor de computer. Tijdens de tweede wereldoorlog maakte hij deel uit van een groep cryptologen, die het geheim van de Duitse codeermachine Enigma oploste. Hij vroeg zich, onder veel meer, af hoe patronen zich in de biologie ontwikkelden, zoals de strepen van een tijger of het kleurendek van een vogel. Hij bedacht een systeem van vergelijkingen die beschrijven hoe twee stoffen met elkaar reageren, die resulteerden in opvallend levensechte resultaten. McGabe ontwikkelde het algoritme op basis van Turings ‘hersenspinsels’. In zijn (=McGabes) opzet zijn kleuren vloeistoffen die kunnen mengen onder druk, waardoor dit soort plaatjes ontstaan. “Je krijgt structuren die er uitzien als celmembranen en mitochondriën omdat op microschaal oppervlaktespanning erg sterk is.”

Bron: New Scientist

Programma zou Turing-test gehaald hebben

Geslaagd voor de TuringtestEen computer-programma met de naam Eugene Goostman van een Russische en een Oekraïense programmeur zou geslaagd zijn voor de zogeheten Turing-test. De proef was georganiseerd door de Engelse universiteit van Reading. Een programma dat de Turing-test haalt heeft tenminste 30% van de proefpersonen doen denken dat ze met een mens te maken hebben. Het zou de eerste  keer zijn dat een progamma dat stempel heeft gekregen. Lees verder

Een vliegtuig met gedachten besturen

Denkvliegen

Een proefpersoon in een vluchtsimulator (foto: TUM)

Een groep onderzoekers van de technische universiteit München en van Berlijn werkt in het kader van het Europese project hersenvlucht (Brain Flight) aan de realisering van een vliegtuig dat met de ‘denkkracht’ van een piloot is te besturen. Het systeem werkt via de koppeling van hersensignalen, zoals gemeten met een elektroencefalograaf, en de besturing van het vliegtuig. De proeven in een vluchtsimulator schijnen veelbelovend te zijn. Onduidelijk is wat het doel van het onderzoek is. Een zelfsturend vliegtuig lijkt veel meer voor de hand te liggen en dat is er eigenlijk al. De automatische piloot, bijvoorbeeld, bleek jaren geleden al veel beter te landen dan een menselijke. Lees verder