Kunstmatig ‘slimme’ Gato is wat breder inzetbaar

Gato, brede ki DeepMindEr wordt nogal hoog opgekeken tegen wat kunstmatige intelligentie (ki) genoemd wordt. Er zitten heel wat duistere en nadelige kanten aan die ‘geweldige’ technologie: die vreet energie, hoe een ki-systeem tot zijn conclusies komt is meestal duister en de ‘intelligentie’ beperkt zich vrijwel altijd tot een zeer nauw terrein (schaken, bijvoorbeeld). Nu schijnt de kunstmatig ‘slimme’ Gato maar liefst zeshonderd taken aan te kunnen en slaat hijzij zelfs deskundigen. Pffff, het mag wat, maar hoeveel energie gebruikt zijhji daarvoor en hoe transparant is ‘m’r. Lees verder

Baby’s in China uit de fabriek? Een heerlijke nieuwe wereld?

Ki-gestuurde kunstbaarmoeder

Ki-gestuurde kunstbaarmoeder (afb: Biomedisch en technisch instituut Suzhou )

Aldous Huxley schreef in 1932 Heerlijke nieuwe wereld (Brave New World) waarin kinderen uit een kweekcentrale kwamen en niet uit een (baar)moeder. Het lijkt er op dat China, de modernste en verst ontwikkelde dictatuur in de wereld, soortgelijke plannen heeft, althans wetenschappers in dat land. In dat plan, om de dreigende vergrijzing van China tegen te gaan, zouden kunstmatige intelligentie en kunstbaarmoeders garant moeten staan voor de jonge aanwas van China, zo stelt een audioreportage van Futura-Sciences. Lees verder

Ki kun je bereiken met alledaagse producten

Logan Wright

De spelende onderzoeker Logan Wright (afb: Cornell)

Kunstmatige intelligentie (ki) zit voor ons eenvoudige aardlingen vast aan stevige computers, maar volgens Logan Wright van de Cornelluniversiteit is dat helemaal niet nodig. Dat kun je, bijvoorbeeld ook doen met metaalplaten en geluid. Hij en zijn medeonderzoekers demonstreerden dat zulke systemen, die ze fysieke neurale netwerken noemen, bij het herkennen van handgeschreven cijfers een nauwkeurigheid tussen de 87% en 97% kon halen. Lees verder

Kunstmatige intelligentie maken met ki

Petar Veličković

Petar Veličković

Kunstmatige intelligentie is aan een nieuw leven begonnen. Al in de jaren 80 werd daar veel over gesproken, maar toen waren we daar nog ver van verwijderd. De zaken zijn inmiddels veranderd. Ki kan nu wel wat, maar het grote probleem is dat je zo’n ki-systeem eerst een hoop leermateriaal moet verschaffen voordat dat er wat van bakt. Nu lijkt het er op dat onderzoekers een ki-systeem hebben gemaakt dat ki-systemen een stuk bijdehanter kan maken. Ki-systemen die ki-systemen ontwikkelen. Of althans die onderzoekers hebben een systeem gemaakt om ki-systemen beter af te stellen zodat ze niet zo’n waanzinnige hoop leermateriaal nodig hebben en dat kost een hoop energie. Het eind van het liedje is natuurlijk dat ki-systemen mensen helemaal niet meer nodig hebben. Lees verder

Zuckerberg wil snelste ki-supercomputer bouwen

Groter, dikker, verder, hoger. We zijn nog steeds niet af van het recordfetisjisme van de snelle techjongens. Nu kondigt Mark Zuckerberg, voorheen baas van Facebook maar nu van Meta, aan dat Meta de grootste kunstmatig intelligente supercomputer wil bouwen. De man, en hij niet alleen, wil de wereld combineren met een schijnwereld die een metauniversum zou opleveren dat klauwen vol rekenkracht kost. Of het klimaat er blij mee moet zijn kun je je afvragen. Maar de Zuckerbergjes em Muskjes zijn niet te temmen (en hebben nergens last van).
Lees verder

Reservoirrekenen kun je met een bak water

Reservoirrekenen

Het elektrochemische systeem (m) en het reactiesignaal (r) afhankelijk van het invoersignaal (l) `(afb: univ. van Osaka)

Ik kan me voorstellen dat je met transistoren kunt rekenen, zelfs, met moeite, ook nog dat dat met kwantumbits mogelijk is, maar met een bak water? Onderzoeksters van de universiteit van Osaka schijnen daarin geslaagd te zijn door gebruik te maken van elektrochemische reacties. Als dat zo is moet dat een heel traag rekentuig zijn (maar ja, ik (=as) heb nergens verstand van…)…. Lees verder

DeepMind berekent eigenschappen van verbindingen

ElektronendichtheidMet een zelflerend algoritme heeft de DeepMind-computer de eigenschappen van scheikundige verbindingen berekend op basis van de elektronen-dichtheden. Dat is handig als je wilt bekijken welke materialen in bepaalde opzichten veelbelovende kandidaten zijn, zelfs als die stoffen nog nooit gesynthetiseerd zijn. Overigens moet er aan dat systeem nog wel het een en ander vertimmerd worden.
Lees verder

Geheugen en verwerking gecombineerd voor ‘hersencomputer’

Memristor/oscillator

De drie gekleurde lagen onderin stellen de oscillator voor. De halfdoorzichtige laag daarboven is de isolatielaag. Rood en zwart zijn contacten waarmee ionen (grijze bolletjes) de weerstand van die laag kunnen regelen. Dat is de memristor en zorgt voor geheugen. Die memristor zou overigens ook zelf kunnen rekenen (afb: univ. van Gothenburg)

Wat mensen maken moet het vrijwel altijd afleggen tegen wat de natuur ‘bedacht’ heeft. Een rekentuig heeft een geheugen en een aparte verwerker van gegevens (processor), terwijl de hersens die functies hebben gecombineerd. Hoe dat werkt is nog nauwelijks bekend, maar wat hersens doen kost heel wat minder energie dan de computers gebruiken (zeker de ki-systemen). In Zweden schijnen ze nu elementen gemaakt te hebben die zowel opslaan als verwerken en dus wat meer gaan lijken op onze hersens (of althans zoals we denken dat die werken). Lees verder

Ki ‘gekorfd’ door ondertekening Unesco-verklaring?

Ki en ethiekKunstmatige intelligentie wordt steeds belangrijker voor zowel goede als kwalijke toepassingen. Gevoegd bij de ondoorzichtigheid van de techniek (hoe komen die algoritmes tot hun uitkomsten) maakt dat ki een hachelijke thema. Gister hebben bij de VN-organisatie Unesco 193 landen een overeenkomst getekend waarin aanbevelingen (!) staan om ki netjes te gebruiken. Het is een akkoord zonder echte consequenties (want aanbevelingen) net zoals het klimaatakkoord. De landen beloven de aanbevelingen in hun wetgeving op te nemen. De Unesco is optimistisch gestemd. Lees verder

Kunstmatige intelligentie een treurige puinhoop (?)

Friedrich Fröbel

De Duitse opvoedkundige Friedrich Fröbel (afb: WikiMedia Commons)

Steeds vaker lees je dat kunstmatige intelligentie (ki) wordt gebruikt, in wetenschappelijk onderzoek, bij het regelen van webzaken, door overheden, bedrijven en zelfs in spellen. Ki wordt allerlei prachtigs toegedicht, maar veelal duister is hoe die  systemen tot hun ‘conclusies’ komen. Dat zou wetenschappers toch moeten interesseren voordat ze die ‘zwarte doos’ gebruiken. Dan praten we nog niet eens over de gigantische hoeveelheden energie die ki verstookt. Robbert Dijkgraaf vraagt zich in Quanta Magazin af of ki de nieuwe alchemie is en of dat erg is. Hij denkt dat dat altijd zo werkt in wetenschap. Ja? Lees verder